Ο σχεδιασμός και η ψήφιση της φορολογικής πολιτικής είναι η λυδία λίθος της εθνικής κυριαρχίας μιας χώρας αλλά και η αποτύπωση του ιδεολογικού προσανατολισμού της κυβέρνησης.
Στην εφαρμογή της πολιτικής αυτής η προσωπική εμπλοκή υπουργών και κομματικών στελεχών επί δεκαετίες οδήγησε στην αναποτελεσματικότητα των φορολογικών μηχανισμών, σε εκτεταμένη διαφθορά, σε αδιαφάνεια και εντέλει σε ένα φορολογικό σύστημα εις βάρος της χώρας.
Η ανεξαρτησία της ΓΓΔΕ δεν σημαίνει ότι ο/η προϊστάμενός του ασκεί δική του πολιτική, αλλά ότι υποχρεούται χωρίς έξωθεν παρεμβάσεις να υλοποιεί την πολιτική που ψηφίζεται από το ελληνικό Κοινοβούλιο ύστερα από εισήγηση της κυβέρνησης.
Η παραπάνω λειτουργία είναι προϋπόθεση για τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας και βέβαια συνεπάγεται τη λογοδοσία προς τη Βουλή και τους πολίτες, γι’ αυτό και ορίστηκαν και συμφωνήθηκαν: η αναδιοργάνωσή της, η αξιολόγησή της, η παρακολούθησή της με δείκτες.
Καμία σχέση με αυτό που συνέβαινε μέχρι πρόσφατα, που οι φοροεισπρακτικοί μηχανισμοί κάτω από οποιαδήποτε σχήμα ή δομή ήταν αναποτελεσματικοί, ενώ και οι δανειστές δεν μπορούσαν να κατανοήσουν πώς είναι δυνατόν να βεβαιώνονται τόσα πρόστιμα (δισ.) και να εισπράττονται ελάχιστα.
Εχοντας πλέον επίγνωση, θα πρέπει χωρίς κομματικό φανατισμό και χωρίς την ψευδαίσθηση ότι διακυβέρνηση σημαίνει έλεγχος υπογραφών των δημοσίων λειτουργών, να συμφωνήσουμε σε μερικά αυτονόητα για μια δημοκρατία θέματα:
- Η κυβέρνηση ασκεί τη φορολογική πολιτική και ανεξάρτητος διοικητικός μηχανισμός την εφαρμόζει.
- Η συλλογή φορολογικών εσόδων γίνεται με βάση διεθνείς προδιαγραφές, στοχοθεσία και αξιολόγηση.
- Ο προϊστάμενος δημόσιος λειτουργός επιλέγεται με ανοιχτές διαδικασίες και βάσει των προσόντων του (πόσο υποτιμήθηκε η προσπάθεια του opengov που οδήγησε στην επιλογή του Διομήδη Σπινέλλη και του Χάρη Θεοχάρη;).
- Υπάρχει ανάγκη συνεχούς παρακολούθησης και αξιολόγησής του από την κυβέρνηση και λογοδοσίας του στη Βουλή ώστε να κρίνονται η επάρκεια και η αποτελεσματικότητά του.
- Για όλους τους πολίτες ισχύει το τεκμήριο της αθωότητας, είτε είναι δημόσιος υπάλληλος, ιατρός που χρηματίστηκε, είτε είναι υπουργός με επιχειρηματικές δραστηριότητες που δεν δηλώθηκαν, είτε είναι γενικός γραμματέας που κατηγορείται για πλημμέλημα. Η Δικαιοσύνη θα τους κρίνει όλους. Εν τω μεταξύ ισχύει για όλους η ίδια αρχή.
- Εμπιστευόμαστε τον πατριωτισμό των συμπολιτών μας και όταν δεν είναι οπαδοί μας, αρνούμενοι την εύκολη λάσπη του προδότη και του συνεργάτη των «ξένων» (πρόσφατη η μνήμη για το χακάρισμα των ΑΦΜ και δημιουργία παράλληλου συστήματος).
Να κάτι το τόσο κοινότοπο, αλλά τόσο νέο για αυτή τη χώρα που θα μπορούσε να φέρει ο κ. Τσίπρας σταματώντας να αντιγράφει κάθε άρρωστο παλιό.