Γιατί αυτό που ξέρει ένα εξάχρονο δείχνουν να το αγνοούν οι αναλυτές;

Στην πρώτη Δημοτικού τα παιδιά μαθαίνουν ότι τα ανόμοια δεν προστίθενται. Τα πορτοκάλια με τα πορτοκάλια, τα ευρώ με τα ευρώ…

Στην πολιτική, αντίθετα, όπου ευδοκιμούν τα παράδοξα και δοξάζονται οι ακροβατισμοί, πολλαπλασιάζονται τελευταία αυτοί που διερωτώνται δημοσίως γιατί δεν συνεργάζονται τα κόμματα της Αριστεράς. Δοθέντος, μάλιστα, ότι τα ποσοστά του ΚΚΕ , του ΣΥΡΙΖΑ και της Δημοκρατικής Αριστεράς παίρνουν την ανηφόρα, η απορία διανθίζεται και με διάφορα καταστροφολογικά, του τύπου ότι η Αριστερά χάνει την ιστορική ευκαιρία να είναι αυτή που θα σφραγίσει τις εξελίξεις και να προβάλλει ένα εναλλακτικό μοντέλο εξουσίας.

Για να σοβαρευτούμε, η υπόθεση της σύγκλισης των προοδευτικών δυνάμεων δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ούτε με όρους ευκαιρίας ούτε με κριτήρια πολιτικής καταγωγής. Όσες φορές επιχειρήθηκε η συνεργασία να εκβιαστεί – λαμπρό παράδειγμα η περιπέτεια του ενιαίου Συνασπισμού – η Αριστερά οδηγήθηκε σε παραλυτικούς μέσους όρους και μεσοβέζικες παρεμβάσεις, που με τη σειρά τους οδήγησαν σε προγραμματικούς χυλούς.

“Να προσπαθήσουμε”, επιμένουν οι διαφημιστές της ενότητας… Καμιά αντίρρηση, αλλά πώς;

Με ποιο τρόπο, για παράδειγμα, θα αθροίσει κανείς μέσα σε ένα πολιτικό πακέτο τον ευρωπαϊσμό και τον αντιευρωπαισμό; Πώς θα δέσει τον μειοψηφικό ακτιβισμό με τη δημοκρατική νομιμοποίηση; Πώς θα καταφέρει να βάλει στο μίξερ τον μαξιμαλισμό με την υπευθυνότητα, τον διεθνισμό με τον αριστερό εθνικισμό, την καινοτομία με την πολιτική ορθοδοξία;

Στις τεκτονικού χαρακτήρα εποχές που ζούμε, δεν καταρρέουν μόνο τα κόμματα εξουσίας. Μαζί τους σωριάζονται και οι βεβαιότητες που έθρεψαν γενιές αριστερών, οι νομοτέλειες, τα πεπρωμένα, η ίδια η αίσθηση του τι συγκροτεί άσκηση νόμιμου δικαιώματος και τι συντεχνιακή εμμονή.

Ευτυχώς ή δυστυχώς – ευτυχώς, θα πρότεινα – η Αριστερά δεν είναι ούτε μία, ούτε αλάθητη, ούτε απαλλαγμένη παθών και βαρών. Τη στιγμή, μάλιστα, που οι νέες διαχωριστικές γραμμές διαπερνούν οριζόντια τον πολιτικό και κοινωνικό ιστό, οριοθετώντας πολυσυλλεκτικά μπλοκ και διακομματικές συσπειρώσεις, η συγκολλητική ύλη δεν μπορεί να είναι άλλη από την προγραμματική συνάφεια και την εγγύτητα θέσεων και προτάσεων.

Τα πορτοκάλια με τα πορτοκάλια…