« Υπάρχουν θάλασσες, καράβια νευρικά που σπρώχνουν λύσεις στο ανεμπόδιστο; » Κική Δημουλά.
.
.
Τα χρόνια από το 2012 ως σήμερα, άλλοι ανεπαισθήτως κι άλλοι βιαίως, κοίταξαν τα γενόμενα κι άλλαξαν, προς την κατεύθυνση της ωρίμανσής τους – πολιτικά, εννοώ – ή ακόμα προς κάτι απροσδιόριστο, που όμως δεν μπορούν να το ορίσουν. Σ’ αυτή την περίοδο, υπήρξαν και συλλογικότητες, που το μισό τους βήμα μπροστά ισοσκελίζονταν από αρκετά προς τα πίσω.
.
Τα διάφορα καθημερινά επεισόδια στην πολιτική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ , ίσως, εντοπίζουν του λόγου το αληθές, που δεν είναι άλλο από την καθήλωση αυτού του κόμματος στα πέριξ της ακινησίας.
.
Ο επικεφαλής – παρά τον ομολογημένο θαυμασμό του για τον Ανδρέα , όπως άλλωστε και κάποιος άλλος λίγα χρόνια πριν – στέκεται ανήμπορος στην μέση του κόμματος, να παρακολουθεί την κουβέντα – φετίχ της ακινησίας Ευρώ ή Δραχμή -, για δημοψήφισμα τύπου ΓΑΠ, δηλαδή μ’ ένα αξιοθρήνητο και ξεπερασμένο, θολό δίλημμα, ενώ στις παρακλήσεις – ερωτήσεις του, αν θέλουν να κυβερνήσουν ως χώρος δίνει ο ίδιος την απάντηση ναι.
.
Ναι, με τι όμως; Με τις αμήχανες τοποθετήσεις στους προβληματισμούς για το τι μεσοπρόθεσμα σημαίνει έξοδος στη χρηματοπιστωτική αγορά; Και είτε ανασύρει από το κουτί της οικονομικής λήθης διάφορους μερκαντιλισμούς, που οδηγούν σε συνέχιση του οικονομικού προστατευτισμού από τους εταίρους – προσέξτε – εξαιτίας του χαμηλού επιτοκίου, και μόνον, είτε ανακαλύπτει τα σκοτεινά παίγνια, δίπλα από την ευχερή ανακεφαλαίωση των συστημικών Τραπεζών. Οι ανέξοδες φλυαρίες για την κοινωνία των νεόπτωχων, καταλήγουν σε απροσδιόριστα plan b, χωρίς καμιάν εξήγηση του τι μπορεί να σημαίνει για τον καθένα επιτηδευματία η ψαριά στην αγορά, ψιχίων μόνον της ανακεφαλαιοποίησης. Αυτοί οι αυτόκλητοι υπερασπιστές, ημών όλων των αδυνάτων, διαλέγουν την επιστροφή σε κάτι, που ανέκκλητα έφυγε, χωρίς κι εκεί να δίνουν οδικούς χάρτες. Μου θυμίζουν, μια κυρία – τωρινή σύμμαχό τους- που παραμονές των εκλογών του 2009, με τα πάντα γνωστά σε όλους έλεγε πως ξέρει , που θα βρει τα λεφτά για την επαναγορά του ΟΤΕ και του ΟΛΠ, γύρω στα 50 δις. αν θυμάμαι.
.
