Το προπατορικό αμάρτημα δεν ήταν η αρχή αλλά το υστερόγραφο
Σταύρος Σταυρόπουλος,Κατά τον δαίμονα εαυτού
Αναρωτιέμαι για το ποιός σ’αυτή τη χώρα παράγει την πραγματικότητα,ή έστω ,μιά αξιόπιστη εικόνα της.Και κατά λογική συνέπεια, ποιός ενδιαφέρεται να μαθευτεί η Αλήθεια: οι πολιτικοί,τα ΜΜΕ,οι δημοσιογράφοι,οι οικονομικοί παράγοντες,οι ειδικοί επιστήμονες;
Αυτή την περίοδο,λόγω των τραγικών γεγονότων [κατά του Ανθρώπου και κατά της Φύσης],αλλά και λόγω των φανερών και κρυφών κομματικών εκκρεμοτήτων,έχουν ειπωθεί όλες οι ακρότητες και όλα τα επίσης ακραία αντίθετά τους
Σταχυολογώ μερικά:
1.μήπως ο άνθρωπος είναι φύσει κακός;[περίπτωση δολοφονίας Αντώνη]
2.μήπως διαλύεται ή σαπίζει η κοινωνία μας;[έλλειψη κρατικών/κοινωνικών δομών αλληλεγγύης και πλήρης απουσία από τους γνωστούς ‘αλληλέγγυους’]
3.μήπως μόνον οι πλούσιοι είναι υπεράνω ευθύνης;[να βυθιστεί το καράβι της ντροπής!]
4.μήπως ο νόμος του Λίντς των social media είναι η απάντηση στην άδικη δικαιοσύνη;[οι ανώνυμοι δικαστές της πολυθρόνας]
5.μήπως δεν υπάρχει Κράτος;[λες και δεν αποτελούμε άπαντες μέρος του]
6.μήπως αν έρθει ο κομμουνισμός δεν θα γίνονται πυρκαγιές και πλημμύρες ;[ασχολίαστο]
7.μήπως μας τιμωρεί ο Θεός για τις αμαρτίες μας;[επίσης ασχολίαστο..ανήκει στην ίδια κατηγορία με το προηγούμενο]
8.μήπως να επανέλθει η ποινή του θανάτου για να σταματήσει η εγκληματικότητα;[π.χ των εμπρηστών,των παράνομων μεταναστών κλπ]
9.μήπως είμαστε ‘κλώνοι’ εξωγήινων και θέλουμε την καταστροφή του πλανήτη;[πολύ προχώ συνωμοσιολογία]
10.μήπως εντέλει έρχεται το τέλος του Κόσμου κι ό,τι κι αν κάνουμε είναι μάταιο;[να ερωτηθεί ο Μασκ επ’αυτού ή ο Πα’ί’σιος]
Αν στα παραπάνω ερωτήματα,πολλά από τα οποία έχουν τεθεί όχι από παράλογους ανθρώπους,προστεθούν και οι πολιτικές κορώνες [να φύγει ο Πρωθυπουργός,να παραιτηθούν οι υπουργοί,οι ‘άλλοι’ ήσαν χειρότεροι,για όλα φταίει ο καπιταλισμός, μας λείπουν οι μεγάλοι ηγέτες κλπ]καταλαβαίνει ο οποιοσδήποτε την ιδεολογική θολούρα,το διανοητικό χάος και την ψυχική κόπωση των πολιτών.
Προφανώς και δεν υποτιμώ τα καιρικά φαινόμενα,ούτε τις απάνθρωπες κι εγκληματικές ενέργειες.Όμως αυτή η τάση των γενικεύσεων και των βιαστικών συμπερασμάτων συνήθως καταλήγει στο ακριβώς αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα:τα πάντα όλα χάνονται σε μία ομίχλη αλληλοκατηγοριών και συμψηφισμού ιστορικοπολιτικών λαθών,ώστε στο τέλος τα γεγονότα ξεχνιούνται και τα θύματα μένουν αδικαίωτα.
Επειδή ούτε σήμερα θα αρθεί η καχυποψία των πολιτών προς την Πολιτεία[κι όχι μόνον στο Κράτος ή την Κυβέρνηση],καλά θα ήταν να δημιουργηθεί μία διεθνής Επιτροπή Αληθείας [Truth committee] για να εξετάσει σε βάθος χρόνου και τρόπου τις ευθύνες όλων και κυρίως να προτείνει μέτρα για το μέλλον
Οποιαδήποτε άλλη πρόταση ‘θεραπείας’ θα χαθεί στη γραφειοκρατία και τη διαπλοκή.
Αυτά και θα επανέλθω,εάν κι εφόσον...