Στη Μαθηματική Επιστήμη υπάρχει ένα παραδεκτό σύνολο αξιωμάτων, βάσει των οποίων θεμελιώνουμε εικασίες και ισχυρισμούς και στη συνέχεια αποδεικνύουμε θεωρήματα. Για όλα αυτά, η πολύ καλή γνώση της Μαθηματικής Λογικής είναι απαραίτητη προϋπόθεση. Η άγνοια αυτής οδηγεί σε «λογικά άλματα» και αυτά στη συνέχεια σε λανθασμένα συμπεράσματα. Στα «λογικά άλματα» βασίζεται ο λαϊκισμός, η ψευδής πληροφόρηση και η προσπάθεια παραπλάνησης του πολίτη.
Αρχίζοντας από το 2016, γινόμαστε θεατές ενός παιγνίου εκ μέρους ορισμένων διανοουμένων και πολιτικών, που στόχο έχει να μας πείσει ότι ο Προοδευτικός και Μεταρρυθμιστικός ή Σοσιαλδημοκρατικός Χώρος πρέπει, λόγω συγγένειας, όπως ισχυρίζονται, να συμπορευτεί και συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ σε ένα μέτωπο εναντίον της Δεξιάς και του Συντηρητισμού. Οι προτροπές τους βασίζονται στα «αξιώματα» ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι (1) δημοκρατικό κόμμα και (2) προοδευτικό και μεταρρυθμιστικό κίνημα.
Οφείλουμε να δεχθούμε ότι η πατρότητα αυτού ανήκει στον Γ. Α. Παπανδρέου, ο οποίος το 2008 πρότεινε την έναρξη διαλόγου ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς αποτέλεσμα, αφού η πρόταση απορρίφθηκε από τον αριστερό και ριζοσπαστικό ΣΥΡΙΖΑ. Το 2015 τη σκυτάλη πήρε ο πρόεδρος του FEPS (Ομοσπονδία Ευρωπαϊκών Προοδευτικών Σπουδών) Μάσσιμο Ντ’ Αλέμα, προκειμένου να αυξήσει την δύναμη και το κύρος του στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και επανέλαβε το 2017 ο Γ. Α. Παπανδρέου, όταν δήλωσε δημοσίως ότι προϋπόθεση συμμετοχής του ΚΙΔΗΣΟ στο εγχείρημα ενοποίησης της Κεντροαριστεράς ήταν η διαβεβαίωση εκ μέρους της Φ. Γεννηματά ότι δεν θα υπάρξει κυβερνητική συνεργασία με την ΝΔ. Αποτέλεσμα, όμως, αυτού θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ να συμμετάσχει de facto στην μεθεπόμενη κυβέρνηση.
Ιδιαίτερα όμως τις τελευταίες εβδομάδες γινόμαστε μάρτυρες μιας καταιγιστικής προσπάθειας να πείσουν τους πολίτες ότι ο Δημοκρατικός, Προοδευτικός και Μεταρρυθμιστικός Πόλος πρέπει να συγκροτηθεί σε συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛΛ. Και εδώ έχουμε το μεγάλο «λογικό άλμα», το οποίο εάν γίνεται ηθελημένα και με σκοπιμότητα, μεταφράζεται ως προσπάθεια εξαπάτησης των δημοκρατικών πολιτών. Εάν, όμως, πρόκειται περί άγνοιας τόσο των κανόνων της μαθηματικής λογικής όσο και της υλοποιημένης πλέον πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, τότε πρόκειται περί ηλιθιότητας και ανικανότητας. Διότι το συμπέρασμά τους «πρέπει να συνεργαστεί το ΚΙΝΑΛΛ με τον ΣΥΡΙΖΑ σε ένα προοδευτικό και δημοκρατικό μέτωπο ενάντια στην συντήρηση», βασίζεται σε λανθασμένα αξιώματα. Πολύ απλά, διότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι δημοκρατικό κόμμα, αλλά και προοδευτικό κίνημα. Η απόδειξη αυτού του ισχυρισμού έχει παρουσιαστεί από πολλούς και κατ’ επανάληψη σε σειρά άρθρων από το 2015 έως σήμερα και δεν χρήζουν επανάληψης. Αρχίζοντας από την πλήρη αποδόμηση του εκπαιδευτικού συστήματος, τον εξοβελισμό της αξιολόγησης