Η νέα μόδα είναι οι επιθέσεις κατά της Αριστεράς από τα μεγάλα αστικά κόμματα. Καλοδεχούμενες, αλλά άργησαν λίγο… Η αριστερή, με ή χωρίς εισαγωγικά, ιδεολογία έχει κυριαρχήσει παντού τα τελευταία 35 χρόνια, από το πώς γράφτηκε η νεοελληνική Ιστορία έως τον τρόπο που σκέπτεται για πολλά ζητήματα ο μέσος Ελληνας πολίτης. Δεν έγινε τυχαία αυτό. Το ΠΑΣΟΚ μιμήθηκε τη ρητορεία, τις συνδικαλιστικές τακτικές και τα σλόγκαν της Αριστεράς στην προσπάθειά του να την υπερκεράσει την εποχή της μεταπολιτευτικής ριζοσπαστικοποίησης. Ακόμη και εκείνο το «σύντροφοι και συντρόφισσες» ήταν μια απεγνωσμένη προσπάθεια μιμητισμού…
Το ΠΑΣΟΚ καθιέρωσε τα στερεότυπα της Αριστεράς στην εξωτερική πολιτική, στην αντίληψη περί επιχειρηματικότητας, στο ποιος θεωρείται ο πρέπων ρόλος των συνδικαλιστών στη διοίκηση δημοσίων επιχειρήσεων. Ακόμη και σε θέματα «νόμου και τάξης» το ΠΑΣΟΚ θεωρούσε ότι έπρεπε να ζητήσει συγγνώμη κάθε φορά που μια παράνομη ενέργεια, η οποία ήταν καθαγιασμένη στο όνομα κάποιου αριστερού οράματος, έπρεπε να αντιμετωπισθεί με αστυνομικό τρόπο.
Από την άλλη πλευρά, η ελληνική Δεξιά δεν μπόρεσε ποτέ να περάσει τα κόμπλεξ και τις ενοχές της στην αντιμετώπιση της Αριστεράς. Πάντα φοβόταν μην την πουν «Δεξιά», λες και πρέπει να πληρώνει μια παράταξη για αμαρτίες άλλων εποχών επ’ άπειρον. Οποιος οχυρωνόταν κάτω από την προστασία κάποιας απροσδιόριστης αριστερής ή προοδευτικής ομπρέλας έχαιρε ασυλίας, ακόμη και αν παραβίαζε βάναυσα κάποιο νόμο ή αν χρησιμοποιούσε απροκάλυπτα βία, όπως συχνά συμβαίνει στα ελληνικά πανεπιστήμια.
Το χειρότερο από όλα; Η «αριστερή» ιδεολογία μπόλιασε τα δύο μεγάλα αστικά κόμματα στον τρόπο που εκφράζονται και τοποθετούνται οι διάφοροι συνδικαλιστές τους. Αν διαβάσετε μια ανακοίνωση κάποιας συνδικαλιστικής οργάνωσης ενός εκ των δύο κομμάτων και την ανακοίνωση για το ίδιο θέμα του ΠΑΜΕ, δεν θα βρείτε πολλές διαφορές.
Ισως τώρα δίνεται μια μεγάλη ευκαιρία στα δύο μεγάλα κόμματα και σε όλον τον πολιτικό κόσμο να επανατοποθετηθεί με βάση όχι συμπλέγματα του παρελθόντος, αλλά με βάση τις ανάγκες που έχει η Ελλάδα του 2012 και η πρόκληση της ανοικοδόμησής της σε στέρεες βάσεις. Μπορεί να μη μοιάζει εύκολο, αλλά ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε η Νέα Δημοκρατία μπορούν να ξαναγίνουν ουρά ή να μιμηθούν την Αριστερά, παρότι μπορεί να μοιάζει πολιτικά ενδεδειγμένο. Αν ο ρόλος τους ήταν απλώς η έκφραση μιας διαμαρτυρίας χωρίς πρόταση, αυτό το κάνει καλά η Αριστερά και άλλες δυνάμεις. Ο αστικός κόσμος περιμένει σχήματα που μπορούν να κυβερνήσουν και προγράμματα, ούτε κραυγές ούτε χθεσινά, χιλιομασημένα κλισέ…