Το έθνος μας βρίσκεται πραγματικά σε ιστορική καμπή που ίσως και να αφορά την ίδια τη υπόστασή του, και ας το λένε πολλοί με μεγάλη ευκολία ή απλώς με ρητορική διάθεση. Σε αυτές τις περιπτώσεις, χρειαζόμαστε όχι μόνο ακονισμένη την λογική μας για τα πολιτικά παιχνίδια, αλλά εξ ίσου και ανεβασμένο το φρόνημα για να αντέξουμε τις δοκιμασίες. Το πρώτο αφορά κυρίως τους ηγέτες μας- όλους τους ηγέτες μας και όλες τις κατηγορίες τους. Το δεύτερο αφορά κυρίως «εμάς», τους λοιπούς πολίτες που, στις αναμετρήσεις, παίζουμε τον ρόλο των «λοιπών οπλιτών» για να βοηθήσουμε τους ηγέτες μας να οδηγήσουν εκεί που κερδίζουμε.
Οι ηγέτες οδηγούν με νου και γνώση στον σκοπό, αλλά εμείς πολεμάμε κυρίως για τα σύμβολα: Τις σημαίες, τους αγιοποιημένους ήρωές μας, ακόμη και γι αυτή την ίδια την συμβολική όψη των ηγετών μας που, έστω και αν πολλές φορές, δεν ταιριάζει με την σάρκινη υπόστασή τους. Για να φτάσουμε σε αυτό το επίπεδο ηθικής έξαρσης, που όχι σπάνια συνεπάγεται αναμέτρηση με τον ίδιο τον θάνατο, χρειαζόμαστε μια ιδιαίτερη προετοιμασία. Αυτό το ήξεραν πολύ καλά οι πρόγονοί μας, που ξεκινούσαν τις μάχες τους με παιάνες και παντιέρες και τους αρχηγούς μπροστά. Είναι τα σύμβολα που χρειάζεται ο ηθικός άνθρωπος για να υπερβεί τον πεζό εαυτό του της καθημερινότητας, όταν οι Αξίες το επιτάσσουν.
Σε αυτή, λοιπόν, την κρίσιμη εθνική καμπή όπου βρισκόμαστε (και πράγματι βρισκόμαστε) ο εορτασμός της 200στής επετείου της Παλιγεννεσίας αυτή τη σημασία έχει η πρέπει να έχει. Είναι δεμένη κόμπο με την ευκαιρία που δίνεται όχι μόνο στην ηθική ανόρθωση του Έθνους, αλλά και στην παρώθησή του σε βαθύ και πλούσιο σε περιεχόμενο αναστοχασμό, για την μελλοντική πορεία του. Είναι η η στιγμή που θα μιλήσουν τα σύμβολα και θα συγκινήσουν το Έθνος για να γράψει Ιστορία.
Μπορεί, άραγε, αυτά τα σύμβολα να αντιφάσκουν στους όρους του αναστοχασμού; Ασφαλώς όχι. Κι όμως μια τέτοια κραυγαλέα αντίφαση στήνεται, ελπίζω από επιπολαιότητα και όχι από πρόθεση. Στη αντίφαση αυτή επικεντρώνεται το κείμενο αυτό.
Η κυβέρνηση ορθώς και αναπόφευκτα κήρυξε πανστρατιά πνευματικών και άλλων αρίστων για να παρουσιάσουν, ο καθένας από την δική του σκοπιά, το όραμα που τους εμπνέουν οι δυο αιώνες εθνικής υποστάσεως και ελευθερίας. Και μέσα σε αυτόν το πνευματικό μπαξέ, κάποιος Μεγάλος σε εθνική αναγνώριση αλλά κυρίως σε δυνατότητες σύνθεσης εθνικού οράματος, θα γονιμοποιήσει όλα αυτό το ποιοτικό υλικό και θα το προσφέρει στο Λαό ως μήνυμα του Τρίτου Αιώνα που, βέβαια, απαρτίζεται από απάνθισμα των καλών και κακών εμπειριών των δύο πρώτων. Ποιος μπορεί να σηκώσει στους ώμους του ένα τέτοιο τεράστιο πνευματικό βάρος. Έλα, ντε!
