Είναι φορές που σου πιάνεται η ψυχή και μόνον με την ιδέα, ποιοι είναι αυτοί που κάνουν πολιτική.
Καιρό πριν, μιλώντας για τις συμφωνίες του Ερντογάν με τον Πούτιν, επιμέναμε στο τι δεν πρόκειται να τον αφήσει σε ησυχία, λόγω του ότι, είχαν συμφωνήσει ο Ερντογάν, να καθαρίσει την περιοχή του Ιντλίμπ, όπου είναι πακτωμένοι , κυνηγημένοι, από τον συριακό στρατό , όλοι οι αλλοεθνείς τζιχαντιστές, που βρέθηκαν εκεί, για να βοηθήσουν τους εγκληματίες.
Και οι περισσότερες χώρες, δείχνουν απροθυμία να υποδεχτούν ξανά πίσω, αυτούς τους λεγεωνάριους τους…
Τον Πούτιν τον ενδιέφερε περισσότερο από όλους , γιατί αυτοί που πήγαν να υποστηρίξουν την ανομία, στην ουσία ήταν επαγγελματίες εγκληματίες. Επαγγελματίες πολεμιστές, που πήγαιναν εκεί φανατισμένοι, από τη μια μεριά για τα μιστά που ήταν πάρα πολύ υψηλά, αλλά, κυρίως για την ευτυχία του φόνου, γιατί γι αυτούς, αυτή ήταν η πεμπτουσία του εσωτερικού πολέμου.
Ο Πούτιν εάν καθάριζε η κόπρος του Αυγείου, από εκει θα είχε ελεύθερο το πεδίο στη χώρα του, χωρίς να φοβάται επιπλέον αναζωπυρώσεις.
Ο Ερντογαν από την άλλη μεριά, με αυτούς έπαιζε παιχνίδι πολλαπλό, κυρίως όμως, προσπάθησε να παίξει παιχνίδι ηγεμονίας, για να αντιμετωπίσει τον Άσαντ, που ήταν ο διάβολος αυτοπροσώπως.
Πόσες φορές γύρισε αυτή η μπάλα, κάνεις δεν έχει καταλάβει. Απλώς από την εποχή που ο Ομπάμα επέβαλλε το δόγμα ότι, ο Άσαντ είναι κομμάτι της λύσης που έρχεται, μέχρι και ο Ερντογάν το παραδέχτηκε και το υπηρετούσε.
Τώρα όμως, ο σουλτάνος την πάτησε άσχημα. Και την πάτησε άσχημα, πρώτον γιατί το ξεκαθάρισμα της υπόθεσης το ανέλαβε ο Λαβρόφ, ο ρώσος πολιτικός που δεν θέλει ούτε την φωτογραφία του Ερντογάν, να βλέπει και έχει δηλώσει ευθαρσώς οτι θα τον εξαφανίσει. Και δεύτερον γιατί, δυστυχώς γι αυτόν, ο Πούτιν, έχει ανοίξει την βεντάλια των S 400, πάνω από την Συρία και φυσικά ποιός τολμάει να πλησιάσει με τα αερόπλανά του, σε αυτό το παιχνίδι;
Και επειδή τους μαχίμους από τους τζιχαντιστές τους μετέφερε στην Λιβύη, άρχισαν να γυρνάν κιβώτια με πτώματα, τούρκων στρατιωτών.
Και όπως αυτό γύρισε μπούμερανγκ και βούλιαξαν ακόμη και το δημοκρατικό κόμμα Τουρκίας, το ίδιο σκηνικό στήνεται και περιμένουμε σε λίγο καιρό τις χαροκαμένες μάνες, να ουρλιάξουν σε βάρος του σουλτάνου.
Και τότε πια ο δρόμος, θα είναι χωρίς επιστροφή.