Η είδηση πέρασε σχεδόν στα ψιλά: «Στο αρχείο τέθηκε από την Αρχή Νομιμοποίησης Εσόδων η υπόθεση που προέκυψε από την απόφαση της επικεφαλής της εν λόγω Αρχής αντιεισαγγελέως του Αρείου Πάγου Αννας Ζαΐρη για ερευνηθούν οι λογαριασμοί του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη μελών της οικογενείας του και κυβερνητικών στελεχών που είχαν διατελέσει στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης».

Δεν έγινε και τίποτα ιδιαίτερο, εδώ που τα λέμε. Άλλη μια τυχοδιωκτική προσπάθεια σπίλωσης πολιτικών αντιπάλων έπεσε στο κενό. Όπως στο κενό έπεσε και το «μεγαλύτερο μεταπολεμικό σκάνδαλο» που με τόσο ενθουσιασμό είχε προαναγγείλει η κυβέρνηση (για «σκοτεινό σενάριο» μιλάει ο Αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Αγγελής). Τι κι αν ξεχείλισε το αρχείο με λάσπες. Δεν ιδρώνει κανενός το αυτί. Νυν υπέρ πάντων ο αγών…

Ούτε πρόκειται βέβαια να ζητήσει κανείς συγνώμη από προσωπικότητες της δημόσιας ζωής, από τον υπηρεσιακό πρωθυπουργό Παναγιώτη Πικραμένο ας πούμε ή από τον επί μια οκταετία πρωθυπουργό της χώρας Κώστα Σημίτη, που διασύρθηκαν από φυλλάδες και ιστοσελίδες,  Ούτε καν κάποιο από τα στελέχη που πήραν μέρος στο εκσυγχρονιστικό εγχείρημα, που ανέλαβαν ευθύνες και απέκτησαν αναγνωρισιμότητα και που δεν χρειαζόντουσαν τα αποτελέσματα από το άνοιγμα των λογαριασμών του πρώην πρωθυπουργού για να μάθουν ότι ήταν πεντακάθαροι.

Αυτή τη συγνώμη που δεν ζητούν αυτοί που έπρεπε, ας την ζητήσουμε τουλάχιστον για λογαριασμό τους, ως ελάχιστη ένδειξη σεβασμού, όλοι όσοι ντραπήκαμε νιώθοντας την μεγάλη προσβολή προς στο πρόσωπο ενός πρωθυπουργού που τίμησε το αξίωμα και τη χώρα του.