Σχόλιο πολιτικό, με τι έχουμε πια να αντιπαλέψουμε

και δεν έχουμε πάρει χαμπάρι, πού πάμε.

Δεν είναι γκρίνια, είναι η πραγματικότητα.

Βδομαδιάτικο περιοδικό, απ’  αυτά  που επιμένουν πως αντί για φέτα είναι  καλύτερο να τρως αφρό φέτας, είχε αφιέρωμα στην ντομάτα.

Κάθισα και το μελέτησα όλο και στο μυαλό μου αμέσως, ήρθε ένας άνθρωπος, που για τα δεδομένα της πόλης μας, υπήρξε προφήτης.

Σιγά να μην του το αναγνωρίσει ποτέ, η κωλόπολη, που γουστάρει την ευκολία της.

Ο Μιχάλης Σταματόπουλος, σχεδόν τρεις δεκαετίες  πριν,  χώθηκε παλικαρίσια στη βιολογική γεωργία, επειδή την πίστευε και όχι από μόδα. Και είχε, από τότε, την πρωτοπόρα αντίληψη πως η βιολογική γεωργία, δεν είναι και δεν πρέπει να αφήσουμε  να γίνει, άλλη μια μορφή μαζικής παραγωγής.

Όχι με διάθεση ελιτίστικη, αλλά με διάθεση δημοκρατικής αναδιοργάνωσης  του κοινωνικού ιστού.

Δηλαδή, θα παράγουμε όσα χρειαζόμαστε εμείς και οι γύρω μας. Και όχι για να πετάμε. Εάν μάλιστα καταφέρουμε, σε μικροκλίμακα να οργανωθούμε τόσο δημοκρατικά, που να συνεννογιόμαστε, χωρίς πολλά λόγια, για το επόμενο βήμα, τότε θα έχουμε κερδίσει και το στοίχημα.

Και όντως έβλεπε πολύ μπροστά, γιατί  ήξερε πως το σύστημα σε πολεμάει χωρίς  οίκτο και κυρίως με όπλα που ούτε θα μπορούσες ποτέ να φανταστείς,  ότι χρησιμοποιούνται  και έτσι.

Δηλαδή,  τον μεν κράτος με δύναμη, σε αποτρέπει από το να οργανωθείς δημοκρατικά, σε δωροδοκεί μάλιστα χωρίς αιδώ. Με δήθεν επιδοτήσεις για να πας μπροστά, γνωρίζοντας πολύ καλά, ότι τίποτε από αυτά δεν θα κάνεις, λόγω του ότι και οι σειρήνες των εταιριών και της αγοράς, επάνω σου θα πέφτουν και θα γκρεμίζουν και τα όνειρα.

Καταδικάστηκε προχτές, πρωτοδίκως, σε κάτι υπέρογκα ποσά η ΜΟΣΑΝΤΟ και εκκρεμούν και χιλιάδες άλλες αγωγές σε βάρος της.

Και όπως έλεγε και ο Σάκης, σήμερα το πρωί, εδώ πέρασε από την «αυστηρή» Ευρώπη, τη χρήση όλης της βρωμιάς, χέστηκε εάν θα πληρώσει και τα πρόστιμα και άλλα τόσα.

Και έτσι ακριβώς είναι.

Και οι βιολογικοί καλλιεργητές όλο και πιο πολύ,  πλησιάζουν την λογική της μαζικής  αγοράς και παραγωγής και τα μίντια παίζουν το ρόλο τους, με τρόπο ανενδοίαστο…   Αν και κάποιοι το θεωρείται ότι είναι  προβολή, επί της ουσίας είναι διαβολή, και στη λαϊκή των βιολογικών, που επί της ουσίας ο Μιχάλης  Σταματόπουλος την έστησε στη Θεσσαλονίκη, οι φάτσες όλων των επισκεπτών είναι πια γνώριμες  και όσο παν και λιγοστεύουν…

Προχθές μου είπε ένας πιτσιρικάς, καλλιεργητής, όχι άσχετος, «εεε να  μωρέ, ο Μιχάλης, ήταν πολύ ρομαντικός και ήθελε να συνεννογιομαστε  και να πουλάμε το , απευθείας σε καταναλωτές, αλλά, να είναι  πιστοποιημένοι και οι σπόροι  και να μαθαίνουμε  με σεμινάρια, πως θα καλλιεργούμε καλύτερα. Γίνονται αυτά σήμερα;»

Και σωστά αναρωτιέται ο μικρός… Γίνονται αυτά σήμερα που,  ο Δασολόγος Αποστόλου, υπάλληλος της «κακιάς» ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ,  μετά τα εκατομμύρια που μοίρασε σε δήθεν σχέδια, δήθεν βελτίωσης, τώρα περιμένει σε ποιους δικούς μας, που δεν τους βρίσκουμε κιόλας, θα δώσουμε τις νέες επιδοτήσεις;

Και μετά, σου λένε ότι είναι  έτοιμοι για τις αγορές… Όντως θα χρειαστεί να αγοράσουν σε λίγο,  λεμόνια, πορτοκάλια και χιλιάδες άλλα εισαγόμενα.  Γιατί οι δικές μας παραγωγές, δεν υπάρχουν πια τις πάτησαν τα τρένα.