Όταν ο Αλέξης Τσίπρας, τον Ιούνιο, είχε πει πως «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα κάνει μπάνια φέτος» προφανώς δεν εννοούσε αυτό που συνέβη στη συνέχεια, την ουσιαστική πολιτική εξαφάνιση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ηθελε να δραματοποιήσει την κατάσταση και να δείξει ότι οι εκλογές είναι κοντά, αλλά τελικά φαίνεται πως η θερινή χαύνωση αποδείχθηκε ισχυρότερη της πολιτικής εγρήγορσης, με αποτέλεσμα να γίνονται διάφορες ανακοινώσεις για να υπενθυμιστεί η παρεμβατική δυνατότητα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά να μην ξεδιπλώνεται μια συγκροτημένη στρατηγική, απολύτως αναγκαία εφόσον στην Κουμουνδούρου πιστεύουν και προαναγγέλλουν ότι έρχεται κυβερνητική αλλαγή.
Ένα πολύ ενδεικτικό παράδειγμα είναι ο ΕΝΦΙΑ: Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Π. Λαφαζάνης, που ηγείται της Αριστερής Πλατφόρμας, ζήτησε με δήλωσή του την απόσυρση του φόρου, υποστηρίζοντας ότι δεν διορθώνεται. Είναι, άραγε, αυτή η επίσημη και τελική θέση του ΣΥΡΙΖΑ; Αν ναι, αυτό σημαίνει πως η αξιωματική αντιπολίτευση πιστεύει πως δεν πρέπει να επιβάλλεται κανένας φόρος ακίνητης περιουσίας και άρα δεν πρέπει να φορολογούνται ούτε οι μεγαλοϊδιοκτήτες, μια θέση που ούτε μοιάζει ούτε είναι αριστερή, πέρα από το έλλειμμα οικονομικού ορθολογισμού που καταδεικνύει. Υπάρχει ισχυρή πιθανότητα οι αρμόδιοι στον ΣΥΡΙΖΑ να μην έχουν μελετήσει στα σοβαρά το νόμο – διαφορετικά δεν εξηγείται γιατί δεν έχουν διατυπώσει μια ολοκληρωμένη δική τους πρόταση για τη φορολόγηση των ακινήτων ή μια επιχειρηματολογία υπέρ της μη φορολόγησης των ακινήτων και ποιας, άραγε, φορολόγησης ποιας περιουσίας, προκειμένου να έχει έσοδα το κράτος, για να εκπληρωθούν οι υποσχέσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το ρωσικό εμπάργκο στα αγροτικά προϊόντα. Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά «όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά» και αυτό δεν είναι καθόλου παράξενο, αφού η κυβέρνηση δεσμεύτηκε από την πρώτη στιγμή σε αποζημίωση των παραγωγών, προσβλέποντας κυρίως στα κοινοτικά κονδύλια. Αυτό που είναι εντυπωσιακό -με την κακή έννοια- είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κάλεσε την κυβέρνηση να διαφοροποιηθεί από τη στάση της ΕΕ προκειμένου να εξασφαλίσει την επιείκεια του Πούτιν. Στη χώρα μας υπάρχει τόσο ισχυρή μυθολογία γύρω από τη δύναμη της Μόσχας ώστε καλλιεργήθηκαν μέχρι και θεωρίες συνομωσίας για ανατροπή πρωθυπουργού και απόπειρα δολοφονίας του (!!!) λόγω των στρατηγικών δεσμών του με το Κρεμλίνο. Υπάρχει, λοιπόν, έδαφος για να δείξει φιλορωσικό προσανατολισμό ο ΣΥΡΙΖΑ, παρόλο που είναι νωπό το άδειασμα που υπέστη η Κύπρος όταν προσπάθησε να ζητήσει βοήθεια για μη χρεοκοπήσουν δύο τράπεζές της. Αυτό που λείπει από το αφήγημα αφορά την απάντηση στο ερώτημα ποια θα είναι η ευρωπαϊκή πολιτική μιας κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ: Τα σπάει με την ΕΕ για τη στάση έναντι της Μόσχας – και μετά; Ποια θα είναι τα διαπραγματευτικά πλεονεκτήματα με βάση τα οποία μια μικρή και υπερχρεωμένη χώρα θα βγαίνει εκτός «γραμμής» χωρίς επιπτώσεις; Μπορεί και να υπάρχει τρόπος για πιο δυναμική στάση στο κοινοτικό πλαίσιο, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μας λέει μια ιστορία που να βγάζει νόημα, δεν μας λέει καν κάτι που να μπορεί να συζητηθεί στα σοβαρά ως ρεαλιστικός σχεδιασμός.
Υποτίθεται ότι τον Σεπτέμβριο, στη ΔΕΘ, ο ΣΥΡΙΖΑ θα παρουσιάσει επικαιροποιημένο το κυβερνητικό του πρόγραμμα προσπαθώντας να πείσει τους πολίτες που αμφιβάλλουν για την ικανότητα και την ωριμότητά του να αναλάβει την ευθύνη τη διακυβέρνησης. Τα δείγματα γραφής που δίνονται λίγες μέρες πριν τις επίσημες εξαγγελίες δεν δημιουργούν την αίσθηση ότι θα ακούσουμε κάτι πιο σοβαρό από μια μη κοστολογημένη παροχολογία.
Και μια επίσκεψη στο Αγιο Ορος προσφέρεται, ασφαλώς, για περισυλλογή επικοινωνιακής κατανάλωσης αλλά όχι και για επεξεργασία στέρεων θέσεων σχετικά με το φορολογικό, το ασφαλιστικό, τη διπλωματία. Ακόμη και αν ο αρχηγός μείνει μόνος στο ιερό δωμάτιο για περισσότερα από δέκα λεπτά.