Οι εκλογές έδειξαν ότι η κεντροαριστερά είναι υπαρκτό ισχυρό ρεύμα μέσα στην ελληνική κοινωνία. Το πρόβλημα είναι ο κατακερματισμός της και η μη ενιαία έκφρασή της.
Όμως είναι φανερό ότι ομαλότητα, σταθερότητα και πολιτική ισορροπία δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς την ύπαρξη ενός ισχυρού κεντροαριστερού πολιτικού χώρου, ενός ενδιάμεσου πόλου. Σε διαφορετική περίπτωση, η ακραία πόλωση ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, η συνεχής ενδυνάμωση της ναζιστικής ακροδεξιάς, ο κίνδυνος ακυβερνησίας, η επαπειλουμένη επέλαση ενός ακραίου λαϊκισμού, θα θέτουν πάντα σε αμφιβολία την έξοδο από την κρίση, την οικονομική ανάκαμψη, την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, τους δημοκρατικούς θεσμούς. Η ανάγκη λοιπόν σύγκλισης των κεντροαριστερών δυνάμεων, γίνεται εθνικό καθήκον.
Το ποτάμι, ως νεαρό σχήμα πέρνα την παιδική του ασθένεια και αρνείται κάθε συνεργασία. Ελπίζω ότι όσο περνά ο καιρός θα ωριμάζει, θα αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο να έχει την τύχη του Κουβέλη και θα μετάσχει στις διαδικασίες σύγκλισης.
Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και ολόκληρος ο διαμορφωμένος χώρος της ΕΛΙΑΣ, αντιλαμβάνονται την αναγκαιότητα της σύγκλισης και την προωθούν. Το ίδιο και ένα μεγάλο κομμάτι της ΔΗΜΑΡ, όπως φάνηκε από τη συγκέντρωση του Σπύρου Λυκούδη. Κάποια στελέχη του ΠΑΣΟΚ όμως δείχνουν να είναι κολλημένα στο παρελθόν, να έχουν αποκοπεί από την πραγματικότητα, να καπηλεύονται έναν ξεπερασμένο κομματικό πατριωτισμό και να νομίζουν ότι με την 3η του Σεπτέμβρη που γράφτηκε το 1974, θα συγκινήσουν τη νέα γένια και τα δυναμικά στρώματα του 2014. Είναι τα ίδια στελέχη που δεν πήραν μέρος στην μάχη της ΕΛΙΑΣ και επένδυαν στη συντριβή της για να ικανοποιήσουν τις προσωπικές φιλοδοξίες τους επί των ερειπίων.
Στον ίδιο δρόμο και η αμετανόητη ηγεσία της ΔΗΜΑΡ. Όλοι αυτοί, βρήκαν καινούργιο κολπάκι. Ναι να συγκροτηθεί η κεντροαριστερά, αλλά να αποφασίσει εκ των προτέρων ότι θα συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ. Όμως, ποτέ στην Ιστορία, κανένας πολιτικός χώρος δεν συγκροτήθηκε για να είναι τσόντα άλλου. Συγκροτείται στη βάση προγραμματικών, στρατηγικών και πολιτικών συγκλίσεων, για να είναι αυτόνομη πολιτική δύναμη. Στόχος του πρέπει να είναι να γίνει αυτός η κυρίαρχη πολιτική δύναμη, ο δημιουργός και καταλύτης των εξελίξεων, ο κορμός των μελλοντικών κυβερνήσεων. Μετά τις εκλογές δε, στη βάση των συσχετισμών που θα δημιουργηθούν και των προγραμματικών συγκλίσεων που θα επιτευχθούν, θα καθορίσει και τις συμμαχίες του.
Έτσι γίνεται σε όλο τον κόσμο. Το πρωτότυπο εύρημα κάποιων πασόκων και δημαριτών ότι φτιάχνουμε ένα σχήμα εξ αρχής δορυφορικό του ΣΥΡΙΖΑ, στόχο έχει να τορπιλίσει τις προσπάθειες σύγκλισης της κεντροαριστεράς. Και εν πάση περιπτώσει, όποιος θέλει να πάει στο ΣΥΡΙΖΑ, ας πάει, χωρίς να έχει την απαίτηση να μας πάρει όλους μαζί του. Αυτές οι κουτοπονηριές έχουν κοντά ποδάρια. Η σύγκλιση και η ενότητα μιας αυτόνομης, ευρωπαϊκής, σύγχρονης, αποτελεσματικής και κοινωνικά ευαίσθητης κεντροαριστεράς, θα γίνει, γιατί είναι κοινωνικό αίτημα.