και της αξιοκρατίας, την προσπάθεια ελέγχου της ελεύθερης διακίνησης της πληροφορίας, την χυδαία επίθεση και κατασυκοφάντηση κάθε πολιτικού αντιπάλου, θεωρούμενου ως επικίνδυνου για τα συμφέροντα του ΣΥΡΙΖΑ, την παρεχόμενη προστασία σε κάθε περιθωριακή ομάδα με αντικοινωνική συμπεριφορά, το βόλεμα κάθε συγγενικού, φιλικού και κομματικού προσώπου στο Δημόσιο, την πρόκριση της επιδοματικής πολιτικής αντί προσέλκυσης νέων παραγωγικών επενδύσεων για τη δημιουργία θέσεων εργασίας, την προσπάθεια υπεράσπισης δικτατορικών καθεστώτων τύπου Μαδούρο, και τόσα άλλα. Τέλος, ας το πάρουν απόφαση. Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και στα στελέχη του δεν επιθυμούν, δεν μπορούν και δεν χωρούν στα στενά (για αυτούς) περιθώρια μιας αστικής δημοκρατίας. Δεν μπορούν και δεν επιθυμούν να ενστερνιστούν τις αξίες του ευρωπαϊκού διαφωτισμού. Υποκρίνονται ότι τις ενστερνίζονται μόνον όταν αισθάνονται ότι βρίσκονται σε δυσχερή θέση. Και αυτό, προκειμένου να ανακτήσουν και πάλι δυνάμεις και να συνεχίσουν την πορεία τους για την πάση θυσία διατήρηση της εξουσίας.
Κατά συνέπεια, το Κίνημα Αλλαγής, ομάδες, κινήσεις και προσωπικότητες του Προοδευτικού Χώρου έχουν δύο απολύτως διακριτές επιλογές:
Η πρώτη είναι να ταυτιστούν ή να συνεργαστούν με τον ΣΥΡΙΖΑ στη βάση του αναχρονιστικού αντιδεξιού συνδρόμου και να επανέλθουν στην πολιτική σκηνή με τα πολιτικά χαρακτηριστικά του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ.
Η δεύτερη επιλογή είναι να στηλιτεύσουν την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, που έχει τα χαρακτηριστικά που περιγράψαμε ανωτέρω, να δηλώσουν απερίφραστα ότι η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ έχει συντελέσει τα μάλλα στο να χαρακτηρίζεται ως ένα κόμμα, που δεν πιστεύει στις αρχές τις αστικής, ευρωπαϊκής δημοκρατίας, δεν πιστεύει στην πρόοδο και στον εκσυγχρονισμό της κοινωνίας και απεχθάνεται την αριστεία, την αξιολόγηση και την αξιοκρατία. Να αντιληφθούν ότι η ηγεσία και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θέλουν να τους απορροφήσουν και να τους γελοιοποιήσουν, όπως έπραξαν με έναν πρώην πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ, που τον τοποθέτησαν υπό τον ακροδεξιό εθνικιστή πρόεδρο των ΑΝΕΛ. Και να δηλώσουν ότι πολιτικός και στρατηγικός αντίπαλος είναι και θα είναι ο λαϊκισμός, η ταύτιση Κράτους και Κόμματος, η αναξιοκρατία, η ισοπέδωση των αξιών και η χρήση του ψεύδους για την εξυπηρέτηση των κομματικών μελών. Τέλος, να αποδεχθούν ότι στο χώρο της Κεντροαριστεράς υπάρχουν δύο κόσμοι, που ακολουθούν αποκλίνουσες πορείες. Η μία εκπροσωπείται από τους νοσταλγούς του αντιδεξιού συνδρόμου και της συντήρησης της πολιτικής, που έφερε τη χώρα στην σημερινή άθλια κατάσταση. Την άλλη εκπροσωπούν όλοι οι άλλοι. Οι πρώτοι μοιραία θα ενταχθούν στον ΣΥΡΙΖΑ, ψάχνοντας μια εκλόγιμη θέση βουλευτή, ευρωβουλευτή, δημάρχου ή στελέχους υπουργείου. Οι άλλοι ας προσπαθήσουν ακόμη μία φορά. Η ηγεσία του ΚΙΝΑΛΛ βρίσκεται στο σταυροδρόμι. Ας επιλέξει τώρα. Αύριο θα είναι αργά.