Το πρωτογενές πλεόνασμα, όταν δεν αμφισβητείται ως αριθμός , θεωρείται πολύ ματωμένο, λες κι είπε κανένας αναίσθητος από μας το αντίθετο. Στο μεταξύ Σταλιναίοι κάθε κοψιάς, σαν καταψυγμένοι από το παρελθόν, δηλώνουν με τον τρόπο τους ποιος έχει το μαγαζί. Δεν μπορούν όμως κι αυτοί να καταλάβουν, πως οι σημερινοί αγανακτισμένοι δεν είναι της πλ. Συντάγματος, αλλά των προσωπικών αναζητήσεων για την επόμενη μέρα, και πως κατά κανόνα η οργή έγινε μια ατομική και βουβή διαμαρτυρία, που κατά τις δημοσκοπήσεις κατευθύνεται, προς νεόδμητα φιλοευρωπαϊκά , ακραιφνώς, κόμματα ή μετακόμματα ή προς τα παλιότερα, που όμως -όσο άντεξαν από τα πολλά ρίχτερ- δείχνουν πια πως, το πιασαν «το μυστικό του φρέατος».
.
Η περί την εξωτερική και οικονομική διπλωματία, αμφιθυμία όχι μόνο των ακραίων αλλά και του άβουλου αρχηγού, εύλογα κάνει και τον πιο καλόπιστο να διερωτηθεί: μα με ποιούς θα συνεννοηθούν αν κυβερνήσουν, σε ποιούς αντιπάλους έκαναν ανοίγματα , πως ο κάθε κουτόφραγκος αξιωματούχος δεν θα τους επιβάλλει το οτιδήποτε , έτσι κι αναγνωρίσει έγκαιρα την ημιμάθειά τους, την επενδεδυμένη σε λεκτικούς αφορισμούς και εξωνομοτελειακές εξυπνάδες; Εδώ το ΚΚΕ κατάλαβε πως το τέλος της ΚΟΜΕΚΟΝ, έχει προ πολλού συντελεστεί, αυτοί τίποτα, μόνο για να τακτοποιούν την ύπαρξή τους, αφού έτσι κι αλλιώς για την σύγχρονη αγορά δεν έχουν πολλά να πουν, μήτε τσιτάτα του Μαρξ μήτε και του Άνταμ Σμιθ.
.
Μιας κι ανέφερα στην αρχή τον Α. Παπανδρέου, θέλω να θυμίσω πως έκανε την – δεξιά την έλεγαν διάφοροι ημιμαθείς – μετάβαση από το οργισμένο ΠΑΣΟΚ του 1974 σ’ αυτό της επερχόμενης εξουσίας του 1981. Η πολιτική του των πρώτων χρόνων ασφαλώς υπόκειται στην κρίση της ιστοριογραφίας, εκείνο όμως που δεν τίθεται σε αμφισβήτηση είναι η ετοιμότητα μετεξέλιξης μιας ριζοσπαστικής διαμαρτυρίας επί αντιλήψεων πολιτικής δημοκρατίας σε ώριμο κόμμα εξουσίας.
.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, πίνει ακόμα το κρασί του 2012, που τον έκανε Αξιωματική Αντιπολίτευση και πια δυο χρόνια μετά τρεκλίζει καθηλωμένος, χωρίς ουσιαστικό διακύβευμα εξουσίας, όπως μέσες – άκρες και οι – υποθετικοί – αδύναμοι μελλοντικοί συναγωνιστές – συγκυβερνήτες ΑΝΕΛ.
.
Δείτε τον λόγο των υποψηφίων τους στις Περιφέρειες ή τους μεγάλους Δήμους: κυλιόμενες ανοησίες για μνημονιακές χωματερές και συμπαιγνίες κομμάτων. Αλλά για τα συμφέροντα, που καταπίνουν οι χωματερές κουβέντα, όπως κουβέντα και για τον ουσιαστικό χωρισμό Κράτους – Θεοκρατίας, στις χωματερές κι αυτός. Που ξέρεις, αφού δεν κερδίζουμε σε προτάσεις, μπορεί κάτι να γίνει με το χριστεπώνυμο πλήρωμα.
.
« Ίσως ασπάστηκε εκείνη την ανένδοτη ακραία λογική, να μην καταδέχεται πλαγίως να κοιτάζει το ευθύ δικαίωμα» Κική Δημουλά.