Για έναν παράξενο λόγο, επικρατεί στο εσωτερικό η αίσθηση που φτάνει στα όρια του εφησυχασμού μέχρι και της ευφορίας, ότι δεν υπάρχει πλέον κίνδυνος εξόδου από την Ευρωζώνη. Οτι ο φόβος του περιβόητου Grexit δεν υφίσταται, ό,τι και να γίνει, γιατί οι δανειστές, δηλαδή η Γερμανία, έχουν αποδεχθεί ότι θα συμβιώσουν μαζί μας και με όλες τις ιδιαιτερότητές μας. Και ότι για κάθε καθυστέρηση από πλευράς μας, για κάθε άρνηση προσαρμογής στην πραγματικότητα, για κάθε δημοσιονομική ή άλλης φύσης οικονομική «τρύπα» που δημιουργείται, θα βρίσκεται η πολιτική λύση που θα την μπαλώνει. Ειδικά ενόψει ευρωεκλογών και με τη σκιά του ευρωσκεπτικισμού να απλώνεται πάνω από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Αλλωστε, για όλα φταίει η τρισκατάρατη τρόικα, άποψη που έχει υιοθετήσει ανοιχτά η αντιπολίτευση και καλλιεργεί σχεδόν συστηματικά η κυβέρνηση.
Πρόκειται για ακόμη μία μεγάλη και συλλογική ψευδαίσθηση, στο πλαίσιο των καλύτερων παραδόσεων της ελληνικής πολιτικής τάξης και της ελληνικής κοινωνίας, που ιστορικά αδυνατούσαν συχνά στο παρελθόν να δουν και να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα (στο όνομα της ελληνικής πραγματικότητας) και το ίδιο κάνουν και τώρα. Παρά τα όσα λέγονται, ζυμώνονται και αναπαράγονται εδώ για εσωτερική αποκλειστικά κατανάλωση, εδραιώνεται πάλι η πεποίθηση σε διάφορα κέντρα αποφάσεων στο εξωτερικό ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να στοιχηθεί συστημικά στην Ευρωζώνη, ίσως και στην Ευρωπαϊκή Ενωση συνολικά, λόγω δομών και νοοτροπίας. Πολύ απλά, θεωρούν ότι το πολιτικό σύστημά της δεν μπορεί και η κοινωνία της δεν θέλει.
Η αλήθεια είναι ότι η ελληνική πλευρά προσφέρει συνεχώς άπειρα επιχειρήματα σε όσους υποστηρίζουν αυτήν την άποψη. Οπως αλήθεια είναι επίσης ότι η οικονομική πολιτική, που έχουν επιβάλει οι χώρες του Βορρά, με επικεφαλής τη Γερμανία, στην Ευρωζώνη, δίνει βάση αμφισβήτησης της ορθότητάς της. Για τη χώρα μας, όμως, η κάθετη άρνηση της στοιχειώδους προσαρμογής δεν είναι λύση. Είναι πάρα πολλές οι στρεβλώσεις που πρέπει να διορθωθούν για να λειτουργεί ως κρατική – κοινωνική οντότητα, όποια και να είναι η οικονομική πολιτική στο σύνολο της Ευρωζώνης. Ακόμη περισσότερο, εκτός Ευρωζώνης η Ελλάδα δεν θα έχει καμία απολύτως τύχη. Ή μάλλον, η τύχη της θα είναι προδιαγεγραμμένη προς την πλήρη καταστροφή. Καταστροφή μέχρις ουσιαστικής εξαφάνισης από τον χάρτη!
Είναι βέβαιο ότι κάποιοι αντιδρούν καθολικά σε τέτοιες σκέψεις. Στην καλή περίπτωση δεν θέλουν να δεχθούν ότι υπάρχει ενδεχόμενο τόσο τρομακτικών εξελίξεων, αφού ακούγονται καλά λόγια για τις προσπάθειες της Ελλάδας και αναγνώριση των δεινών που περνά ο λαός της. Αλλωστε θυμούνται και σχετικά πρόσφατες δηλώσεις της Αγκελα Μέρκελ που έδειξε σαφώς ότι δεν θέλει να φύγει η Ελλάδα από την Ευρωζώνη. Στην κακή περίπτωση είναι πεπεισμένοι ότι αυτές πλασάρονται από ευρωλιγούρηδες, γερμανοτσολιάδες, πουλημένους και γερμανοευρωπαϊστές.
Με τους τελευταίους δεν μπορεί να γίνει συζήτηση. Οι πρώτοι, όμως, ας σκεφτούν ότι προχθές ο Β. Σόιμπλε μίλησε για δημιουργία Κοινοβουλίου Ευρωζώνης και μόλις χθες η Γερμανίδα καγκελάριος αναφέρθηκε σε αλλαγή των συνθηκών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, προκειμένου να επιτευχθεί η οικονομική ένωση και όλοι οι «Ευρωπαίοι παίκτες» πρέπει να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους. Προφανώς, αν θέλουν και μπορούν!