Ψήφισαν δυστυχώς, όλοι τους, όλα τα μέτρα, χωρίς να τα εντάσσουν σε κάποιο όραμα τους ή κάποιον ευρύτερο σχεδιασμό τους και στοχοθεσία…
Πως θα μπορούσαν άλλωστε;…
Μας λένε πως επαγγέλλονται ένα άλλο μέλλον για τη χώρα μας, διαφορετικό ο καθένας τους από τους άλλους, αλλά ψηφίζουν μαζί τα ίδια μέτρα, που προφανώς δεν επηρεάζουν τον συνολικό τους στόχο, για την κοινωνία που επιδιώκουν…
Η ιστορία διδάσκει πως ο μεγαλύτερος εχθρός του λαϊκιστή μπορεί τελικά να είναι …ένας άλλος λαϊκιστής… Όταν δεν τολμάς να στηρίξεις την αλήθεια, ακόμη και όταν είναι δυσάρεστη και αντιδημοφιλής, δεν μπορείς να ακκίζεσαι το προοδευτικό…
Δικαιολογούνται ότι πρέπει να κάνουν διαχείριση των ψηφοφόρων, λόγω εκλογών και μετά θα αντιμετωπίσουν ορθολογικά τα προβλήματα, που σήμερα καμώνονται πως τα αγνοούν…
Όταν διακηρύσσεις και «εκπαιδεύεις» μια κοινωνία στο «μας οφείλουν» (οι άλλοι, η κοινωνία, το κράτος…), είναι δύσκολο οι «οπαδοί» αυτής της «σχολής» πολιτικής συμπεριφοράς, να αλλάξουν την επομένη των εκλογών και να κατανοήσουν την πολυσυνθετότητα των προβλημάτων, συμβάλλοντας σε μακροπρόθεσμη «λύση» για τον κίνδυνο επιστροφής σε κατάσταση χρεοκοπίας της χώρας μας…
Χθες οι εύκολοι «αντίπαλοι» ήταν οι «άλλοι» («εμείς ή αυτοί»), σήμερα θα τους βρούμε ανάμεσά μας… Και η χλεύη εναντίον τους, θα είναι τόσο ανόητη αλλά και ανθρωποφάγος όσο αδίστακτοι είναι οι οικονομικοί κανόνες…
Στην οικονομία δεν υπάρχει τζάμπα φαγητό… Κάποιοι υποχρεώνονται να το πληρώσουν στο τέλος της μέρας…
Επιλέγουν όλοι μαζί για μια ακόμη φορά να το πληρώσουν οι νεότερες γενιές…
Το είδαμε στην συναίνεση για να μη κοπεί η «προσωπική διαφορά», των παλαιών συνταξιούχων με σύνταξη από ένα επίπεδο και πάνω…
Το βλέπουμε στην επιλογή αξιοποίησης των πλεονασμάτων σήμερα…
Δυστυχώς, θα «θερίσουν ότι έσπειραν»…
Δυστυχώς δεν λένε την αλήθεια ακόμη και αυτοί που με λόγια αυτό χρίζονται ως υποστηρικτές των επενδύσεων, σε αντιπαράθεση με την κυβέρνηση, που υποτίθεται δεν μεριμνά για την ύπαρξη επενδυτικού κλίματος…
Εκ των πραγμάτων στην ίδια ρότα ανορθολογισμού σαλπάρουν…
Τα όποια πλεονάσματα πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο αντιπαράθεσης για το που θα πρέπει να διοχετευτούν… Ποιες ανάγκες και στόχους θα επιχειρήσουν να αντιμετωπίσουν….
Γνωρίζουμε ότι είναι περιορισμένα για να καλύψουν τις μεγάλες ανάγκες που έχουν δημιουργηθεί…
Και εδώ αρχίζουν οι διαφορές μας. Στην ιεράρχηση προτεραιοτήτων.
Υποστηρίζουμε ότι μεγάλο μέρος του πλεονάσματος πρέπει να διοχετευτεί προς τις δημόσιες επενδύσεις σε επιλεγμένους τομείς…
Μοχλός για την ανάπτυξη και την απασχόληση είναι οι δημόσιες επενδύσεις. Δημιουργούν τις γενικότερες προϋποθέσεις για την αύξηση ιδιωτικών επενδύσεων, που σήμερα υπάρχει επιφυλακτικότητα, είτε λόγω έλλειψης ρευστότητας είτε ακόμη και για λόγους αμφιβολιών για τη πορεία της χώρας, ανεξαρτήτως κυβερνήσεων.
Αναφερόμαστε στην επιλογή για ανάπτυξη για έναν ακόμη λόγο… Γιατί περισσότερο μέσω αυτής, κυρίως, θα επιτευχθεί και μείωση του χρέους…