Ο κ.Τσίπρας έχει αλλάξει παρέες στην Ευρώπη. Ολο και πιο συχνά εμφανίζεται στις συνόδους των σοσιαλιστών κι όλο και λιγότερο αναφέρεται στην ευρωπαϊκή αριστερά. Σημείο αναφοράς του στη Γερμανία είναι πλέον ο υποψήφιος του SPD Μ.Σούλτς και όλο και λιγότερο το Die Linke.
Οι συνεχιζόμενες εκδηλώσεις θαυμασμού στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για το καθεστώς Μαδούρο και η παρουσία του Αλ.Τσίπρα μαζί με ηγέτες χωρών του τρίτου κόσμου στην κηδεία του Φιντέλ Κάστρο, αποκαλύπτει πολλά για το πολιτικό DNA του κόμματος.
Την ίδια στιγμή όμως ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε κι εφαρμόζει το τρίτο μνημόνιο με τα δύσκολα μέτρα που το συνοδεύουν και αυτό τον αναγκάζει να αλλάζει και η ρητορική του. Ολο και περισσότερο μιλάει για οικονομικούς δείκτες (πρωτογενή πλεονάσματα, ρυθμούς ανάπτυξης, ισογύγιο συναλλαγών) και όρους που ήταν ξένοι με την κουλτούρα του. Την ίδια στιγμή προσπαθεί να στήσει το δικό του κομματικό κράτος, να ελέγξει τη δικαιοσύνη, να φτειάξει το δισκό του σύστημα στα ΜΜΕ.
Ακολουθεί δηλαδή ένα μείγμα φιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων, λόγω μνημονιακών υποχρέωσεων, με ισχυρές δόσεις τριτοκοσμικών αυταρχικών πρακτικών. Το μείγμα αυτό δεν συνιστά σε καμιά περίπτωση, ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία. Ουτε ο κ.Τσίπρας είναι σοσιαλδημοκράτης. Οπως ακριβώς για να κατακτήσει την εξουσία, απεμπόλησε τις αρχές της ανανεωτικής ευρωπαϊκής αριστεράς και τις αντικατέστησε με τις αρχές του εθνικολαϊκισμού, έτσι θα φορέσει όποιο κοστούμι χρειαστεί για να διατηρηθεί στην εξουσία ή να διατηρήσει ένα σημαντικό ποσοστό ώστε κάποια στιγμή να επανέλθει.
Η κυβερνητική σύμπραξη με τους ΑΝΕΛ δεν είναι καθόλου παράταιρη. Κι όσοι Ευρωπαίοι τη βλέπουν έτσι δεν αντιλαμβάνονται τι εστί ΣΥΡΙΖΑ. Τον κρίνουν με βάση την ιδεολογική του αυτοτοποθέτηση κι όχι με βάση την πραγματική ταυτότητά του. Ο εθνικολαϊκισμός του ΣΥΡΙΖΑ έχει πολύ περισσότερα κοινά με τις θέσεις των ΑΝΕΛ απ΄ότι με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία. Στον ΣΥΡΙΖΑ ασφαλώς υπάρχουν και δυνάμεις που έχουν αριστερή οπτική και θεωρούν τη σύμπλευση με τη σοσιαλδημοκρατία, στρατηγική επιλογή.
Η τοποθέτηση του Ν.Φίλη για συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, δεν είναι ευκαιριακή. Από τον Σεπτέμβρη κιόλας δήλωνε ότι «παρουσιάζει ενδιαφέρον ο διάλογος με σοσιαλδημοκρατικά και οικολογικά κόμματα της Ευρώπης». Οσο μάλιστα η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία μετατοπίζεται προς τα αριστερά, (Γαλλία, Γερμανία) τόσο θα ενισχύονται οι τάσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ για συνεργασία έχοντας κατα νου τη δημιουργία ενός αριστερού σοσιλδημοκρατικού χώρου, με δική τους ηγεμονία και δορυφόρο το ΠΑΣΟΚ. Αυτό έχει κατα νου ο Ν.Φίλης.
Είναι προφανές ότι για τον ΣΥΡΙΖΑ η πολιτική μετακίνηση είναι μονόδρομος. Ομως η μετακίνηση συζητείται για λόγους πολιτικής επιβίωσης, δίχως καμια διάθεση πραγματικής προσέγγισης με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία. Από την άλλη πλευρά το ΠΑΣΟΚ, που αποτελεί τον παραδοσιακό εκφραστή του χώρου, επιχειρεί να κινηθεί ως ένας “ΣΥΡΙΖΑ light” γυρίζοντας στο μακρινό παρελθόν του, αντί να επιχειρήσει τον εκσυγχρονισμό του. Ελπίζει δε να εκτοπίσει τον Αλ.Τσίπρα και να αναλάβει εκείνο ξανά την ηγεμονία του χώρου, έχοντας ως μικρότερο εταίρο τον ηττημένο ΣΥΡΙΖΑ. Οσο όμως το ΠΑΣΟΚ (πλην εξαιρέσεων) βλέπει τον δρόμο της ανάκαμψης μέσω της επιστροφής στο παρελθόν, ελπίζοντας απλώς στον επαναπατρισμό των ψηφοφόρων που το εγκατέλειψαν, τόσο παίζει στο γήπεδο του ΣΥΡΙΖΑ.
Η χώρα έχει ανάγκη από ένα αναπτυξιακό σοκ. Για να συμβεί αυτό χρειάζονται αλλαγές στη διοίκηση, στη φορολογία, στην απονομή της δικαιοσύνης. Αυτό δεν μπορεί να το κάνουν δυνάμεις που προσπαθούν να προσελκύσουν τους συνταξιούχους κι ένα τμήμα του δημοσίου. Είτε πρόκειται για τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, είτε για την κρατικίστικη, συντηρητική ΝΔ. Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή έχει ανάγκη να αυξήσει τον πλούτο της. Δεν βρίσκεται στην κατάσταση της Γερμανίας, που πρέπει να δει πως θα διανείμει τα πλεονάσματά της.
Αυτό που χρειάζεται είναι η ενίσχυση του ριζοσπαστικού κέντρου και των σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων που διέπονται από τις αρχές του πολιτικού φιλελευθερισμού και πιστεύουν στη λειτουργία της αγοράς με κανόνες, σε συνδυασμό με την ανάγκη ύπαρξης ενός σοβαρού κι αξιόπιστου κράτους.
Διαφορετικά η Ελλάδα θα συνεχίσει να σέρνεται και πίσω από τις βαρύγδουοες ιδεολογικές ταμπέλες θα συνεχίσει να κρύβεται το ίδιο πελατειακό, παρασιτικό, βαλκανικό σύστημα εξουσίας.
Πηγή: TheToc.gr