Πριν από λίγα χρόνια ένας φίλος μου εκλέχτηκε πρόεδρος μεγάλης επαγγελματικής ομάδας, που σχετίζεται με το χώρο του βιβλίου. Μετά από καιρό λοιπόν, μου εξομολογήθηκε την οδυνηρή του εμπειρία από το λεγόμενο σταλινικό ή σταλινογενές μέτωπο: Οι άνθρωποι – μου είπε – κατάλαβα ότι δεν ενδιαφέρονται για τη λύση των προβλημάτων, αλλά μόνο να δημαγωγούν γι’ αυτά. Γι’ αυτό – συνέχισε – όσες φορές κάποιος πρότεινε μία συγκροτημένη λύση, αμέσως καταγγέλθηκε με όρους θεωριών συνωμοσίας.
Στο μικρόκοσμό μας, αισθάνθηκα αμέσως ένα αίσθημα θριάμβου. Διότι, επιβεβαιωνόταν η άποψη που από νωρίς είχα σχηματίσει. Ότι δηλαδή ο σταλινισμός, πέραν των άλλων, είναι αμοραλισμός και κυνισμός.
Αυτή η ιστορία μου έρχεται συνεχώς στο μυαλό, όταν βλέπω τον τρόπο, με τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ υπονομεύει εξ αρχής την θεσμική αντιμετώπιση της ΧΑ. Και εξηγούμαι:
Όταν με το φόνο του Φύσσα η δικαιοσύνη έπραξε – έστω και αργά – το καθήκον της και προχώρησε στη σύλληψη των φονιάδων και των καθοδηγητών τους, ο ΣΥΡΙΖΑ, βγήκε στην αντίσταση κατά της δήθεν «παρανομίας» που διαπράχθηκε εις βάρος των χρυσαυγιτών. Δύο ήταν οι αιχμές του: α) Ότι δήθεν δεν υπήρχαν στοιχεία. Και είχε τον κυνισμό να υποστηρίζει αυτό, τη στιγμή ακριβώς που κηδεύαμε τον τελευταίο νεκρό μας. (Μιλάω για τελευταίο νεκρό, διότι ο Φύσσας δεν ήταν ο πρώτος, αφού προηγήθηκε ο φόνος του νεαρού Πακιστανού στα Πετράλωνα) και β) Η προβολή της «νομικοφανούς» άποψης, ότι οι συλλήψεις των βουλευτών της ΧΑ για αυτόφωρα κακουργήματα (συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση και διεύθυνση), δεν ήταν σύμφωνες με το Σύνταγμα χωρίς την άδεια της Βουλής. Και για να μας πείσει για την δήθεν παρανομία που διέπρατταν οι δικαστικές αρχές κατά των συμμοριών της ΧΑ, έβγαζε τότε μπροστά τους συνταγματολόγους του (θυμηθείτε Κατρούγκαλο και Χρυσόγονο), οι οποίοι ανερυθρίαστα υποστήριζαν την αυθαίρετη αυτή άποψη, κατακρεουργώντας έτσι το ίδιο το Σύνταγμα. Διότι το Σύνταγμα (άρθρο 62), ορίζει ότι προκειμένου να γίνει σύλληψη βουλευτών, «δεν απαιτείται άδεια (της βουλής, σημ. δική μου) για τα αυτόφωρα κακουργήματα». Δηλαδή ορίζει ακριβώς το αντίθετο αυτού που ισχυρίζονταν ο ΣΥΡΙΖΑ και οι συνταγματολόγοι του. Για το επιστημονικό και πολιτικό ήθος των εν λόγω συνταγματολόγων, επισημαίνω και το εξής: Δεν μας είπαν ότι βρήκαν άγνωστες λέξεις στη διατύπωση αυτή του Συντάγματος. Που πάει να πει πως γνώριζαν ότι αυτό που ισχυρίζονταν, δεν ίσχυε. Συμπληρώνω μόνο κάτι που νοηματοδοτεί απόλυτα το ήθος τους: Έλαβαν τα δημόσια εύσημα του Τράγκα για τη γενναία στάση τους. Και δεν ντράπηκαν!!
Και σήμερα, με την «υπόθεση Μπαλτάκου», ο ΣΥΡΙΖΑ επαναλαμβάνει τον εαυτό του. Για να συνεννοηθούμε, θα ξεκινήσουμε με έναν «ορισμό» της έννοιας «Μπαλτάκος»: Τι είναι ο Μπαλτάκος, όπως τον είδαμε και στη συνομιλία του με τον Κασιδιάρη; Ένας χρυσαυγίτης, ο οποίος υποδυόταν τον κυβερνητικό παράγοντα. Και όχι βεβαίως το αντίστροφο, όπως θέλησε να παρουσιαστεί εκ των υστέρων.
