«Ο ΕΝΦΙΑ βρίσκεται στα όρια του κεφαλικού φόρου. Οδηγεί σε δήμευση της περιουσίας σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα». Τάδε έφη Νίκος Βούτσης, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και όχι κάποιο στέλεχος από τις «Γέφυρες», το κόμμα που πριν από τις ευρωεκλογές καλούσε τους ψηφοφόρους να αντιδράσουν στην εξοντωτική φορολογία των ακινήτων.

Μέχρι πρότινος, ένα από τα βασικά επιχειρήματα κατά της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήταν παρόμοιο με αυτό που ακούγαμε το 1981, λίγο πριν ανεβεί το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία: «Θα μας πάρουν τα σπίτια». Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ πρωτοστατεί στην εκστρατεία κατά του ΕΝΦΙΑ, μαζί με μεγάλη μερίδα της συμπολίτευσης, που απειλεί να τον καταψηφίσει και καλεί τον υπουργό Οικονομικών, Γκίκα Χαρδούβελη, να πάει να… συνουσιαστεί.

Αντίθετα, πέρυσι τέτοια εποχή, ο τότε γενικός γραμματέας Δημοσίων Εσόδων, Χάρης Θεοχάρης, είχε χαρακτηρίσει τον φόρο στα ακίνητα αριστερό και πολλοί είναι εκείνοι που θεωρούν ότι πράγματι είναι κοινωνικά δίκαιος. Ο δημοσιονομικός στόχος της κυβέρνησης από τον ΕΝΦΙΑ είναι πάνω από 3 δισ. ευρώ. Οποιαδήποτε κάθετη περικοπή θα έπληττε πολύ πιο άδικα την ελληνική κοινωνία, που ήδη υποφέρει από το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής.

Τις δεκαετίες των παχιών αγελάδων, η ανάπτυξη στη χώρα μας βασίστηκε στον κατασκευαστικό τομέα και στη συσσώρευση ακινήτων. Το άγχος του πληθωρισμού και της νομισματικής αστάθειας, η λογική των παππούδων μας «η καλύτερη επένδυση είναι γη» και τα χαμηλά επιτόκια μετά την υιοθέτηση του ευρώ διόγκωσαν τη «φούσκα» των ακινήτων. (Αξίζει να σημειωθεί πως σύμφωνα με τη Eurostat οι Ελληνες σε ποσοστό 60% έχουν ιδιόκτητη κατοικία χωρίς να έχουν στεγαστικό δάνειο ή υποθήκη. Μόλις ποσοστό 15% κατοικούν σε ιδιόκτητο ακίνητο, το οποίο απέκτησαν με στεγαστικό δάνειο και υποθήκη. Συγκριτικά, το αντίστοιχο ποσοστό στη Γερμανία είναι στο 25,2%, στη Βρετανία 28,4%, στη Σουηδία 8,6%.).

Αν πριν από την κρίση η κατοχή ακινήτων εθεωρείτο πλούτος, τώρα αίφνης είναι liability. Η αλήθεια είναι προφανώς κάπου στη μέση. Ακόμη όμως κι αν δεν αποφέρουν εισόδημα, τα ακίνητα είναι κεφάλαιο. Δεν μπορεί ένας άκληρος να πληρώνει τους ίδιους φόρους με κάποιον που έχει 2-3 διαμερίσματα, ακόμη κι αν αυτά παραμένουν ξενοίκιαστα. Από την άλλη, οι σημερινές αντικειμενικές αξίες είναι παρωχημένες, απηχούν τη «φούσκα» και όχι την τρέχουσα κατάρρευση του τομέα. Υπάρχουν όντως περιθώρια διορθώσεων και η κυβέρνηση, αναγνωρίζοντας εμμέσως την προχειρότητα κατάρτισής του, ανακοίνωνε μέχρι την τελευταία στιγμή εκπτώσεις για τους οικονομικά ασθενέστερους με μικρά και κενά ακίνητα, τους πολύτεκνους κ.λπ.

Ενα αριστερό κόμμα όμως, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι δυνατόν να απορρίπτει συλλήβδην και επί της αρχής τον φόρο και να εξαγγέλλει την κατάργησή του; Και αν ναι, είναι αυτό απόρροια κοινωνικής ευαισθησίας ή λαϊκίστικου κλείσιματος ματιού στα μεσαία στρώματα;