«Φταίνε τα τραγούδια του, φταίει κι ο λυράρης
μα φταίει κι ο ίδιος του ο λαός γιατί είναι μαραζιάρης
Μαύρη θάλασσα κλειστή..»
Διονύσης Σαββόπουλος

Όταν ήρθε η ώρα να συνταξιοδοτηθώ, ένας φίλος μου, Βέλγος ψυχαναλυτής, μου έδωσε την συμβουλή να χαράξω τη «στρατηγική της συνδρομής». Με απλά λόγια έλεγε, ότι επειδή η μετάβαση από την ενεργό ζωή, στην ζωή του συνταξιούχου προκαλεί σημαντικές ψυχολογικές διαταραχές, είναι σκόπιμο να εμπλουτίσουμε την καθημερινότητά μας με δραστηριότητες χρονικά δεσμευτικές. Ας πούμε να γίνουμε συνδρομητές στην όπερα, να ασχοληθούμε με το γκολφ, να συμμετάσχουμε σε ανθρωπιστικές οργανώσεις κλπ.

Ακολούθησα την συμβουλή του.. Γράφτηκα λοιπόν σε μία λέσχη αστυνομικής λογοτεχνίας, μια και τα αστυνομικά μυθιστορήματα μου άρεσαν πάντα. Από τότε, μια φορά τον μήνα συμμετέχω στην ανάλυση και την συζήτηση ενός βιβλίου.

Στην τελευταία συνάντηση αναλύθηκε ένα κλασσικό έργο. Το οποίο θεωρείται μαζί με το «Φάντασμα της όπερας» η αρχή μιας σχολής που διατρέχει έκτοτε την αστυνομική λογοτεχνία. Και ακούει χαϊδευτικά στο όνομα «το κλειστό δωμάτιο». Συνήθως σε ένα κλειδωμένο δωμάτιο υπάρχει ένα πτώμα και οι ντεντέκτιβ ψάχνουν να βρουν τον εγκληματία. Έχουν να λύσουν συνεπώς δυο αινίγματα. Πώς κλειδώθηκε η πόρτα, και ποιος είναι ο δολοφόνος.

Η φάση που βιώνουμε εδώ και έξι χρόνια, θεωρώ ότι προσομοιάζει με τα προλεγόμενα. Μέσα στο κλειστό δωμάτιο μιας χώρας ανάδελφης, το σχεδόν πτώμα της οικονομίας, διασωλινομενο με τα δάνεια των γνωστών εταίρων, επιβιώνει μετά βίας. Το ερώτημα το ποιος διέπραξε την απόπειρα παραμένει μυστήριο. Όσο για το κλειδί έχει εξαφανιστεί στο παρελθόν μιας ένδοξης ιστορίας.Διάφοροι διαπρεπείς ντεντέκτιβ- ιατροί μας υποδεικνύουν τους ενόχους : άλλοτε τους δανειστές (μνημόνιο), άλλοτε τους ιμπεριαλιστές, άλλοτε την Δημοκρατία και άλλοτε τον κακό μας τον καιρό.

Όμως ο επιθανάτιος ρόγχος ακούγεται πλέον ευκρινώς. Οι πυλώνες της οικονομίας μας αιμορραγούν.

Ένα τρίγωνο των Βερμούδων έχει εγκατασταθεί σε παραγωγικά υπουργεία, που με πράξεις και παραλήψεις είτε στραγγαλίζει υπαρκτές επενδύσεις, είτε αποδιώχνει συστηματικά όσους μπορεί να σκεφτούν να επενδύσουν στην ναυτιλία και τον τουρισμό. Ο αδιανόητος χειρισμός τού μεταναστευτικού ρεύματος στο όνομα του ανθρωπισμού με καθαρά σήματα «ανοίξαμε και σας περιμένουμε» έχει εμφανή σημάδια μείωσης των κρατήσεων από tour operators και το συστηματικό φλέρτ σε ναυτιλιακές για μετεγκατάσταση από γείτονες και όχι μόνο χώρες, οικειοποιείται το σύνθημα ‘’ανοίξαμε κλπ΄΄

Μια «φάουσα καταπίνει τον αέρα» από τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, την καρδιά δημιουργίας θέσεων εργασίας. Ο καρκίνος της υπερφορολόγησης.

Και η γραφειοκρατία.

Η καρδιά που τροφοδοτεί με αίμα όλα τα όργανα ανάπτυξης, οι τράπεζες, έχει σταματήσει σχεδόν την λειτουργία της από τα capital controls μιας ανόητης ανερμάτιστης πολιτικής.

Ο εγκέφαλος της Παιδείας, ασθενής από χρόνια, σταματάει κι αυτός την λειτουργία του. Τα φάρμακα που χορηγούνται από τους αρμόδιους ιατρούς, απονεκρώνουν και τις τελευταίες ικμάδες ζωντάνιας.

Η Δικαιοσύνη..αχ η Δικαιοσύνη.

Ακόμη και η τελευταία κλωστή που κρατάει εν ζωή την παρ΄ ολίγον νεκρή χώρα, η Δημοκρατία, μαραζώνει κι αυτή καθημερινά.

Υπό το πρίσμα της αστυνομικής λογοτεχνίας, στο κλειστό δωμάτιο έχουν εισρεύσει ιατροί -κατά συρροή “δολοφόνοι”.

Δεν μπορεί. Μάλλον είμαι σε σύγχυση. Μάλλον όλα αυτά δεν συμβαίνουν. Μάλλον ο δολοφόνος τελικά είμαι εγώ. Κι εσείς μαζί μου.

Δημοσιεύτηκε στο http://www.fortunegreece.com/