Μέσα σε αυτό το προφανές και αναμφισβήτητο πλαίσιο, η Κυβέρνηση επέλεξα ως κορυφαία συνθέτρια μια κοσμική κυρία, με πολλά χρήματα και διεθνείς γνωριμίες, πετυχημένη, λένε, οργανώτρια μεγάλων θεαμάτων, όπως οι Ολυμπιακοί αγώνες, αλλά φευ χωρίς ίχνος προσωπικής πνευματικότητας. Τόση είναι η έλλειψη στοιχειώδους πνευματικότητας, ώστε δεν διαθέτει ούτε την αισθητική που επιτάσσει το αρχαίο κάλος, το οποίο είμαι βέβαιος ότι θα τολμήσει να επικαλεστεί σε κάποια από τα σαγηνευτικά show της. Σκέφτομαι, θα μπορούσατε να φανταστείτε μια Ελένη Αρβελέρ με τόσους τόνους μπότοξ στο γερασμένο αλλά με ανταύγεια σοφίας πρόσωπό της; Θα μπορούσατε να φανταστείτε την ποιήτριά μας Κική Δημουλά, με τόσα τραβήγματα του πετσιού στο εκφραστικό της πρόσωπο; Τι συμβολίζει άραγε για το Έθνος αυτή η τραγική παραβίαση της αισθητικής του σώματός μας. Θέμα για τα πρωινάδικα, θα πείτε. Αλλά, δεν είναι μόνο αυτό που προκαλεί η επιλογή της επικεφαλής του εορτασμού. Υπάρχουν άλλα πολύ σημαντικότερα σε ότι αφορά τα συμβολικά σημαινόμενα του επίλεκτου προσώπου.
Άς πάμε, λοιπόν, στους ουσιαστικότερους συμβολισμούς του ex officio «συμβολικής» περσόνα που θα διευθύνει την λεγεώνα των σπουδαίων Ελλήνων στη σύνθεση του Οράματος για τα επόμενα εκατό χρόνια εθνικής ζωής:
Τι πρότυπο προβάλει και τι συμβολίζει το βιογράφημά της; Είναι η κλασσική περίπτωση της επαρχιακής μεσοαστής που θέλει να προκόψει πάση θυσία. Να ξεφύγει από την μιζέρια ενός μικροαστικού γάμου στην επαρχία. Ένας ουρανοκατέβατος πλούσιος γάμος και με τα λεφτά του νέου συζύγου βρίσκεται στις ιπποδρομίες του Άσκοτ με την παραδοσιακή καπελαδούρα, όχι της κρητικής παράδοσης, αλλά των Βρετανίδων γαλαζοαίματων. Άντε, λοιπόν, κορίτσια του Ηρακλείου και της Κοζάνης, της Λάρισας και και της Ξάνθης, ιδού πως στον αιώνα που έρχεται θα δοξάσετε του ήρωες του ’21.
Μα πρέπει να ξεσηκώσουμε στα άρματα της προόδου και της προκοπής όλα τα επαγγέλματα που συνθέτουν την μηχανή κίνησης της κοινωνίας μας. Τι κάνει η Συμβολική Μορφή επί του προκειμένου; Λένε ότι είναι άριστη στην διοργάνωση μεγάλων events. Ολυμπιακών αγώνων, για παράδειγμα. Παρά το ότι παρακάτω θα δούμε πόσο σχετική ή έννοια της επιτυχίας, ας το δεχτούμε. Είναι δηλαδή μια πιστοποιημένη καλή ατζέντισα μεγάλων διοργανώσεων. Σπολλάτη. Τότε, ας την προσλάβαινε η Κυβέρνηση ως Σύμβουλο Οργανώσεως, μια και δεν ζει, ας πούμε, η φοβερή και τρομερή Μάξγουελ. Όχι όμως και Πρόεδρο των σπουδαίων Ελλήνων και συμβολικό καπέλο τους;
Όμως, τα δεδομένα θέτουν ζήτημα ακόμη και γι αυτή την επαγγελματική της επάρκεια. Πέτυχε πράγματι ως Πρόεδρος διεκδίκησης και οργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004; Τώρα, αναπόφευκτα, θα αναφερθώ σε θέματα για τα οποία έχω, δυστυχώς προσωπική εμπειρία. Οφείλω να τα πω για το καλό της πατρίδας και ειδικά με την ελπίδα ότι θα βοηθήσω του νυν να θωρακίσουν τους μελλοντικούς χειρισμούς της προκοπής του έθνους της επόμενης εκατονταετίας με την γνώση που απαιτεί η επιλογή προσώπων για σπουδαίες αποστολές. Να μη κάνουν τα ίδια λάθη που άλλους οδήγησε το λάθος πρόσωπο.
