Καλησπέρα και χρόνια πολλά. Ο Manos Epitropakis έκανε μια ευγενική και με αγωνία ανάρτηση, την οποία κι εγώ ευγενώς προσλαμβάνω ως πρόσκληση να μοιραστούμε ιδέες και όνειρα .
1. Τίποτε πιο εύκολο και συνηθισμένο από τις προσωπικές επιθέσεις ή αυτό-αναφορές. Για να τελειώνουμε όμως με τα προσωπικά και για να πάμε στην ουσία: αξιώματα, προεδρεία, υπουργεία, γραμματείες, τηλεοράσεις και δημοσιότητα παρέχουν τα κόμματα, μεγάλα και μικρά, στους βουλευτές και στα στελέχη τους. Άλλα τιμούν το ρόλο τους κι άλλα όχι. Εκτός κομματικού συστήματος είσαι μόνος εσύ κι εαυτός σου. Η δική μου επιλογή να μείνω εκτός όλων αυτών ήταν συνειδητή και την εξήγησα απολύτως πολιτικά, από την ίδια στιγμή κιόλας που συνέβη. Κανένας λοιπόν προσωπικός σχεδιασμός. Η μετέπειτα δραστηριότητα αφορά μια σαφώς μικρότερη αλλά ενεργή συλλογικότητα, το ΔΙΚΤΥΟ, το οποίο δεν είναι πολιτική κίνηση και δεν συνδέεται με τη δημιουργία πολιτικού σχηματισμού.
2. Ο χώρος της σοσιαλδημοκρατίας είναι σε κρίση σε όλη την Ευρώπη και η κύρια αιτία είναι η έλλειψη πειστικής εναλλακτικής πρότασης στην οικονομική κρίση και στο Προσφυγικό και τις επιπτώσεις του. Το να επαναλαμβάνουμε τσιτάτα και να χρησιμοποιούμε ιδεολογικά και οργανωτικά εργαλεία του παρελθόντος, με στόχο την όποια κοινοβουλευτική επιβίωση ή πολιτική διάσωση εαυτών και αλλήλων, επιτείνει το αδιέξοδο του πολιτικού μας χώρου και αφήνει παγερά αδιάφορη την συντριπτική πλειονότητα των προοδευτικών πολιτών.
Ο κόσμος αλλάζει, η Ανατολή προσελκύει ανθρώπους και κεφαλαία, η ΕΕ πρέπει να αλλάξει παραγωγικό μοντέλο και να ρυθμίσει την καταστροφική απελευθέρωση των χρηματοπιστωτικών αγορών. Η νέα γενιά προοδευτικών ιδεών και προτάσεων (αυτό προσπαθούμε στο ΔΙΚΤΥΟ, κόντρα στην αρνητική παράδοση της χώρας μας ως προς την αξιοποίηση μελετημένων, τεκμηριωμένων και κοστολογημένων σχεδίων) κινείται παράλληλα με την δημιουργία μιας νέας γενιάς προοδευτικών κομμάτων που βασίζονται στα θετικά και γκρεμίζουν τις παθογένειες του παρελθόντος, αλλά κυρίως θέτουν άλλη ατζέντα και καινοτόμες τολμηρές λύσεις. Κόμματα που προπορεύονται στις μεταρρυθμίσεις και δεν ακολουθούν απλώς, στρογγυλεύοντας ή απεμπολώντας ακόμα και ήδη κατακτημένες τομές και παρεμβάσεις.
Αυτό χρειαζόμαστε και στην Ελλάδα. Ένα προοδευτικό κόμμα που θα έχει αντιστοίχιση στο 35% και πλέον της ελληνικής κοινωνίας, πολιτών που έφυγαν από το ΠΑΣΟΚ και τώρα φεύγουν και από τον ΣΥΡΙΖΑ και δηλώνουν άστεγοι πολιτικά.
Το τοπίο θυμίζει τη Γαλλία του 1971 όπου κυριάρχησε η αριστερά με 25% ενώ το γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα έβγαινε συρρικνωμένο από τον κυβερνητισμό και τις παθογένειες του ’50. Χρειάστηκαν 10 χρόνια για να αναγεννηθεί από μηδενική βάση με συνεννόηση όλων την συντελεστών του χώρου υπό τον Μιτεράν και την ανάδειξη, μέσα από πολιτικές διαδικασίες, μιας νέας γενιάς και νοοτροπίας, νέων στελεχών.
Τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ αποκαλύφθηκε στους πολίτες ως ένα εθνικολαϊκιστικό γέννημα της κρίσης είναι η στιγμή για ένα μεγάλο ενωτικό κάλεσμα με μόνο όρο τη δημιουργία του ΝΕΟΥ και προϋπόθεση το τολμηρό και αληθινό σχέδιο εξόδου από την κρίση. Δεν υπάρχει Μιτεράν, δεν υπάρχει και η ατμόσφαιρα και η στροφορμή του Μάη του ‘68… Ο κόσμος κι η ζωή μας αλλάζουν δραματικά αλλά μέσα από μια μεγάλη κινητοποίηση και συμμετοχή πολιτών θα προκύψει και θα επικρατήσει η νέα ηγετική μορφή του χώρου που πρέπει επιτέλους να είναι μέρος μια συλλογικότητας. Με την εμπειρία της διαχείρισης της κρίσης και με σύγχρονους όρους ηγεσίας των δημοκρατικών προοδευτικών κομμάτων και όχι με τα ξεπερασμένα μεσσιανικά μοντέλα του παρελθόντος που τόσο μας κόστισαν…
Ας μπουν λοιπόν τα μαχαίρια στα θηκάρια και ας μη γίνει δίκη προθέσεων. Ο στόχος δεν είναι ένα ακόμα κόμμα αλλά ένα ενωμένο προοδευτικό κίνημα. Κι επειδή μάλλον όλοι συμφωνούμε ας μιλήσουμε με τους πολίτες και ας υποστηρίξουμε τις απόψεις μας με επιχειρήματα, είναι πιο χρήσιμο.»