Τον τελευταίο καιρό στα κόμματα της συγκυβέρνησης αναπτύσσονται διακριτοί πόλοι με ενστάσεις ως προς την ακολουθούμενη κομματική στρατηγική και τακτική. Στη ΔΗΜΑΡ τα πράγματα ησύχασαν, αφού οι δύο «συνήθεις αντιρρησίες» βρήκαν το κλίμα έξω από το «μαντρί» ψυχρό και ετοιμάζουν την επάνοδο.
Στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ που κυβέρνησαν αδιαλείπτως από το 1974 με τα? γνωστά αποτελέσματα, η αντίδραση, όχι παραδόξως, μοιάζει και έγκειται στο θράσος και στην περιφρόνηση της πραγματικότητας. Ιστορικά πρωτοκλασάτα στελέχη, με καίριες κυβερνητικές θέσεις, όπως οι κ. Παυλόπουλος, Στυλιανίδης, Αντώναρος, Κακλαμάνης κ.ά., κατηγορούν τον κ. Στουρνάρα γιατί αποδίδει ευθύνες στην Καραμανλική διακυβέρνηση. Οι κ. Σκανδαλίδης, Παναγιωτακόπουλος, Φ. Γεννηματά, Παπουτσής κ.ά. διαφωνούν με την ίδια τη συμμετοχή στην κυβέρνηση. Κοινό χαρακτηριστικό και των δύο ομάδων, η άρνηση των αιτίων της τραγωδίας. Δεν δέχονται τις ευθύνες τους για να μην τρελαθούν.
Οι γραφικοί συντελεστές της τραγωδίας, όμως, μολύνουν τα κόμματα στα οποία ακόμη στεγάζονται. Παραμένουν γκρινιάζοντας, εμποδίζοντας τον εκσυγχρονισμό των κομμάτων τους. Ευτυχώς, στην Ελλάδα ακόμη υπάρχουν άνθρωποι νέοι, με σκέψη του 21ου αιώνα, δημιουργικοί, αυτοδημιούργητοι, έντιμοι και πατριώτες, που θέλουν να προσφέρουν, όχι να «φτιαχτούν». Είναι στα πανεπιστήμια, σε μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις, στα μαγαζιά τους, μισθωτοί στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Σε έναν χώρο δεν θα τους βρείτε ποτέ, στα κόμματα που κυβέρνησαν. Αυτό, για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι ότι τους διώχνουν οι μόνιμοι κάτοικοι με τα «κομματικά ένσημα», όπως αυτάρεσκα λένε με κάθε ευκαιρία. Ισως επειδή οι καινούργιοι πιστεύουν σε αρχές και αξίες που οι ίδιοι έχουν εγκαταλείψει προ πολλού.
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι αντιπαθούν την πολιτική των διευθετήσεων και συμβιβασμών όπου το αποτέλεσμα είναι μικρότερο από το άθροισμα των δυνατοτήτων. Δεν θυσιάζουν μία δημιουργική ζωή για να παλεύουν ανεπάγγελτους με μοναδικό σκοπό την επανεκλογή ή τον διορισμό. Το ερώτημα στους αρχηγούς της συγκυβέρνησης, λοιπόν, είναι σκληρό. Θα διώξουν όσους διώχνουν το νέο αίμα από τις φραγμένες αρτηρίες του ημιθανούς πολιτικού συστήματος; Η Ελλάδα παρακολουθεί και αξιολογεί.