Είπε τα πράγματα με τ’ όνομά τους ο Κωσταντίνος Δασκαλάκης στο «Βήμα»: «Θεωρούσα τη συζήτηση που γινόταν εκείνη την περίοδο ανόητη. Η θεωρία παιγνίων χρησιμοποιούνταν ανέκαθεν στις πολιτικές διαπραγματεύσεις. Δεν είχε αλλάξει κάτι εκείνη τη δεδομένη χρονική στιγμή. Δεδομένης της ισχύος που είχαν οι θεσμοί και εκείνης που είχε η ελληνική κυβέρνηση, ήταν φανερό από την πρώτη στιγμή ότι τα πράγματα που προσπαθούσε να αποκομίσει η ελληνική κυβέρνηση ήταν ανεδαφικά, όπως και αποδείχθηκε».

Προφανώς η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και ο υπουργός των οικονομικών της εφάρμοζαν τη θεωρία «άλλων» παιγνίων στο πρώτο εξάμηνο του ‘15. Των παιγνίων της πάσει θυσία εξουσίας σε βάρος των συμφερόντων της χώρας. Των παιγνίων της τζάμπα μαγκιάς και του τσαμπουκά απέναντι στη θεσμοθετηθείσα τρόικα και τα μνημόνια. Για να ακολουθήσουν μετά τα παίγνια της κωλοτούμπας, των κάπιταλ κοντρόλς, της υπερφορολόγησης και της εισφοροκαταιγίδας.

Το χειρότερο είναι ότι τα παίγνια συνεχίζονται και σήμερα με την ίδια ανευθυνότητα βάζοντας σε άμεσο κίνδυνο τη μεταμνημονιακή πορεία της χώρας. Παίγνια με τις μειώσεις των συντάξεων, με τις άφαντες «ασυγκράτητες» επενδύσεις, με την «καθαρή έξοδο» χωρίς δυνατότητα εξόδου στις αγορές.

Η χώρα πλήρωσε ακριβά τη θεωρία των συριζανελικών παιγνίων και ήρθε ο καιρός να την εγκαταλείψει το συντομότερο.