«Το ευρώ δεν είναι φετίχ…» είπε μεταξύ άλλων Α. Τσίπρας πριν λίγες ημέρες σε τηλεοπτική συνέντευξη του, για να συνεχίσει έκτοτε σε ομιλίες του με τα: «Go home κυρία Μέρκελ, go home κύριε Σόιμπλε! και τα αρχέγονα διλήμματα «με τη Μέρκελ ή με την Ελλάδα. Με το Βερολίνο ή με την αξιοπρέπεια»!…

O Μάριο Ντράγκι δεσμεύτηκε πρόσφατα ότι η ΕΚΤ θα κάνει «whatever it takes» δηλαδή «ό,τι χρειαστεί», για τη σωτηρία του ευρώ. Ο ΣΥΡΙΖΑ απείλησε ότι θα κάνει «whatever it takes» για να εφαρμόσει το πρόγραμμά του κόντρα στους εταίρους. Ο κ. Γ. Δραγασάκης αλλά και άλλα κορυφαία στελέχη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, λένε πως το θέμα αν χρειασθεί μπορεί να λυθεί με δημοψήφισμα!

Τι μπορεί να καταλάβει από όλα αυτά ένας καλοπροαίρετος άνθρωπος, ένας αναποφάσιστος ψηφοφόρος, που θέλει να καταλήξει κάποια στιγμή σε ποιο κόμμα θα ρίξει την ψήφο του;… Πέραν των προεκλογικών λεονταρισμών, νομίζω τίποτα το συγκεκριμένο. Πρόκειται ουσιαστικά για «μη απαντήσεις» στο πιο σοβαρό ερώτημα για το μέλλον της χώρας, που εύλογα τίθεται στο ΣΥΡΙΖΑ με όλα αυτά που λέει σε κάθε ευκαιρία και σε όλους τους τόνους. Ή για την ακρίβεια για απαντήσεις για όλα τα γούστα και για αυτούς που θέλουν το ευρώ και για εκείνους που επιθυμούν την έξοδο και την επιστροφή στη δραχμή! Επειδή λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί ή δεν θέλει για λόγους προεκλογικούς να πάρει σαφή θέση και επειδή πρέπει να ισορροπήσει μεταξύ δύο ή και τριών τάσεων και απόψεων στο εσωτερικό του, λέει τώρα πως θα ζητήσει… «τη βοήθεια του κοινού», δηλαδή δημοψήφισμα.

Καλά και άγια και δημοκρατικά τα δημοψηφίσματα αλλά… έχει εξαιρετική σημασία: πρώτον η συγκυρία, η χρονική στιγμή, που επιλέγεται για να προταθούν και πολύ περισσότερο να γίνουν (είδαμε τα αποτελέσματα της φαεινής ιδέας του Γ. Παπανδρέου το φθινόπωρο του 2011, παραλίγο να μας πετάξουν άρον – άρον εκτός ευρωζώνης) και δεύτερον το δίλλημα που θα τεθεί από αυτόν που το προκαλεί και η θέση που ο ίδιος παίρνει επί του ερωτήματος το οποίο θέτει και στο οποίο καλεί τον λαό να απαντήσει με το «Ναι» ή το «Όχι». Άσε που από τη στιγμή που το δημοψήφισμα αφορά όχι μόνο σε ένα εσωτερικό ζήτημα της χώρας, αλλά ταυτόχρονα σε διεθνείς και εταιρικές σχέσεις, συμμαχίες και οικονομικές υποχρεώσεις, υπάρχει πιθανότατα το ενδεχόμενο οι εταίροι και δανειστές να κινηθούν μονομερώς, πριν καν αυτό πραγματοποιηθεί.

Ο κ. Τσίπρας προτείνει με λίγα λόγια να μπούμε σε μια περίοδο μείζονος πολιτικής αστάθειας, με εθνικές εκλογές «εδώ και τώρα», που ίσως χρειασθεί όπως ήδη έχει πει, να επαναληφθούν αν δεν έχει όπως προσδοκά αυτοδυναμία και μετά αμέσως να κάνουμε kaiδημοψήφισμα για την παραμονή ή όχι στην Ευρωζώνη, που θα αποτελεί και το ουσιαστικό διακύβευμα!

Τι θα συμβεί λοιπόν αν ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει με μια κάποια διαφορά στις ευρωεκλογές και σε συνδυασμό με ένα αποτέλεσμα της Ελιάς που δύσκολα θα επιτρέπει στο ΠΑΣΟΚ την παραμονή στην κυβερνητική συνεργασία με τη ΝΔ, προκληθούν άμεσα πολιτικές εξελίξεις;…

Είναι δυνατόν μέσα σε όλη αυτή την πολιτική κρίση και την συνακόλουθη κοινωνική ένταση και οικονομική – δημοσιονομική οπισθοδρόμηση, που θα ακολουθήσει, να μπορέσει η Ελλάδα να μείνει τελικά σε μια πορεία σταθεροποίησης εντός Ευρώ και να κατορθώσει στο ορατό μέλλον να βγει από την οικονομική και κοινωνική κρίση;… Εξαιρετικά δύσκολο!