Αν υποτεθεί ότι η κυβέρνηση επιδιώκει τώρα μία συμφωνία με τους δανειστές, όπως διαλαλούν ο Αλ. Τσίπρας και άλλα στελέχη, παραμένει άγνωστο πώς τη φαντάζονται. Προς το παρόν, τουλάχιστον, το συμπέρασμα που προκύπτει από τα λεγόμενά τους είναι ότι και πάλι βρίσκονται εκτός πραγματικότητας. Είτε γιατί παραμένουν όμηροι του φαντασιακού σύμπαντος που δημιούργησαν για τους εαυτούς τους και για μεγάλο μέρος των πολιτών, προκειμένου να πάρουν την εξουσία, είτε γιατί όντως δεν μπορούν ακόμη να αντιληφθούν την πραγματικότητα. Τη σκληρή και μεγάλης διάρκειας πραγματικότητα που θα αποτυπώνεται στη συμφωνία, εφόσον η Ελλάδα θέλει να παραμείνει στην Ευρωζώνη. Ευτυχώς, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι περισσότεροι καταλαβαίνουν πως δεν υπάρχει καν θέμα πραγματικότητας εκτός ευρώ…
Δεν γνωρίζουμε αν η δραματική κατάσταση της οικονομίας (οι πληροφορίες λένε ότι με πάρα πολύ κόπο βρέθηκαν τα χρήματα για να πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις Απριλίου) ή αν τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων που δείχνουν ότι το 75% των Ελλήνων θέλουν την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη οδηγούν σε συμφωνία. Είναι πολύ πιθανό ότι κάτω από αυτήν τη διπλή πίεση ο πρωθυπουργός θεώρησε αναγκαίο να διαβεβαιώσει την κοινή γνώμη από την τηλεόραση ότι όντως τη θέλει και την επιζητεί. Χαρακτηριστικό είναι μάλιστα ότι η πιο συχνή διατύπωσή του, με την οποία διάνθιζε τη συνέντευξη, ήταν «θέλω να είμαι ειλικρινής μαζί σας» ή κάτι ανάλογο. Ωστόσο, αρκετά από όσα έλεγε έδειχναν προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Την ίδια ημέρα λοιπόν που ο πρωθυπουργός έβγαζε από την πρώτη γραμμή των διαπραγματεύσεων τον Γ. Βαρουφάκη και τον τοποθετούσε στα μετόπισθεν, επειδή του είπαν ή αντελήφθη ότι αποτελούσε τροχοπέδη, την ίδια εκείνη ημέρα ισχυρίστηκε πως οι δανειστές παραπλάνησαν την ελληνική πλευρά στις 20 Φεβρουαρίου. Ο ισχυρισμός του, που πήρε μεγαλύτερες διαστάσεις λίγες ώρες αργότερα από τον Γ. Βαρουφάκη, ο οποίος κατηγόρησε τους Ευρωπαίους ότι δεν είχαν «μπέσα» γιατί δεν έδωσαν τα λεφτά των δόσεων που εκκρεμούν, διαψεύδεται πανηγυρικά από το κείμενο της συμφωνίας του Γιούρογκρουπ. Στο κείμενο περιλαμβάνονται λεπτομερώς και με σαφήνεια η διαδικασία και οι όροι για να αποδεσμευθούν αυτά τα χρήματα. Οπως στο ίδιο κείμενο τονίζεται επίσης η ανεξαρτησία της ΕΚΤ. Η οποία παρ’ όλ’ αυτά διευκολύνει συνεχώς μέσω ELA για να μένουν ζωντανές οι τράπεζες και να μπορεί η κυβέρνηση να αντλεί χρήματα όταν… ξύνει τον πάτο.
Προσθέτοντας στη συγκεκριμένη συνέντευξη και το ενδεχόμενο διεξαγωγής δημοψηφίσματος για τη συμφωνία, ο Αλ. Τσίπρας περιέπλεξε το μήνυμα. Είπε ουσιαστικά ότι είναι αναγκασμένος να κλείσει με το ζόρι μία ανεπιθύμητη συμφωνία που θα ξεφεύγει από τα όρια του προγράμματος της Θεσσαλονίκης, γιατί βρήκε μπροστά του ανελέητους και «απατεώνες» Ευρωπαίους, οπότε ίσως κληθεί ο λαός να αποφασίσει αν θα την κάνει δεκτή. Βάδισε δηλαδή στην πεπατημένη, ότι για όσα συμβαίνουν και εκείνα που θα συμβούν, εννοώντας τα μέτρα, θα φταίνε οι δανειστές και σε κάθε περίπτωση την ευθύνη θα την έχει ο λαός. Αλλά με τέτοια μυαλά, ακόμη και αν οι Ευρωπαίοι δεχθούν να δώσουν μία συμφωνία που θα τεθεί στη συνέχεια στην έγκριση του ελληνικού λαού –πράγμα εντελώς απίθανο, για ευνόητους λόγους–, είναι βέβαιο ότι η κατάσταση δεν πρόκειται να βελτιωθεί. Οπως γίνεται από το 2010 και σε υπερθετικό βαθμό από τη σημερινή κυβέρνηση, η υλοποίηση της νέας συμφωνίας θα υπονομεύεται από μέσα.
Πριν όμως φτάσουν τα πράγματα εκεί, ο Αλ. Τσίπρας πρέπει να υπερβεί ένα τεράστιο εμπόδιο: Το εσωτερικό του κόμματός του και της κυβέρνησής του. Ας μην προτρέχουμε επομένως!