Σύγχυση και αλαλούμ στη κυβέρνηση για μια σειρά από θέματα, που απασχολούν την επικαιρότητα.
Η «διακρατική» συμφωνία με τους Σαουδάραβες για την πώληση πυρομαχικών, όπως διαφαίνεται, μόνο διακρατική δεν είναι. Μάλιστα μια σειρά στελεχών της κυβέρνησης κριτικάρουν την συμφωνία - για άλλους λόγους, βέβαια - και ζητούν να μη προχωρήσει. Πρόκειται για το απόλυτο αλαλούμ.
Η κατάθεση στη Βουλή του νέου προϋπολογισμού με την υπερπλεονασματική λογική του, εξανεμίζει το λεγόμενο κοινωνικό μέρισμα, που μόνο κοινωνικά χαρακτηριστικά δεν έχει. Αυτό μόνο αναδιανεμητική πολιτική υπέρ των φτωχών και αδυνάτων, δεν είναι. Μάλιστα ο Υπουργός Οικονομικών παραδέχεται ότι ο προϋπολογισμός του 2018, είναι άδικος και υπό άλλες συνθήκες θα τον καταψήφιζε. Πρόκειται για την απόλυτη σύγχυση.
Η αμφισβήτηση από τη κυβέρνηση του πορίσματος των εμπειρογνωμόνων του γραφείου προϋπολογισμού της Βουλής, έρχεται να την διαψεύσει η έκθεση του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (Ο.Ο.Σ.Α), η οποία χαρακτηρίζει τη χώρα μας, ως πρωταθλήτρια στην υπερφορολόγηση. Φανταστείτε ότι η έκθεση του Ο.Ο.Σ.Α αναφέρεται στο 2016. Δεν περιλαμβάνει δηλαδή, την επιδρομή που έγινε φέτος, με τις αυξήσεις φόρων και εισφορών του νόμου Κατρούγκαλου.
Ε, όχι αυτό δεν λέγεται κανονικότητα, όσο και αν οι κυβερνώντες προσπαθούν να ωραιοποιήσουν τα πράγματα, διακηρύσσοντας ότι φταίνε οι προηγούμενοι, η διαπλοκή, τα κακά μέσα ενημέρωσης, ο κακός μας ο καιρός κλπ., κλπ.. Δεν είναι μια κανονική πολιτική ζωή, είναι το απόλυτο τέλμα. Αυτό λέγεται σύγχυση και αλαλούμ.
Έχουμε επανειλημμένα υποστηρίξει ότι, η υπέρμετρη φορολογία «σκοτώνει» την ανάπτυξη. Όμως οι σημερινοί κυβερνώντες πιστεύουν ότι η υψηλή φορολογία δεν επηρεάζει αρνητικά την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας και των επιχειρήσεων» ! Με αυτή τη λογική και με ευχολόγια του τύπου ότι «τον Αύγουστο του 2018 θα βγούμε από τα προγράμματα λιτότητας», δεν λύνεται το πρόβλημα. Οι κυβερνώντες δεν πρέπει να σπαταλήσουν άλλο χρόνο. Η πολιτική της ανάπτυξης χρειάζεται σχέδιο, άρτια διαχείριση των κονδυλίων και πιστή εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων, κυρίως αυτών που έπρεπε να γίνουν προ πολλού, πριν οι δανειστές τις απαιτήσουν. Μόνο αν εφαρμοσθούν αυτά, και έχουμε τα επιθυμητά αποτελέσματα, τότε πραγματικά θα μας ανήκει το βραβείου «πολιτικού σθένους».