Θήτευσα Γενικός Διευθυντής, επιλεγμένος από την κυβέρνηση (έχει την σημασία του ο τρόπος της επιλογής μου) και προφανώς λογοδοτών σε αυτή, αλλά ιεραρχικά κάτω από την Πρόεδρο της Επιτροπής Διεκδίκησης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Ιδού η εικόνα των ξεκάθαρων συμβολισμών, που αντανακλώνται στο πρόσωπο της Κυρίας Γιάννας Αγγελοπούλου. Καταθέτω την μαρτυρία μου, όχι γιατί έχω κάτι το προσωπικό μαζί της. Δεν ανήκω στον δικό της κύκλο ούτε θα έκανα ποτέ κοινωνική συναναστροφή με προσωπικότητες της δικής της ταυτότητας. Όμως, ως ενεργός και σκεπτόμενος πολίτης, έχω υποχρέωση να καταθέσω την άποψή μου.
Λοιπόν, επαναθέτω το ερώτημα: Συμβολίζει η Πρόεδρος μια μεγάλη επιτυχία ώστε να δικαιούται να προβληθεί ως εθνικό σύμβολο στο αντίστοιχο (;) πεδίο εθνικής προκοπής για τον Αιώνα που μπαίνουμε; Ας μιλήσουμε σοβαρά. Η αξιολόγηση εξαρτάται από το κριτήριο της επιτυχίας. Αν μοναδικό κριτήριο είναι η ex post πιστοποίηση της επιτυχούς διεκδίκησης, η Κυρία Αγγελοπούλου ασφαλώς πιστώνεται μια πλήρη επιτυχία. Αν, όμως, ως οφείλουμε για θέματα που αφορούν διαχείριση δημόσιων πόρων, προσθέσουμε στο κριτήριο και την εφαρμογή του γνωστού κανόνα «το μέγιστο αποτέλεσμα» με το μικρότερο δυνατό κόστος» (συμπληρώνω, για την ακρίβεια, συμπεριλαμβανομένου και του κόστους ευκαιρίας- opportunity cost), τότε η εικόνα αλλάζει άρδην προς τα χείρω. Και θα δούμε, τότε, ότι ο συμβολισμός της Προσωπικότητας, είναι τουλάχιστο προβληματικός. Ιδού η ιστορία.
Λίγες μέρες αφότου ανέλαβα καθήκοντα, ζήτησα να απογράψω την εικόνα των οικονομικών που παραλάβαινα. Ανέθεσα στο Γραφείο Ορκωτού Λογιστή που είχε προσλάβει η Επιτροπή πριν την έλευσή μου, να κλείσουν άτυπα ισολογισμό και να μου αναφέρουν την πλήρη εικόνα της οικονομικής διαχείρισης. Χωρίς χρονοτριβή, ο Ορκωτός λογιστής με ενημέρωσε ότι αδυνατεί να κάνει το πρώτο διότι σχεδόν το σύνολο των παραστατικών διαχείρισης ήταν μη νομιμοποιημένα και ουσιαστικά λογιστικά στον αέρα. Δεν λειτούργησε ποτέ καν εσωτερικός έλεγχος, σε μια διαχείριση ήδη αρκετών εκατομμυρίων δραχμών, αποκλειστικά από τον Δημόσιο Προϋπολογισμό. Προχώρησε, όμως, στην δεύτερη ενέργεια και ύστερα από δουλεία δέκα περίπου ημερών μου κατέθεσε την πολυσέλιδη έκθεσή του. Όταν την διάβασα τραβούσα τα μαλλιά μου. Πώς να αναλάβω ευθύνη γιαυτό το διαχειριστικό χάος και πώς να προφυλαχθώ για να μη πάω φυλακή; Έκανα τις αναγκαίες ενέργειες επί του προκειμένου και φυσικά με συνοπτικό σημείωμά μου ενημέρωσα την Πρόεδρο, ζητώντας συνάντηση μαζί της για προφορική ανάπτυξη. Σε δύο μέρες με κάλεσε στο γραφείο της και πριν προλάβω να αρθρώσω λέξη άρχισε να μου κουνά την Έκθεση των Ορκωτών μπροστά στο πρόσωπό