Τι άφησε λοιπόν να εννοηθεί ο χρυσαυγίτης Μπαλτάκος στη συνομιλία του αυτή; Δύο πράγματα: α) Ότι δήθεν οι χρυσαυγίτες βουλευτές είναι στη φυλακή χωρίς στοιχεία και β) Ότι η δικαιοσύνη, παρά την ανυπαρξία στοιχείων, κρατάει στη φυλακή τους χρυσαυγίτες, για ένα και μόνο λόγο: Διότι τηλεφώνησαν στους δικαστές οι υπουργοί Δένδιας – Αθανασίου. Αυτά μας είπε. Και επειδή δεν είμαστε συνταγματολόγοι του ΣΥΡΙΖΑ ώστε να δυσκολευόμαστε με το νόημα των λέξεων, να το πούμε όπως το καταλάβαμε: Κατά τον χρυσαυγίτη Μπαλτάκο, το μοναδικό «στοιχείο» το οποίο κρατάει τους χρυσαυγίτες στη φυλακή είναι η «σκευωρία» και τα τηλεφωνήματα των Δένδια – Αθανασίου στους δικαστές.
Και ο ΣΥΡΙΖΑ, αντί να κατακεραυνώσει τη δικαιοσύνη και την κυβέρνηση γιατί καθυστέρησαν να κινητοποιηθούν, με αποτέλεσμα να ξεφύγει το φίδι και να φτάσουμε στον δεύτερο νεκρό, ζητάει σήμερα την παραίτηση των Δένδια – Αθανασίου, για τον αντίθετο ακριβώς λόγο: Επειδή έπραξαν το καθήκον τους και φρόντισαν – επί τέλους – να συμμαζευτεί το φίδι!!! Και μάλιστα, φέρεται να ζητάει και την έρευνα των «ισχυρισμών» του χρυσαυγίτη Μπαλτάκου. Που είναι ποια; Ότι βρίσκονται οι χρυσαυγίτες στη φυλακή χωρίς στοιχεία, μετά από σκευωρία!
Σε ένα έντυπο των αυτόνομων, είχα διαβάσει πολύ παλιά το ακόλουθο περιστατικό: Κατά τη σταλινική περίοδο, αποφασίστηκε στην ΕΣΣΔ ο εγκλεισμός κάποιου σε ψυχιατρείο, με την εξής ψυχιατρική γνωμάτευση: Ο «ασθενής» είχε εσφαλμένες πολιτικές απόψεις. Παρ’ ότι λοιπόν του εξηγήθηκε ο εσφαλμένος χαρακτήρας των απόψεών του, αυτός επέμενε να μην τις αλλάζει. Άρα ήταν ψυχοπαθής. (Μεταξύ μας, μπορεί να είχαν και δίκιο οι ψυχίατροι. Διότι μόνον αν ήσουν τρελός επέμενες στην άποψή σου, όταν σε «ενημέρωνε» η σταλινική εξουσία ότι κάνεις λάθος).
Με εμάς τους αφελείς που επιμένουμε να πιστεύουμε, εσφαλμένα κατά τον ΣΥΡΙΖΑ, ότι δεν είναι σκευωρία η υπόθεση της ΧΑ και μάλιστα εμμένουμε στην ψευδή – παραληρηματική ιδέα ότι είχαμε νεκρούς, σακάτηδες και κακοποιημένους ανθρώπους από την ευαγή δράση των χρυσαυγιτών, τι θα γίνει;
Είμαι βέβαιος ότι δεν κινδυνεύουμε με ψυχιατρείο από τον ΣΥΡΙΖΑ. Διότι, απλοί δικολάβοι της ΧΑ είναι οι άνθρωποι. Και υιοθετούν τους ισχυρισμούς περί σκευωρίας, γιατί θέλουν να υπάρχει το πρόβλημα της ΧΑ, ώστε να δημαγωγούν γι’ αυτό. Όπως ακριβώς οι σταλινικοί συνδικαλιστές του φίλου μου. Για να το πω διαφορετικά, συμπεριφέρονται με όρους ακαταλόγιστου, επειδή τρέμουν στην ιδέα της αποτελεσματικής αντιμετώπισης της Χ.Α.
Ένα όμως ερώτημα προς τον ΣΥΡΙΖΑ: Πώς είναι σκευωρία ο θάνατος του Φύσσα; Πώς είναι σκευωρία ο θάνατος του νεαρού πακιστανού; Πώς είναι σκευωρία οι κακοποιήσεις και οι τραυματισμοί δεκάδων συμπολιτών μας; Αφού αγγίξαμε τις πληγές τους. Και αν δεν είναι σκευωρία, γιατί μας εμπαίζετε, ταυτιζόμενοι με τους χρυσαυγίτες;
Οι συμπαθείς παλιοί δικολάβοι των ορεινών ειρηνοδικείων, ήξεραν λίγα κολλυβογράμματα, πλην όμως δεν έφταναν στην έκπτωση να αρνούνται τα προφανή. Και αυτό γιατί, διατηρώντας επαφή με την πραγματικότητα, είχαν την αίσθηση του γελοίου. Εσείς γιατί τη χάσατε κι αυτήν;