Ο πόνος λόγια δεν έχει…
Η άβυσσος τέρμα δεν έχει…
Τα ερωτηματικά, μετά τη Σαββατιάτικη καταστροφή στην Άγκυρα, είναι πολλά και βαραίνουν το κλίμα, ακόμη περισσότερο, γιατί ο πόνος, για τους εκατό νεκρούς και ακόμη περισσότερους σακατεμένους, δεν τελειώνει έτσι .
Ναι, η κυβέρνηση Νταβούτογλου, δεν οργάνωσε αυτή την βομβιστική ενέργεια. Το κλίμα όμως που καλλιεργεί, ο ίδιος ο Πρόεδρος, προσωπικά, τους τελευταίους επτά μήνες, πο;y αλλού θα μπορούσε να οδηγήσει;;;
Όντως, αποκλείεται η κυβέρνηση, να οργάνωσε ένα τέτοιο δολοφονικό χτύπημα.
Αλλά, το ότι δεν σταμάτησε, ούτε ένα δευτερόλεπτο να κλείνει το μάτι, στο κλίμα τρομοκρατίας που δημιουργούσαν και συνεχίζουν να δημιουργούν, οι παραστρατιωτικές ομάδες του ΑΚΡ, φανερό ήταν, πως θα οδηγούσε σε τέτοια αποτελέσματα.
Το ότι πολλές φορές, τους τελευταίους μήνες, οι παραστρατιωτικές ομάδες του ΑΚΡ, μαζί με βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, επιτέθηκαν εναντίον εφημερίδων, εναντίον δημοσιογράφων, χωρίς να αντιδράσει ούτε στο ελάχιστο ο κρατικός μηχανισμός κάτι σημαίνει;;;
Ενας εισαγγελέας, απ αυτους που κινητοποιούνται το τελευταίο διάστημα, τόσο άμεσα, επιδεικνύοντας μιαν ιδιαίτερη ευαισθησία, σε θεματα δήθεν προστασίας του κύρους του Προέδρου, δεν κινήθηκε εναντίον όλων αυτών που προβοκάρουν την ίδια την ουσία της δημοκρατίας στην Τουρκία…
Ολη αυτή η μονομέρεια και η αδιαφορία μας δίνει να καταλάβουμε, που βρίσκονατι οι κυβερνητικές οι ευθύνες.
Η κυβέρνηση όντως, δεν οργάνωσε αυτή τη βομβιστική επίθεση. Αλλά, σίγουρα δεν έλαβε κανένα μέτρο, για την αποτροπή της και για την ασφάλεια των πολιτών, το Σάββατο το πρωί, παρά το ότι γνώριζε, καλά, το τι θα συμβεί.
Ο Πρόεδρος Ερντογάν με κάθε τρόπο, οξύ και επιθετικό, φρόντιζε σε κάθε ευκαιρία να τονίζει το διχαστικό λόγο του, σε βάρος των Κούρδων, πριν ακόμη και από τις εκλογές του Ιουνίου.
Ο Πρόεδρος επίσης, έδειχνε σε κάθε βήμα του, την πρόθεσή του να εξαφανίσει το Δημοκρατικό κόμμα, το οποίο ήθελε να το δείχνει, δυστυχώς, με τρόπο ανοίκειο, ως το άοπλο χέρι του ένοπλου ΡΚΚ.
Δεν ήταν έτσι όμως.
Διότι ούτε οι Κούρδοι είναι ταυτισμένοι ή έστω συμπαθούντες του ΡΚΚ, όπως θέλει να τονίζει η κρατική διχαστική προπαγάνδα, ούτε το Δημοκρατικό κόμμα της Τουρκίας εκφράζει έστω και στο ελάχιστο, το σταλινικο κατασκεύασμα άδηλων συμφερόντων, που λέγεται ΡΚΚ και αποκήρυξε και τον Οτσαλάν και κυρίως επιτέθηκε με σφοδρότητα εναντίον του Ντεμιρτάς, θεωρώντας τον προδότη…
Και αυτή όλη η οξύτητα, εκφράστηκε, δυστυχώς, στο χτύπημα του Σαββάτου.
Είναι βαρύ το κλίμα και έντονα διχαστικό σήμερα, στην Τουρκία.
Το ζητούμενο είναι να μην συνεχίσει να είναι και αύριο και μεθαύριο και σε όλη τη διάρκεια των είκοσι τελευταίων ημερών, μέχρι τις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου.
Γιατί εάν ματαιωθούν αυτές οι εκλογές , στην κυριολεξία οι επιπτώσεις στο Τούρκικο Cumhurriyet, θα υποστεί βίαιο χτύπημα, για μιαν ακόμη φορά, και τωρα πιά, λίγο πριν τα ενενήντα δύο του χρόνια.