Το βασικό πρόβλημα της χώρας είναι η παιδεία της. Πρόβλημα διαχρονικό διακομματικό και διαιωνιζόμενο.

Ανάλογη πρέπει να είναι και η αντιμετώπισή του από την πολιτεία, αν θέλει να βάλει τις βάσεις για την ριζική μεταρρύθμισή της έτσι ώστε να αποτελέσει τη βάση μιας συνολικής στροφής της κοινωνίας προς την ουσιαστική γνώση, την παραγωγική εξειδίκευση και την καινοτομία.

Οι προσπάθειες που έγιναν μέχρι σήμερα, σχεδόν ανά κυβέρνηση, είτε στόχευαν απλώς στο να αναγράφεται το όνομα του υπουργού στην ούγια της μεταρρύθμισης και φυσιολογικά ξεχάστηκαν είτε έθιξαν το εκπαιδευτικό κατεστημένο και εμποδίστηκαν εξ αρχής ή ξηλώθηκαν εκ των υστέρων.

Η προσπάθεια που εξήγγειλε χθες ο πρωθυπουργός, στα πλαίσια των επισκέψεών του στα υπουργεία, εντάσσεται μάλλον στο πλαίσιο της καταλαγής της λαϊκής οργής για τα μέτρα του νέου μνημονίου. Προφανώς χρειάζεται προνηπιακή και νηπιακή αγωγή, προφανώς επιβάλλεται η αναβάθμιση του Λυκείου και η κατοχύρωση της αξιοπιστίας του, προφανώς η τεχνική-επαγγελματική εκπαίδευση πρέπει να αποτελέσει τη βάση για την δημιουργία στελεχών της παραγωγικής διαδικασίας.

Μόνο που αυτά δεν πρόκειται να γίνουν πράξη στα πλαίσια γενικόλογων εξαγγελιών προεκλογικού τύπου περί κατάργησης των εξετάσεων και ονομαστικής μετατροπής των ΤΕΙ σε Πανεπιστήμια. Η Ελλάδα χρειάζεται ένα συνολικό αναπτυξιακό σχέδιο αξιοποίησης των παραγωγικών της δυνάμεων και μια παιδεία σταθερά προσανατολισμένη στην υλοποίηση αυτού του σχεδίου.