Ο θάνατος και η κηδεία του μεγάλου ηθοποιού Μηνά Χατζησάββα, φέρνει και πάλι στην επιφάνεια δύο μεγάλα ταμπού της ελληνικής κοινωνίας. Το σύμφωνο συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια και την αποτέφρωση των νεκρών. Δύο, όχι τόσο αθώα ταμπού, καθώς σχετίζονται και με τεράστια συμφέροντα, ιδιωτικά και μη, εκτός από τις ισχυρές πιέσεις της Εκκλησίας της Ελλάδας, αλλά και την αντίδραση της ελληνικής κοινωνίας, η οποία παραμένει βαθιά συντηρητική και χωρίς ανοχή του διαφορετικού.
Έτσι, φτάσαμε στο τέλος του 2015 και τα δύο αυτά θέματα παραμένουν ακόμη σε εκκρεμότητα. «Προσδοκούσε αυτό το γαμημένο σύμφωνο συμβίωσης που δεν έρχεται», είπε στην πολιτική κηδεία του Μηνά Χατζησάββα ο επί 25 χρόνια σύντροφός του.
«Σύμφωνα με την επιθυμία του, θα ακολουθήσει αποτέφρωση του νεκρού που θα γίνει εκτός Ελλάδας, λόγω βαρβαρότητας της ελληνικής πολιτείας που αρνείται να επιτρέψει την καύση που γινόταν στην αρχαιότητα», είπε ο φίλος του, ηθοποιός Γιώργος Κοτανίδης.
Αν και ήδη από το 2006 έχει ψηφιστεί το νομοθετικό πλαίσιο, οι διαδικασίες ανέγερσης αποτεφρωτηρίου στην Ελλάδα διαρκώς παρακωλύονται, αναβάλλονται ή ακυρώνονται. Τα τελευταία χρόνια αρκετοί δήμοι, όπως οι Αθηναίων, Θεσσαλονίκης, Βόλου, Μαρκόπουλου και άλλοι, έχουν προσπαθήσει να ιδρύσουν αποτεφρωτήριο, αλλά οι προσπάθειές τους δεν έχουν ευοδωθεί λόγω της έντονης αντίδρασης της Εκκλησίας.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Δήμου Μαρκοπούλου όπου αν και ο δήμος πήρε την απόφαση για ανέγερση αποτεφρωτηρίου, ο δήμαρχος δέχθηκε οργανωμένη αντίδραση υποκινούμενη από τον Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, Νικόλαο, με αποτέλεσμα να αρθεί η απόφαση και το σχεδιαζόμενο αποτεφρωτήριο έμεινε στα χαρτιά.
Έτσι, πολλοί γνωστοί ή άγνωστοι πολίτες που επιθυμούν αποτέφρωση, μεταφέρονται εκτός Ελλάδας, συνήθως στη Βουλγαρία.
Τον Οκτώβριο, ο υπουργός Περιβάλλοντος Πάνος Σκουρλέτης, υπέγραψε απόφαση που αφορά στη διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης των Κέντρων Αποτέφρωσης Νεκρών, που ολοκληρώνει όλο το θεσμικό πλαίσιο. Απομένει να δούμε εάν θα καμφθούν οι αντιστάσεις της Εκκλησίας και του «χριστεπωνύμου πληρώματος».
Το σύμφωνο συμβίωσης είναι άλλο ένα παράδειγμα-δείκτης του συντηρητισμού και της μη ανοχής της διαφορετικότητας στην ελληνική κοινωνία και της απρόσκοπτης παρέμβασης της Εκκλησίας στη ζωή των πολιτών.
Μετά από αρνήσεις, αναβολές, οπισθοχωρήσεις και παλινωδίες, και μετά την καταδίκη της χώρας μας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων λόγω του αποκλεισμού των ομόφυλων ζευγαριών από το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης, η κυβέρνηση έδωσε πριν από λίγες ημέρες στη δημοσιότητα ένα νομοσχέδιο που επεκτείνει το σύμφωνο συμβίωσης και στα ομόφυλα ζευγάρια – και αυτό, αποτελεί ιστορική στιγμή. Είναι ένα σημαντικό βήμα.
«Απομένουν ακόμη πολλά να γίνουν για την εξίσωση των δικαιωμάτων μεταξύ ομόφυλων και ετερόφυλων ζευγαριών», όπως επισημαίνουν οι ακτιβιστές.
Ας ξεπεραστούν επιτέλους «αυτά τα γαμημένα ταμπού» που σέρνουν την ελληνική κοινωνία, όπως θα έλεγε και ο Μηνάς Χατζησάββας.
Δημοσιεύτηκε και στην ιστοσελίδα του «Αθήνα 9.84»