Δεν χρειαζόταν και καμιά ιδιαίτερη προσπάθεια για να αντιληφθεί κάποιος ότι η Συμφωνία των Πρεσπών για το όνομα της ΠΓΔΜ καθιστούσε, από τη  μια μεριά, τη γειτονική χώρα αποφασιστικό παράγοντα των πολιτικών εξελίξεων στην Ελλάδα και από την άλλη, τον κυβερνητικό εταίρο του Τσίπρα να θέτει υπό ομηρεία την κυβέρνηση, έχοντας κατ’ επανάληψη δηλώσει ότι διαφωνεί με την Συμφωνία κι όταν έρθει προς κύρωση στη Βουλή, θα αποχωρήσει από την κυβέρνηση.

Ακριβώς τέσσερις μήνες πριν, στις 18 Ιουνίου, σημείωνα στις πάντα φιλόξενες στήλες της «Μεταρρύθμισης», ότι  «ένα θέμα όπως η ονομασία της ΠΓΔΜ που κάτω από άλλους χειρισμούς θα είχε οδηγηθεί πιο ομαλά σε λύση, σήμερα έχει καταστεί αποφασιστικός παράγοντας ακόμη και για το αν θα υπάρχει ή όχι κυβερνητική πλειοψηφία για να κυρώσει τη συμφωνία των Πρεσπών, αλλά και για το πότε θα οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές»! Και πρόσθετα:

«Πέραν όμως του Ζάεφ, ο οποίος εξ’ αντικειμένου έχει καταστεί παράγοντας των πολιτικών εξελίξεων στην Ελλάδα, η κυβέρνηση βρίσκεται όμηρος των διαθέσεων του εταίρου της Πάνου Καμμένου,  ο οποίος επαναλαμβάνει όπου βρεθεί ότι δεν θα ψηφίσει τη συμφωνία…»!

Όσο κι αν οι τελευταίες εξελίξεις στους κόλπους του κυβερνητικού συνεταιρισμού Τσίπρα – Καμμένου, ήρθαν να επιβεβαιώσουν αυτές τις εκτιμήσεις, θα ήταν αδύνατον να προβλεφθεί ότι ο πρωθυπουργός θα είχε περιέλθει σε τέτοια θέση αδυναμίας, ώστε να φτάσει στο έσχατο σημείο για πρωθυπουργό να καλέσει τους υπουργούς του να μη τον ρίξουν (!!) και αντί να επισημάνει το προφανές, έστω και αόριστα, ότι ουδείς υπουργός έχει το δικαίωμα να προωθεί προσωπικές πολιτικές θέσεις εκτός της κυβερνητικής πολιτικής, πολύ περισσότερο όταν βρίσκεται σε επίσημη αποστολή στο εξωτερικό, ανέχτηκε την προσωπική επίθεση που εξαπέλυσε ο Καμμένος εναντίον του υπουργού Εξωτερικών και μάλιστα, με βαριές κατηγορίες για «διασπάθιση εκατομμυρίων από τα μυστικά κονδύλια του υπουργείου Εξωτερικών»!

Αυτά τα πρωτοφανή – όσο κι αν για την κυβέρνηση Συριζα – Ανελ, το «πρωτοφανές» έχει χάσει πλέον οποιαδήποτε σημασία κι αν είχε…- είναι που συνέβησαν σε συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, με τους υπουργούς να ακούν κοιτώντας άλλοι στα χαρτιά τους κι άλλοι το τραπέζι ή το ταβάνι και τον πρωθυπουργό να ψελλίζει κάτι σαν «αυτά είναι διαπροσωπικές διαφορές»!!

«Διαπροσωπικές διαφορές», το ξεκατίνιασμα δυο κορυφαίων υπουργών, όπως κι αν λέγονται αυτοί, όποια γνώμη κι αν έχει ο καθένας μας γι’ αυτούς, είναι υπουργοί που εκπροσωπούν διεθνώς τη χώρα σε κρίσιμους μάλιστα τομείς πολιτικής ο καθένας τους…

Όπως «διαπροσωπικές διαφορές» είναι για τον πρωθυπουργό και οι βαρύτατες κατηγορίες για διασπάθιση μυστικών κονδυλίων του υπουργείου Εξωτερικών, στα οποία, κατά τον Καμμένο, «έβαλε το χέρι του» ο υπουργός !!

Δεν διατηρώ και πολλές αμφιβολίες για το ότι η εξώθηση του Κοτζιά σε παραίτηση ήταν προμελετημένη. Ιδιαίτερα μάλιστα, καθώς είχε προηγηθεί η μυστική συνάντηση του Τσίπρα με τον Καμμένο, και μάλιστα στη Λέσχη Αξιωματικών!

Με άλλα λόγια, ο πρωθυπουργός επισκέπτεται τον υπόλογο, ως εκείνη τη στιγμή απέναντί του, υπουργό Εθνικής Αμυνας στον χώρο του, αντί να τον καλέσει στο δικό του γραφείο, στο Μέγαρο Μαξίμου!