μου και μου λέει, με εξαιρετικά ιταμό ύφος: «Δηλαδή, θέλετε να πείτε ότι πριν έλθετε εσείς, όλα εδώ μέσα ήταν μπάχαλο;» Της απάντησα ήρεμα και συνοπτικά με την φράση «ναι, έτσι λένε οι ορκωτοί ΣΑΣ λογιστές». Η απάντησή μου την κάλμαρε κάπως και με ρωτάει τι σκέφτομαι να κάνω. Της είπα ότι θα καταρτίσω κανονισμό διαχείρισης, που πρέπει να τηρείται στο εξής και θα ζητήσω αναδρομική νομιμοποίηση των παραστατικών για τα οποία φυσικά δεν μπορώ εγώ να αναλάβω την ευθύνη με την υπογραφή, εκτός αν γίνει πλήρης αναδρομικός διαχειριστικός έλεγχος. Αλλιώς, θα έπρεπε να αναλάβει εκείνη και το ΔΣ να τα νομιμοποιήσουν με τη δική τους υπογραφή. (Αυτό δεν έγινε ποτέ, γιατί ποτέ δεν ελέγχθηκε η διαχείριση της Επιτροπής, αλλά μαζί με την διαχείριση της Οργανωτικής Επιτροπής απηλλάγησαν από κάθε ευθύνη με νόμο, καιρό μετά τους Ολυμπιακούς).
Από τη στιγμή εκείνης της συνάντησης, όλα τα υπηρεσιακά στελέχη της Επιτροπής σταμάτησαν κάθε υπηρεσιακή επαφή μαζί μου και απευθύνονταν απ’ ευθείας στην Πρόεδρο. Ακόμη και οι ορκωτοί λογιστές απέφυγαν με προσχήματα να αναλάβουν την εκπόνηση διαχειριστικού κανονισμού.
Απορία: Τι μπορεί να συμβολίσει αυτή η συμπεριφορά ατόμου που διαχειρίζεται δημόσιο χρήμα. Κάτι πολύ σημαντικό συμβολίζει, και μάλιστα, όταν λογικά συσχετιστεί με την πρώτη συναφή εμπειρία από την Κυρία- νυν-Σύμβολο του εθνικού στοχασμού για το μέλλον μας στον επόμενο Αιώνα που θα διαβάσετε παρακάτω. Ιδού περί τίνος πρόκειται και πως αυτό ολοκληρώνει την συμβολική εικόνα που υπαινίσσομαι παραπάνω.
Όταν διορίστηκα στη θέση που αναφέρομαι, το ζεύγος Αγγελοπούλου μου έκανε την τιμή να με καλέσει σε γεύμα γνωριμίας στο Ζε Ρεβιέν. Πήγα χαρούμενος επειδή μου είχε μπει η ιδέα ότι στο πρόσωπο της Γιάννας, θα έβρισκα ένα είδος διαδόχου της Μελίνας Μερκούρη, με την οποία τόσο κα τόσα όνειρα είχαμε στρώσει στο τραπέζι. Καμία σχέση. Το γεύμα εξελίχθηκε πιο πεζό, αλλά πάντα μέσα σε μια μεγαλοαστική ατμόσφαιρα ευγένειας. Κουβεντιάσαμε πολλά για να γνωριστούμε αλλά και για να στρώσουμε μια βάση υπηρεσιακής συνεργασίας. Καμιά διαφωνία. Προς το τέλος τυ γεύματος έγινε το φάουλ. Η Γιάννα θυμίζει στον σύζυγό της ότι πρέπει να πούμε και για τα «πρακτικά» πριν χωρίσουμε. Ο Θόδωρος τότε, με πολλή ευγένεια, μου λέει ότι ο μισθός που προβλέπεται από τον κανονισμό είναι τόσος, αλλά αν μου φαίνεται χαμηλός, θα σπεύσει ίδιος να τον ενισχύσει ιδιωτικά. Του απάντησα ότι δεν διεκδικώ περισσότερα χρήματα, αλλά εκείνη την στιγμή της ευγενικής ατμόσφαιρας δεν του είπα ότι η πρότασή του ισοδυναμεί στην ουσία της με πρόταση εξαγοράς δημόσιου λειτουργού. Όμως, στο νου μου χτύπησε το πρώτο καμπανάκι για ζητήματα αρχών που θα είχα να αντιμετωπίσω.
