Θα προσπαθήσω να δώσω κάποιες κύριες παραμέτρους στις τακτικές των κομμάτων ΣΥΡΙΖΑ , ΝΔ , ΚΙΝΑΛ. Παρακάμπτω το ΚΚΕ εξαιτίας της οριζόντιας και δίχως προσμονές μονολιθικότητάς του και το ΠΟΤΑΜΙ λόγω των χαμηλών του ποσοστών αφενός και της επιχειρούμενης ανασύνταξής του αφετέρου. Ας τα δούμε λοιπόν :
—- ΣΥΡΙΖΑ και κατά περίπτωση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ : Αυτά τα οποία έχουν να κάνουν με την στρατηγική του μανιχαϊστικού διχασμού είναι πιά λίγο ως πολύ γνωστά , αφορούν σε φανερές ή παρασκηνιακές επεμβάσεις σε καίριους θεσμούς . ιδίως δε στην Δικαιοσύνη και στην Παιδεία και σε μιάν απλουστευτική αντιαναπτυξιακή πολιτική , που κατ΄ουσίαν οδηγεί στην αφαίμαξη του ματωμένου πλεονέσματος , που κι αυτό με την σειρά του αναγνώστηκε λάθος. Με απλά λόγια , αντί να εκποιήσω λογικά και μερικά ώστε να ανοιχτώ επιχειρηματικά στην συνέχεια με τα όποια έσοδα έχω , δίνω αντιπαροχή το πατρικό μου σε συνθήκες οικονομικής και κατασκευαστικής απαξίας και χρησιμοποιώ όσα βγάζω για να την …βγάζω. Καμμία άλλη διερεύνηση .Όσο για το ό,τι μπορεί να τελειώσουν γρηγορότερα του αναμενομένου απαντώ : ως τότε έχει ο Θεός. Την πολιτική αυτή του εύκολου χρήματος , που όμως είναι η πώληση του μυϊκού ιστού του σώματος της χώρας , ο ΣΥΡΙΖΑ την ωραιοποιεί μέσω της άκοπης επιδοματολογίας και της παρακρατικιστικής κουλτούρας των μικρότερων ή μεγαλύτερων ποσοστών. Ωστόσο αυτά είναι μπαλαμούτια του Τζουμπέ , πιθανόν ουδέ καν του ειρηνοπόλεμου Θ.Δηλιγιάννη με προδιαγεγραμμένη την αποτυχία που πιά αθροίζεται στην προηγούμενη με ατέλειωτη γεωμετρική πρόοδο.Τα όσα μαθαίνουμε πως συμβαίνουν στις Τραπεζικές μετοχές , που πιά θα έπρεπε να συμπεριφέρονται ως πιστωτικοί πυλώνες ανάπτυξης παράγοντας τραπεζικές υπεραξίες δεν είναι άλλο από την αποτυχία της εφαρμογής ενός πειραματικού εθνολαϊκιστικού πειράματος με μεγάλα μείγματα κρατισμού και παρασιτικής ιδιωτικής επιτηδευματικότητας. Παρά την αθλιότητα όμως υπάρχει – και θα υπάρχει για έναν καιρό – το μπετόν αρμέ του 25% , καθώς η οξυδέρκεια των πολιτών της χώρας μας , ουδέποτε τους οδήγησε στην αναζήτηση της κανονικής φιλεργατικότητος , κι όταν συνέβη ήταν περιορισμένων αποτελεσμάτων. Συνεπώς πιο απλοϊκό ακούγεται το να στερείσαι και να παίρνεις οστάρια στο τέλος , παρά να ανακαλύπτεις , να ρισκάρεις , να κερδίσεις ή να χάσεις. Είναι η ανατολίτικη οκνηρία , που διατρέχει το Κράτος ως μηχανισμό επίλυσης , προστασίας και διευθέτησης των δυσμενειών .Τα είδαμε με φρίκη στο Μάτι , το ίδιο στην Μάνδρα και πάει λέγοντας. Η πτώχευση των αξιών κάνει την στασιμοχρεοκοπία μας δύσκολα ανατάξιμη. Βέβαια εδώ – και με αφορμή την σύζευξη Μακεδονικού και περικοπών συντάξεων – απορεί κάποιος με την πρωτάκουστη κρίση εκπροσώπησης των Ευρωπαϊκών Θεσμών που τους οδηγεί σε αμοιβαιότητα πάντα με τον Έλληνα ΠΘ στην σαδομαζοχιστική σχέση τύπου delivery. Tα πάντα είναι ανταλλάξιμα . Ξεκινάμε με δέκα όχι , πάμε στο ένα και στο τέλος ανταλλάσουμε χωρίς απόδειξη τέσσαρα άλογα με δύο βόδια. Τρίζουν τα κόκαλα του Καραμανλή και του ενίοτε αντιδυτικού Ανδρέα , του κακομοίρη Μητσοτάκη πρεσβύτη , που τον έφαγε η μαρμάγκα στο Μακεδονικό ένθεν κακείθεν τότε , πικραμένος μάλλον θάναι ο ευρωπαϊστής σε χαλεπούς καιρούς Κ.Σημίτης και οργισμένος ο Ευ.Βενιζέλος , που τον έτρεχαν πριν τον ρίξουν μαζί με τον Σαμαρά σε κάποια υπόγεια ξενοδοχείων προς επίδοση ημιτελεσιγράφων αποχώρησης από το Ε. Εκπλήσσομαι βλέποντας τον Ρέγκλιντ και τον Σεντένο , να θαυμάζουν τις ΣΥΡΙΖΑΝΕΛΙΤΙΚΕΣ μεταρρυθμίσεις ( πού ; στην Παιδεία , στην Δικαιοσύνη , που ?? αφού πρώτα λένε για τα 150 δις. του Βαρουφάκη , του ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή. Μην απορούμε μήτε με την θεσμική Σ/δημοκρατία και το κόρτε της , μήτε με την πρύτανη των Συντηρητικών Α.Μέρκελ. Αυτή είναι η Ευρώπη τώρα πέρα από τους παραδοσιακούς πόλους , γι΄αυτό ανθεί ο Σαλβίνι και ο Μακρόν δυσκολεύεται.
Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν και κατά περίπτωση το επαναδιαμορφούμενο μοντέλο ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ χαίρουν μιας πρωτοφανούς ασυλίας των Θεσμών ενώ οι πολιτικές προβλέψεις τους εμφανώς τον κατατάσσουν σε μιάν εφεδρεία – που μετά την υποτιθέμενη αναγκαία απόσυρση – θα ανανήψει.
— ΝΔ : Εδώ λίγα μπορούμε να πούμε μιας και εκ του δημοσκοπικού αποτελέσματος η πολιτική Μητσοτάκη – παρότι όχι πάντα η επιτυχέστερη , παρόλα αυτά με γωνίες – δείχνει να αποτελεί μονόδρομο και για πολλούς πέραν της ΝΔ στην λογική της διένεξης ενός κάποιου ατελούς αστισμού με έναν πρωτοφανώς άναρχο νεοπερονισμό.Οι απόψεις της ΝΔ , κυρίως αυτές που αφορούν στοχεύσεις στην Παιδεία , την Δημόσια Διοίκηση , την Δικαιοσύνη και την φιλεργατικότητα με τροποποιήσεις και χωρίς τους όποιους πολιτικαντισμούς, στην ώρα της διακυβέρνησης , μπορούν να αποτελέσουν συνθετικό πλαίσιο με άλλες αστικές δυνάμεις – αν το θέλουν – μιας ορθολογικής απόπειρας επαναφοράς μέρους της τραυματισμένης κανονικότητας.
—- ΚΙΝΑΛ : Το ΚΙΝΑΛ είναι μια ιδιότυπη ασπόνδυλη πλατφόρμα εν γένει χρήσιμου προσανατολισμού , που ωστόσο λόγω της μονιμότητας του αρχηγοκεντρικού χαρακτήρα και των παλαιού τύπου αντιδεξιών συνδρόμων- προσέξτε , όχι υπαρκτών διαφορών με τον συντηρητικό πόλο – μα και της απλοϊκότητας του πολιτικού λόγου της ηγεσίας είναι ικανό να ακυρώσει καταγεγραμμένες πτυχές του φιλελευθερισμού του υπέρ απρόσμενων αντιλήψεων . Αναφέρω ενδεικτικά την στρατηγική ήττα που άλλος /οι εξέφρασαν αρχικά – του ΣΥΡΙΖΑ εννοείται – και το ΚΙΝΑΛ τελευταία ενσωμάτωσε με βλακώδεις ερμηνείες , που αδικούν καθαυτή την λιτή σαφήνεια της ορολογίας. Λίγους μήνες μετά αποσύρεται έστω και η υποψία του απλού αφηγήματος της στρατηγικής ήττας , ανακαλύπτεται η αθέλητη αναγκαιότητα της αναλογικής και της δύσκολης συμμετοχής του σε κυβέρνηση ΝΔ , ενώ δυνητικά μπορεί να συμμετέχει σε μεγάλο συνασπισμό όπου όμως – κυνικά – θα είναι αχρείαστο. Η λανθασμένη αντίληψη της μεζούρας των ίσων αποστάσεων επεξέτεινε την ένδεια αληθούς προγραμματικού λόγου μια ανοικτής κοινωνίας , κάλυψε και στρογγύλεψε διακυβεύσεις – λίγες βρήκα βέβαια – στα προσχέδια προγραμμάτων του , σμίκρυνε τις αντιλήψεις για την ευρύχωρη πολυποίκιλη Παιδεία. Οι διαφορές ούτε σβήνουν , ούτε μεγαλώνουν με το μέτρο. Εκεί μένουν εκτός κι αν εμμονικά ενοχικά σύνδρομα σου δείχνουν την άβυσσο ,στην οποία από το πολύ κοίταγμα πεφτεις και αφανίζεσαι ….έγραφε ο Φ.Νίτσε.