Τη μισώ τη συνωμοσιολογία. Και τη σεναριολογία, όπως επανειλημμένα έχω σημειώσει. Αλλά συμβαίνει να είμαι και φανατικός οπαδός της λογικής διεργασίας που ευφυέστατα απέδωσε ο Κόναν Ντόιλ στον αξεπέραστο ήρωά του, τον Σέρλοκ Χολμς. «Oταν αποκλείσουμε όλες τις λογικές εξηγήσεις ενός γεγονότος, αυτή που απομένει -όσο απίθανη κι αν φαίνεται- είναι εκείνη που εξηγεί το ανεξήγητο».
Είναι πολλά τα ανεξήγητα που έχουν συμβεί από πλευράς των τροϊκανών αλλά και των γραφειοκρατών των Βρυξελλών σ? αυτά τα τέσσερα χρόνια της μνημονιακής μας σχέσης με τους εταίρους και δανειστές μας. Και δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που πολλοί οδηγήθηκαν στην υποψία ότι κάθε άλλο παρά αθώες και «καθαρές» ήταν οι επιλογές τους.
Για να είμαι ειλικρινής, εκεί που περισσότερο μου δημιουργήθηκαν υποψίες ήταν στις παρεμβάσεις παραγόντων της Κομισιόν σε διάφορες περιπτώσεις ιδιωτικοποιήσεων. Το θεωρούσα εξωφρενικό να μας κατηγορούν ότι υστερούμε στον τομέα αυτό και ταυτόχρονα να προβάλλουν διάφορες απίθανες δικαιολογίες προκειμένου να μας εμποδίσουν να κάνουμε αυτό που μας ζητούσαν. Τι μπορεί να επιδίωκαν; Γιατί όχι τον αποκλεισμό κάθε εξωκοινοτικού ενδιαφερόμενου επενδυτή, έτσι ώστε τα ελληνικά «φιλέτα» να καταλήξουν σε ευρωπαϊκά χέρια και σε ιδιαίτερα συμφέρουσες τιμές; Ειδικά για τις επενδύσεις στο λιμάνι του Πειραιά ήταν προφανής και η σκοπιμότητα της προστασίας των συμφερόντων των ολλανδικών λιμανιών.
Ποια μπορεί να είναι σ? αυτή τη διαπραγμάτευση η ατζέντα των διαπραγματευτών; Με βάση τη λογική, γιατί σ? αυτά τα πράγματα δεν υπάρχουν αποδείξεις, μπορεί να είναι η εξυπηρέτηση κάποιων που επιδιώκουν, ακόμη και με την υπάρχουσα ανεργία, ν? αλλάξει προς το χειρότερο η νομοθεσία για τις ομαδικές απολύσεις. Ή μπορεί να είναι κάποια «άνωθεν» εντολή να διατηρηθεί το καθεστώς του μνημονιακού ελέγχου της χώρας.
Πολλά είναι τα πιθανά. Αλλά εκείνο που πρέπει να παραμείνει στη σφαίρα του απίθανου είναι να ενδώσει η κυβέρνηση στις πιέσεις του Τόμσεν και της παρέας του. Είμαστε σε μια φάση που όλοι αναγνωρίζουν όχι μόνο τις θυσίες αλλά και τις επιδόσεις μας. Και πλησιάζουν και οι ευρωεκλογές. Και φυσικά κανένας σοβαρός υποστηρικτής της Ευρωπαϊκής Eνωσης δεν θα θέλει να δοθεί στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη η εντύπωση ότι «το ελληνικό πείραμα απέτυχε».