Και μόνο αυτή η συνάντηση, έτσι όπως έγινε, έρχεται να ρίξει φως και στα όσα ακολούθησαν την επομένη στο υπουργικό συμβούλιο με αναμενόμενο επακόλουθο πλέον την παραίτηση του Κοτζιά, την οποία μάλιστα είχαν προαναγγείλει από την πρώτη σελίδα τους «Τα Νέα», τόσο προβλέψιμη που ήταν!

Τα όσα ακολούθησαν, μόνο ως σκηνές από θέατρο του παράλογου μπορούν να χαρακτηριστούν.

– Ο πρωθυπουργός ανακοινώνει ότι αναλαμβάνει και το υπουργείο Εξωτερικών, αλλά και … προειδοποιεί ότι του λοιπού, δεν πρόκειται να δεχτεί «διγλωσσία και προσωπικές στρατηγικές»!

Αυτό δηλαδή, που όφειλε να πει στο υπουργικό συμβούλιο, με εμφανή αποδέκτη τον κατ’ εξοχήν δίγλωσσο και αποδεδειγμένα με «προσωπικές στρατηγικές» Καμμένο, το δηλώνει έξω από το Μέγαρο Μαξίμου αμέσως μετά την παραίτηση Κοτζιά, καθιστώντας έτσι αυτόν αποδέκτη της … αυστηρής προειδοποίησης!

Το κυβερνητικό αλαλούμ, ωστόσο συνεχίστηκε και την επομένη. Όταν ο εκπρόσωπος του πρωθυπουργού, αυτός που με τη δήλωσή του από τηλεοράσεως, «όποιος αισθάνεται δυσφορία να κατέβει από το τρένο» (!), που απευθυνόταν προσωπικά στον Κοτζιά, καθιστώντας έτσι την παραίτησή του αναπόφευκτη, έβγαινε στο προστατευμένο περιβάλλον της ΕΡΤ, για να εκφράσει την … απορία του, «γιατί παραιτήθηκε» ο Κοτζιάς!! Χωρίς φυσικά, να του επισημανθεί, «μα εσείς δεν είστε που του ζητήσατε να κατέβει από το τρένο»;

Δεν ξέρω, ίσως και να είναι ειλικρινής η απορία του κυβερνητικού εκπροσώπου, από τη στιγμή που εκπροσωπεί μια κυβέρνηση οι υπουργοί της οποίας δεν αισθάνονται καμία υποχρέωση, όχι να παραιτηθούν, ή να ζητήσουν συγγνώμη για λάθη ή παραλείψεις που είχαν κόστος, ακόμη και σε ανθρώπινες ζωές,  αλλά έστω να ψελλίσουν κάποια δικαιολογία, αντί να κατηγορήσουν τους συνήθεις «άλλους» ή και τα θύματα τους, όπως συνέβη στο Μάτι…

Το βέβαιο πάντως είναι πως και με αυτή την αλλοπρόσαλλη – για ακόμη μια φορά – εμφάνιση του εκπροσώπου, αποδεικνύεται ότι εκεί στο Μέγαρο Μαξίμου έχει χαθεί κάθε επαφή με την πραγματικότητα. Η οποία είναι προφανές ότι θα εξελίσσεται πλέον ερήμην τους. Θα την καθορίζει ο εκτός ελέγχου Πάνος Καμμένος, με αναβαθμισμένη πλέον τη θέση του στην κυβέρνηση, όπως και οι εξελίξεις στα Σκόπια, που δεν προοιωνίζουν αίσια έκβαση των διαδικασιών για τη συνταγματική αναθεώρηση που αποτελεί εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση, προκειμένου να παραλάβει την καυτή πατάτα της συμφωνία η ελληνική πλευρά και να δούμε αν θα υπάρχει κυβέρνηση και ποια που θα την φέρει στη Βουλή για επικύρωση…

Ακριβώς όμως το  ότι ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση του έχουν χάσει την επαφή με την πραγματικότητα, είναι που τους κάνει ακόμη πιο επικίνδυνους.

Γιατί, όπως έχει αποδειχτεί ως τώρα, κάθε φορά που βρίσκονται στριμωγμένοι στα σκοινιά, η αντίδρασή τους είναι απολύτως προβλέψιμη: καταγγελία των «άλλων», που ευθύνονται για τα πάντα και που είναι η μόνιμη καταφυγή προκειμένου να μετατεθεί το πρόβλημα και η συζήτηση, προσφυγή στα γνωστά διχαστικά σχήματα, κραυγές του Πολάκη «να βάλουμε μερικούς στη φυλακή», επιστράτευση των γνωστών παραδημοσιογραφικών Μέσων για τα περαιτέρω…

Τελικά, τα όσα πυκνά συνέβησαν τις τελευταίες ημέρες ήρθαν να επιβεβαιώσουν εκείνο τον ξένο ηγέτη που, όπως έχει γράψει ο Γιάννης Πρετεντέρης, όταν ρωτήθηκε από δημοσιογράφο, τι είναι εκείνο που τον φοβίζει περισσότερο, απάντησε:

– Τα γεγονότα, αγαπητέ μου! Τα γεγονότα!..