Η συζήτηση στη Βουλή σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών ήταν μια ακόμη χαμένη ευκαιρία. Ο πρωθυπουργός ζήτησε συναίνεση αλλά δεν έδειξε να το εννοεί , αφού δεν ανέλαβε καμία πρωτοβουλία προς αυτή την κατεύθυνση πέρα από τον να θέτει το δίλημμα «με την κυβέρνηση ή με τους πιστωτές». Δεν έγινε ουσιαστική κριτική των προτάσεων, δεν παρουσιάστηκαν ιδέες και ενδιαφέρουσες σκέψεις, αλλά εξελίχθηκε η συνήθης αντιπαράθεση μεταξύ των «δικαιωμένων» της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης, με τη μια πλευρά να βγάζει το λογαριασμό της αποτυχίας στην άλλη. Με την ευκαιρία θυμηθήκαμε τα ακραία συμπτώματα της υποβάθμισης της ποιότητας του κοινοβουλευτισμού και τα χαρακτηριστικά συγκεκριμένων πολιτικών αρχηγών που απέκτησαν εξουσία αξιοποιώντας την παραζάλη της κρίσης.

Η συγκυρία είναι κρίσιμη και το διακύβευμα μεγάλο. Η κυβέρνηση δεν έχει το ηθικό και πολιτικό δικαίωμα να παίζει τη χώρα στα ζάρια. Πέρα από την έκφραση αισιοδοξίας ότι είμαστε κοντά σε συμφωνία απαιτείται να γίνουν όλες εκείνες οι κινήσεις που θα διασφαλίσουν τη βιωσιμότητα της οικονομίας και την ελληνική παρουσία στο σκληρό πυρήνα της ΕΕ. Και το πλέον αναγκαίο βήμα είναι η εθνική συνεννόηση. Οχι με παράλληλους μονολόγους πολιτικών αρχηγών και δηλώσεις καλών προθέσεων αλλά με ουσιαστική συζήτηση και ανάληψη ευθύνης για την προστασία του δημόσιου συμφέροντος. Ο πρωθυπουργός έχει το καθήκον να πάρει μια τέτοια πρωτοβουλία. Εχει, ήδη, αργήσει πολύ.