Οι όποιοι φόβοι για ακυβερνησία διαψεύστηκαν αμέσως, αφού από την Τρίτη κιόλας η χώρα έχει νέα συγκυβέρνηση. Μία συγκυβέρνηση που αντιμετωπίστηκε, από την πρώτη στιγμή, με προβληματισμό και αμηχανία, αποτελώντας φυσιολογικά το αντικείμενο έντονων συζητήσεων και πολύπλευρης κριτικής. Δικαιολογημένα όλα, τη στιγμή που από τη στάση και τις αποφάσεις αυτής της κυβέρνησης θα εξαρτηθούν σε μεγάλο βαθμό η έξοδος από την κρίση, η ευρωπαϊκή πορεία και το μέλλον του τόπου.
Τα καλά νέα αναφέρονται κυρίως στα πρόσωπα που… δεν συμμετέχουν στην κυβέρνηση. Πρόσωπα που επί δεκαετίες κουραστήκαμε να βλέπουμε να μπαινοβγαίνουν στα υπουργικά συμβούλια, συντηρώντας ένα φθαρμένο πολιτικό σύστημα που -ακόμα και σήμερα- αντιστέκεται και επιμένει. Οι όποιες φωτεινές εξαιρέσεις έχουν βγει από το κάδρο εδώ και κάμποσο καιρό. Ούτε, βέβαια, μπορεί να αγνοήσει εύκολα κανείς τον συμβολισμό και τη συναισθηματική φόρτιση που δημιουργεί η εικόνα της πολιτικής ορκωμοσίας τόσων συντρόφων του αντιδικτατορικού αγώνα και της μεταπολίτευσης!
Τα κακά νέα της καινούργιας συγκυβέρνησης είναι -πρώτα απ’ όλα – η ίδια η σύνθεσή της. Ανθρωποι με ακροδεξιές ιδέες και διαδρομές, άνθρωποι με εθνικιστικές, ρατσιστικές και αντιευρωπαϊκές απόψεις… κοσμούν το Υπουργικό Συμβούλιο της πρώτης αριστερής κυβέρνησης στην Ιστορία της Ελλάδας. Οπως και κάποιοι καιροσκόποι που έτρεξαν να πάρουν το υπουργείο που τους αρνήθηκαν αλλού…
Και, βέβαια, δεν μπορεί παρά να αποτελούν κακά νέα οι πρώτες διακηρύξεις για αυξήσεις, προσλήψεις και παροχές, που θυμίζουν -σε καιρούς που λεφτά δεν υπάρχουν- λαϊκίστικες πολιτικές συνήθειες άλλων εποχών!
Τα άσχημα νέα είναι, ωστόσο, ότι η οικονομική κατάσταση παραμένει δύσκολη και κρίσιμη. Οτι εκκρεμεί η ολοκλήρωση της συμφωνίας με τους δανειστές με την τελική αξιολόγηση των δεδομένων, προκειμένου να δοθεί η τελευταία χρηματική δόση που είναι απαραίτητη για να ανταποκριθεί η χώρα στις άμεσες ανάγκες της. Αντί να απειλούμε να ακυρώσουμε το Μνημόνιο και τις συμβατικές μας υποχρεώσεις, καλύτερα είναι να προετοιμάσουμε επιτέλους με σοβαρότητα ένα δικό μας «μνημόνιο», ένα ρεαλιστικό εθνικό σχέδιο για την ανασυγκρότηση της χώρας και να το διαπραγματευτούμε εναλλακτικά με τους δανειστές μας.
Σε μια τέτοια προσπάθεια, που θα πρέπει να αναληφθεί με πρωτοβουλία της κυβέρνησης που εξέλεξαν προχθές οι πολίτες, η εποικοδομητική συμμετοχή όλων των δημοκρατικών δυνάμεων είναι αναγκαία και απαραίτητη. Και τότε θα έχουμε πραγματικά καλά νέα!