Η σύγχυση της διαχείρισης των κρατικών πόρων, με την τσέπη του ζεύγους, όταν την συσχέτισα και με την διαχειριστική ακηδία του δημόσιου χρήματος που βρήκα όταν ανέλαβα τα καθήκοντά μου καθώς και μια σειρά άλλα δεδομένα, με οδήγησαν στη σκέψη ότι το ζεύγος χρησιμοποιούσε την ευκαιρία των Ολυμπιακών Αγώνων για να στήσει ένα δικό του σύστημα ελέγχου ξένων επενδύσεων ώστε να καρπώνεται για όφελός τις πιθανές διαπύλιες συμμετοχές. Ανέφερα τις υποψίες μου στην κυβέρνηση και πήρα οδηγίες. Είχα κάνει, όμως μεγάλο λάθος. Κανένα τέτοιο σχέδιο δεν είχε το ζεύγος. Από την άποψη αυτή, ήταν και οι δύο τους απολύτως έντιμοι, όπως δήλωσα και στον ανακριτή, όταν αργότερα με κάλεσε να καταθέσω σε προκαταρτική ανάκριση που διατάχθηκε, όταν βγήκε στο Τύπο, όχι με δική μου πρωτοβουλία, η γνωστή Έκθεση των Ορκωτών Λογιστών. Η επόμενη φάση, με βεβαίωσε πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι η «παράδοξη» συμπεριφορά της Κυρίας Σύμβολο, οφείλονταν αποκλειστικά και μόνο στην απίστευτη δίψα της για εύκολη ικανοποίηση μιας προσωπικής φιλοδοξίας απίθανου ναρκισσισμού. Μια αγωνία να ανέβει ψηλά χωρίς κατ’ ανάγκη να κάνει κάτι σημαντικό για να το αξίζει.
Μέχρις εδώ τίποτα το κακό για το πρόσωπό της. Αλλά μια τέτοια συμπεριφορά μπορεί να θεωρηθεί συστατικό για μια συμβολική μορφή στα πλαίσια αυτού που συζητούμε? Ασφαλώς όχι.
Αλλά, τα συμβολικά ασυμβίβαστα δεν σταματούν εδώ. Ο αδίστακτος ναρκισσισμός της, έκανε την Κυρία Γιάννα να συμπεριφέρεται ως Πρόεδρος με τον πιο αυταρχικό αλλά κυρίως κοντόθωρο τρόπο στα καθήκοντά της, αφού η στόχευσή της ήταν να τρυγήσει γρήγορα τον άμεσο καρπό, που ήταν η επιλογή της Χώρας για του Ολυμπιακούς του 2004. Δεν την ενδιέφερε το όφελος της χώρας και αυτό φάνηκε ξεκάθαρα πολύ γρήγορα.
