«Είχαμε νεαρούς ασθενείς ηλικίας ακόμη και ΠΕΝΤΕ ΕΤΩΝ που τους βίασαν στη Μόρια. Αυτός ο φόβος συντρίβει τους ανθρώπους».
Λουίζ Ρολαν-Γκοσλέν από τους Γιατρούς χωρίς Σύνορα

Σε ένα χώρο που μπορεί να εξυπηρετήσει μετά βίας 3000 ανθρώπους, «ζούνε» στοιβαγμένες σχεδόν 9000 ψυχές. Τριγυρισμένες από συρματοπλέγματα, μέσα σε κοντέινερς, 20 άτομα, δύο και τρεις οικογένειες. Μοιράζονται μια τουαλέτα 72 περίπου άτομα. Παιδιά γύρω σου κάνουν απόπειρες αυτοκτονίας επιχειρώντας να ξεφύγουν, έστω και έτσι από το κολαστήριο της Λέσβου. Άνθρωποι εγκλωβισμένοι επί μήνες μέσα και έξω από τη Μόρια, επειδή δεν μπορεί να βρεθεί άλλος τρόπος «φιλοξενίας» στην Ελλάδα ή ασφαλούς επαναπροώθησής τους στην Τουρκία.

Σε μια Ευρώπη που ο ρατσισμός έχει σηκώσει για τα καλά κεφάλι, που οι θαυμαστές της ιδεολογίας που έχτισε τα Άουσβιτς κάνουν όλο και με μεγαλύτερη συχνότητα – και θρασύτητα – την εμφάνισή τους, το «στρατόπεδο συγκέντρωσης» στον καταυλισμό της Μόρια αποτελεί τη μεγάλη ντροπή του σύγχρονου κόσμου και η κατάργησή του το μεγάλο στοίχημα όλων όσων ονειρεύονται μια ενωμένη πολυπολιτισμική ήπειρο της ανθρωπιάς και της προόδου.