Έκθεση του Μάριου Σπηλιόπουλου στο Γιαλί Τζαμισί στα Χανιά, από τις 5 Αυγούστου μέχρι τις 25 Σεπτεμβρίου, με τίτλο: «Τα 700 ονόματα του Θεού – θεωνύμια»
Η κεντρική ιδέα του έργου προέρχεται από τις 700 προσφωνήσεις τον Θεό που συγκέντρωσε το 1254 ο βυζαντινός αυτοκράτορας Θεόδωρος B΄ Δούκας Λάσκαρης.
Στην πρωταρχική του μορφή εκτέθηκε το 2002 στο ΕΜΣΤ μαζί με άλλους σημαντικούς καλλιτέχνες — Δ. Αληθεινός, M. Βαϊόλα, Σ. Νεσάτ, B. Ζαχάροφ κ.ά. στα πλαίσια της έκθεσης «Θεολογίες Σύνοψις 2».
Είναι μια εγκατάσταση που θα προσαρμοστεί στον χώρο του μνημείου Γιαλί Τζαμί — χώρο αφιερωμένο στην λατρεία του θείου, υπερβαίνοντας τη διαφορετικότητα των θρησκειών.
Σε επιλεγμένα σημεία θα είναι γραμμένα τα θεωνύμια: o παναίτιος, o κυριοκράτωρ, o κηδεμών, ο ψυχοτερπής, η αρχή της σοφίας κ.ά.
Στον τοίχο σε μεγάλη επιφάνεια θα υπάρχει βιντεοπροβολή όπου θα προβάλλεται μια θάλασσα με ορίζοντα, που το κύμα της σκάει στο δάπεδο. Στο κέντρο της θάλασσας, ανάμεσα στα κύματα, μια φλογίτσα από αναμμένο καντήλι.
Στο δάπεδο θα υπάρχουν μεταχειρισμένα παπούτσια από κατοίκους της πόλης που τα ονόματα τους θα αναφέρονται σε ειδικό φυλλάδιο.
Από τα ηχεία θα ακούγεται ο ήχος των κυμάτων ενώ η φωνή του καλλιτέχνη θα απαγγέλλει τα θεωνύμια. Την κεντρική εγκατάσταση θα πλαισιώνουν μερικά ακόμα στοιχεία που θα τονίζουν τον μυστηριακό χαρακτήρα του όλου εγχειρήματος.
Χαρακτηρηστικά για το έργο o Αρης Μαραγκόπουλος γράφει:
«…εκ κατασκευής αναδεικνύονται τα Βασανισμένα παπούτσια, τα χειροπιαστά ίχνη του πεπερασμένου και του φθαρτού στην αιωνιότητα…
Οι ψυχές αυτές βαδίζουν προς την αιωνιότητα με μόνη τη σιγουριά του μέλλοντος διασχίζοντας την εικονική θάλασσα, υπερβαίνοντας τον άσβεστο λύχνο, αφήνοντας πίσω ως μνήμα και μνήμη τα χρησιμοποιημένα τους παπούτσια.
Αν η θρησκεία σήμερα παρακμάζει, αυτό συμβαίνει επειδή έχει συρρικνωθεί το επίγειο Βασίλειο του Ιερού και διότι τα κοινά συναισθήματα και οι συγκινησιακοί δεσμοί μεταξύ των ανθρώπων έχουν γίνει διάχυτοι και ασθενικοί.
Τα πρωτογενή εκείνα στοιχεία που χάριζαν στους ανθρώπους ταυτότητα και συγκινησιακή αμοιβαιότητα —η οικογένεια, η συναγωγή και η εκκλησία, η κοινότητα— έχουν αδυνατίσει, και οι άνθρωποι έχουν χάσει την ικανότητα να συντηρήσουν τις σχέσεις που υφίστανται μεταξύ τους Τόσο στο χρόνο όσο και στο χώρο.
Το να ισχυριζόμαστε λοιπόν ότι «o Θεός είναι νεκρός” είναι ουσιαστικά σαν να λέμε ότι οι κοινωνικοί δεσμοί έχουν σπάσει και ότι η κοινωνία είναι νεκρή».
Εγκαίνια έκθεσης: 05/08/2016, ώρα 20.30 Διάρκεια έκθεσης: 05/08 – 25/09/2016
Ώρες λειτουργίας :
Καθημερινά : 11.00 – 23.00
Συνέχεια στο DimArt