Η εκλογή αρχηγού από τη βάση ολοκληρώθηκε. Οι περισσότεροι ή μάλλον αυτοί που κινητοποιήθηκαν περισσότερο νίκησαν. Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου δήλωσε βροντερό παρών από τον πρώτο γύρο και πέτυχε την ανάδειξη της εκλεκτής του στην ηγεσία του νέου φορέα.
Η προεκλογική περίοδος ήταν από τις καλύτερες που έχει δει η προοδευτική παράταξη. Οι υποψήφιοι συναγωνίστηκαν μεταξύ τους σε προτάσεις και υποσχέσεις για ενότητα, συνεργασία, μεταρρυθμίσεις, σχέδια εξόδου από την κρίση κλπ. Ακόμα και τα ζητήματα στα οποία φάνηκε να υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές – ο λόγος δεν γίνεται μόνο για τα διαδικαστικά που δεν ήταν τελικά και τόσο διαδικαστικά – υπήρξαν από πολλούς στρογγυλέματα και ωραιοποιήσεις.
Από σήμερα αρχίζουν τα δύσκολα. Τα μεγάλα ερωτήματα παραμένουν ανοιχτά και περιμένουν απαντήσεις. Οι πρωτοβουλίες ανήκουν φυσικά στη Φώφη Γεννηματά αλλά η δημιουργία του νέου φορέα, το πολιτικό του στίγμα, η πορεία και η προοπτική του είναι υπόθεση όλων των υποψηφίων και όλων των δυνάμεων που στήριξαν αυτό το εγχείρημα.
Θα συγκροτηθεί μια νέα παράταξη που θα χωρέσει όλο το εύρος των κεντρώων προοδευτικών δυνάμεων ή που θα περιοριστεί σε μια κεντροαριστερή συσπείρωση εντός των τειχών; Μια παράταξη που θα διαμορφώσει ένα τολμηρό μεταρρυθμιστικό σχέδιο με στόχο τη ριζική αλλαγή του πολιτικού συστήματος ή που θα βολευτεί στη παραδοσιακή διανομή των όποιων εκλογικών λαφύρων; Μια παράταξη που θα επιδιώξει να αναλάβει τις ευθύνες της στη διακυβέρνηση της χώρας η που θα κρυφτεί στην «ούτε-ούτε» αντιπολιτευτική της σιγουριά; Ας ελπίσουμε ότι τα παθήματα του παρελθόντος έγιναν μαθήματα και ότι η όποια αισιοδοξία δημιουργήθηκε δεν θα αποδειχθεί μια ακόμα κεντροαριστερή αυταπάτη.