Παλιό ρητό: Όταν γίνει πυρηνικός πόλεμος πρέπει κάποιος να πάει στην Ελλάδα: εκεί τα πράγματα συμβαίνουν 25 χρόνια μετά!
Αυτό που ζούμε είναι η Πτώση του Τείχους στην «τελευταία σοβιετική δημοκρατία»- 25 χρόνια μετά!
Έπρεπε να γίνει με όλον αυτό τον πόνο, όλη αυτη την οδυνη, σαν οδύνη τοκετού για το νέο που πάει να γεννηθεί, το νέο που έρχεται. Και λίγα υποστήκαμε.
Από σήμερα τα ξημερώματα έχει αρχίσει η ραγδαία- σχεδόν βίαιη- προσγείωση στον πραγματικό κόσμο, δηλαδή σε μια παγκόσμια κοινότητα με ανταγωνισμούς, συγκρούσεις συμφερόντων και ΣΥΝΑΙΝΕΣΕΙΣ.
Το αντιπροσωπευτικό κοινοβουλευτικό σύστημα με φιλελέυθερη και ανοιχτή οικονομία και ένα κοινωνικό κράτος που μπορεί η οικονομία να το συντηρεί χωρίς δανεικά, μας δίνει πολλά περιθώρια να φτιάξουμε το δικό μας μοντέλλο διακυβέρνησης – όπως έφτιαξαν το δικό τους οι σκανδιναβοί-.
Αρκεί να αδράξουμε την ιστορική ευκαιρία που μας παρουσιάζεται -41 χρόνια μετα την άλλη ιστορική στιγμή της μεταπολίτευσης- και να βγάλουμε από την ναφθαλίνη τις συμπεριφορές του ΣΥΝ:
ΣΥΝεργασίες,
ΣΥΝαινέσεις
ΣΥ(Ν)γκλίσεις
ΣΥ(Ν)βιβασμούς
ΣΥ(Ν)μφιλίωση
ΣΥ(Ν)μφωνίες
ΣΥΝθέσεις
ΣΥΝτροφικότητα
ΣΥΝαδελφικότητα
ΣΥΝ…
Στο τέλος ποιός ξέρει, μπορεί και να μας γίνουν ΣΥΝήθεια!