Δύο μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων μου, είχα καταφέρει να συγκεντρώσω αρκετή αξιόπιστη πληροφορία που με έπεισε μετά βεβαιότητας ότι θα κερδίζαμε την επιλογή. Δεν θέλω να υποτιμήσω την αναμφισβήτητη συμβολή σε αυτό και της Κυρίας Γιάννας, αλλά ο αποφασιστικός παράγοντας της νίκης μας ήταν αλλού. Βρίσκονταν στους υπολογισμούς της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής και προσωπικά στο μυαλό του Σάμαργκ, που έβλεπαν να φθείρεται ταχύτατα η εικόνα των Ολυμπιακών μέσα από ιστορίες σκανδάλων και άλλων φθοροποιών καταστάσεων, με αποτέλεσμα να μειώνεται αντίστοιχα και η «εμπορικότητα» της διοργάνωσης που κυρίως ενδιέφερε. Η «επιστροφή των Αγώνων στην κοιτίδα τους, δηλαδή την Ελλαδα» ειχε κριθεί ότι μπορούσε να αποτελέσει ισχυρό μοχλό για την ανύψωση της επικοινωνιακής εικόνας των Αγώνων με τα αναμενόμενα εμπορικά συνεπαγόμενα. Αποτέλεσμα της πρόγνωσής μου αυτής, ήταν να διαμορφώσω μια διαφορετική πρόταση στρατηγικής για την λειτουργία της Επιτροπής Διεκδίκησης. Θεώρησα, συγκεκριμένα, ότι οι δραστηριότητες που αφορούσαν την διεκδίκηση έπρεπε τώρα να συμπληρωθούν με δραστηριότητες σχεδιασμού και προγραμματισμού της φάσης της διεξαγωγής των Αγώνων. Την ευκαιρία, με σχετικά μικρό κόστος, την έδινε ο σχεδιασμός του Φακέλου Διεκδίκησης για τον οποία ήδη ξοδεύονταν σημαντικά ποσά. Με σχετικά μικρή αύξηση του προϋπολογισμού του, θα μπορούσαμε να οργανώσουμε μια ομάδα εμπειρογνωμόνων για να σχεδιάσει τις απαιτούμενες για την διεξαγωγή των Αγώνων επενδύσεις με τρόπο που θα επέτρεπε την εν συνεχεία εκμετάλλευσή τους, ώστε να αποσβέσουν το δημοσιονομικό κόστος τους. Υπέβαλα μια συνοπτική πρόταση πάνω στην ιδέα αυτή στην Πρόεδρο. Δεν πήρα ποτέ απάντηση, αλλά από τι στιγμή εκείνη, έκοψε κάθε επαφή μαζί μου μέχρι που μου ζήτησε να παραιτηθώ ως δήθεν αντίπαλος της Διεκδίκησης. Της απάντησα ότι θα παραιτηθώ μόνον αν η Κυβέρνηση μου το ζητησει, πράγμα που δεν έγινε και έμεινα μέχρι τέλους ης θητείας μου προσπαθώντας ως «παράνομος επαναστάτης», κάτι να κάνω για να σώσω έστω και λίγες δραχμές.
Τι συμβολισμό μπορεί να στηρίξουμε σε μια προσωπικότητα με τέτοια αντιλήψεις κι αντίστοιχες συμπεριφορές; Κοντολογίς, η όλη αυτή τοποθέτηση τα Κυρίας Γιάννας, απλούστατα μεταφράζεται σε επισημοποίηση της τακτικής του «άρπα-κόλλα αρκεί να εξασφαλίσουμε τα πέντε δικά μας,» και ας αφήσουμε τα δέκα της πατρίδας να περιμένουν. Η κοντόφθαλμη αυτή λογική του πολιτικού μας συστήματος είναι η αίτια όλων των εθνικών αποτυχιών. Και τώρα βρήκαμε και το σύμβολό της για να την ενσωματώσουμε στον ορίζοντα του Τρίτου Αιώνα της Εθνικής Ιστορίας μας. ΜΠΡΑΒΟ ΜΑΣ!
Και αναρωτιέμαι, επί τέλους, τι συμβολίζει η ίδια η επιβληθείσα διαχειρίστρια των συμβόλων της Επετείου;
Κύριε Πρωθυπουργέ, κάνατε, αφελώς θέλω να πιστεύω, μια τεράστια ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΑΤΑΤΑ. Θα βρείτε το θάρρος να την μαζέψετε στην πρώτη ευκαιρία; Υπάρχουν τρόποι, στη φαρέτρα στης αστικής μας ευγένειας, που δεν θα θίξουν την τιμή και την υπόληψη της Κυρίας Γιάννας. Σε λαϊκούς όρους, «καπελώστε» την με πνευματική προσωπικότητα διεθνούς κύρους ως προς την ουσία του εορταστικού προγράμματος, και αφήστε της την επίζηλη θέση της οργάνωσης των επικοινωνιακών και eventlike εκδηλώσεων. Αυτό της αρκεί για τις προσωπικές φιλοδοξίες του «κάλιο πέντε και στο χέρι». Θα είναι ευτυχής. Και μεις θα θα ξανβρούμε την υπερηφάνεια μας.