Τώρα τελευταία οι φίλοι μου γίνανε κουβαρντάδες. Το κέρασμα πάει σύννεφο. Τη μία ο γιος του ενός φεύγει για σπουδές στο Λονδίνο, την άλλη ο γιος του άλλου στο Παρίσι. Προ καιρού ένας άλλος μου έλεγε για τους δύο υιούς του που σπούδαζαν στην Αμερική. Τις ίδιες μέρες βγαίνανε και τα αποτελέσματα για την εισαγωγή στα δικά μας πανεπιστήμια. Το ένα ήταν σε κατάληψη, το άλλο πνιγμένο στα σκουπίδια, στο τρίτο δεν ξέρανε αν θα έχουν αρκετούς… φοιτητές και στο τέταρτο οι φοιτητές αποφάσισαν ότι το εξάμηνο… χάθηκε.

Η ανισότητα παλιά, στο τέλος του εμφύλιου, μετριόταν με το εισόδημα και οι διαφορές ήταν μικρές. Ολοι ξεκινάγαμε πάνω-κάτω από την ίδια βάση, όλοι σχεδόν το ίδιο φτωχοί ή πλούσιοι. Ολοι είχαμε τις ίδιες βάσεις και δυνατότητες. Δωρεάν σχολείο και δωρεάν πανεπιστήμιο. Στα ελάχιστα ιδιωτικά, υπήρχαν σημαντικές υποτροφίες για παιδιά φτωχών οικογενειών. Η μεταπολεμική γενιά ξεκίνησε με σχετικά ίσες ευκαιρίες.

Επειτα από 50 χρόνια «μετρηθήκαμε» στις επανενώσεις τάξεων. Ο «καλός» στο Γυμνάσιο δεν ήταν πάντα ο «πετυχημένος» μετά. Ο «σκράπας» καμιά φορά τα είχε καταφέρει καλύτερα. Δεν ήταν, όμως, το εισόδημα και η κοινωνική θέση των γονιών μας που μέτρησαν αποφασιστικά, αλλά τα έμφυτα χαρακτηριστικά του καθενός και η τύχη, για τους ελάχιστους που βρεθήκαμε να σπουδάζουμε έξω. Σήμερα, η κατάσταση είναι πολύ πιο άνιση και άδικη.

Τα παιδιά των παιδιών μετά τον εμφύλιο, τα εγγόνια μας, σήμερα διεκδικούν θέσεις σε προπτυχιακές ή μεταπτυχιακές σπουδές. Τα παιδιά των παιδιών της Μεταπολίτευσης έχουν ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα. Οι γονείς τους φοίτησαν σε πανεπιστήμια όπου σημασία είχε το πολιτικό φρόνημα και όχι η αριστεία. Εξελίχθηκαν μέσα από την κομματική ένταξη και έμαθαν ότι σημασία δεν έχει η αξία του καθενός και των γνώσεων που κουβαλά, αλλά ο μπάρμπας στην κομματική Κορώνη.

Το χειρότερο είναι ότι η σημαντική αύξηση στην εισοδηματική ανισότητα επίσης αντανακλά τις δυνατότητες που απέκτησαν οι γονείς μέσα στο κομματικό κράτος, πράσινο ή γαλάζιο. Μια νομενκλατούρα ξεπήδησε στη Μεταπολίτευση με ηγέτες που αναδείχθηκαν όχι με την αξία τους αλλά με το ρουσφέτι, μικρό ή μεγάλο. Αυτή η νομενκλατούρα τώρα περιφρονεί την άθλια τριτοβάθμια εκπαίδευση που η ίδια δημιούργησε. Ανακαλύπτει τα πανεπιστήμια του εξωτερικού. Η ανισότητα, δημιούργημα της Μεταπολίτευσης, κάνει την πρόσβαση δυνατή στα παιδιά τους. Η Ελλάδα, έτσι, φτωχαίνει. Η γενιά της Μεταπολίτευσης δεν βούλιαξε μόνο την Ελλάδα του σήμερα, αλλά θα βουλιάξει και αυτή του αύριο.