Όσα συμβαίνουν στο κέντρο της Αθήνας, που έχει παραδοθεί στις διαμαρτυρίες αγροτών, υπενθυμίζουν με ένταση βασικές αιτίες της ελληνικής υστέρησης. Είναι κάτι σαν έθιμο εκπρόσωποι επαγγελματικών κλάδων που αντιδρούν σε μέτρα που θίγουν προνόμιά τους να καίνε, να σπάνε, να προπηλακίζουν, να παρακωλύουν την κίνηση οχημάτων, να δυσκολεύουν την καθημερινότητα των συμπολιτών τους, να ασχημαίνουν την πόλη.

Μέσα στο θόρυβο και το χαλασμό δεν μπορεί να γίνει ούτε διάλογος ούτε ενημέρωση για τη φορολογική και ασφαλιστική εικόνα του αγροτικού κόσμου, για το τι μπορεί και τι πρέπει να αλλάξει. Δεν έχει δίκιο όποιος φωνάζει περισσότερο, όμως, στη χώρα μας, τα καταφέρνει καλύτερα από τους σιωπηλούς (πχ τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα).