«Με σημαδεύουν οι πληγές από όλες τις μάχες που απέφυγα» έγραφε κάποτε ο εμβληματικός Φερνάντο Πεσσόα υποδηλώνοντας τις ολέθριες συνέπειες των χαμένων μαχών, των χαμένων αγώνων στον βωμό της αποφυγής των συγκρούσεων, και της διασφάλισης μια επίπλαστης ηρεμίας. Με αφορμή την επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση στο ΠΑΣΟΚ θα ήθελα μέσα στις επόμενες γραμμές να ξεδιπλώσω κάποιες σκέψεις.
Πώς ερμηνεύεται όμως η σύγκρουση με θετικό πρόσημο στην πολιτική; Και όμως ερμηνεύεται.
Είναι η σύγκρουση με ότι μας κρατάει πίσω. Με νοοτροπίες, με τακτικές, με την αδιαφάνεια, με την αντιθεσμικότητα, με την αλαζονεία. Είναι η απαραίτητη μάχη που πρέπει και οφείλει να δώσει η δημοκρατική παράταξη στον τόπο. Χωρίς στεγανά, χωρίς ναι μεν, αλλά και με όπλο τις αξίες, αυτές τις πανανθρώπινες αξίες που πρέσβευε και συνεχίζει να πρεσβεύει.
Μια πολιτική μάχη δεν δίνεται δείχνοντας τον εχθρό, δεν δίνεται με όρους φανατισμού, δεν δίνεται με όρους χυδαίας τοξικότητας που μηδενίζει διαδρομές. Ούτε όμως μπορεί να είναι ένα αλισβερίσι θέσεων και υπόγειων συμμαχιών.
Σημασία στην πολιτική έχει η θετική ατζέντα, έχει αυτό που θα φέρεις και όχι αυτό που θα διώξεις, έχει αυτό που είσαι και όχι αυτό που είναι ο απέναντι. Στο κάτω κάτω όλοι θα κριθούν, όπως συμβαίνει σε κάθε δημοκρατική διαδικασία. Η πολιτική υπηρετεί ιδέες, αυτό οφείλει να κάνει τουλάχιστον. Ο δρόμος χάθηκε είναι η αλήθεια, αλλά πρέπει να τον βρούμε και πάλι.
Να πάμε όμως επί του προκειμένου.
Το τελευταίο διάστημα η Κεντροαριστερά έχει περάσει σε μια φάση απαξίωσης από τους πολίτες με ένα μεγάλο υπαρξιακό στοίχημα να πλανάται πάνω από τον χώρο. Θα καταφέρει ο χώρος να ανασυνθέσει δυνάμεις και να «αναγεννηθεί» και να μπει ξανά σε μια ουσιαστική τροχιά ανόδου ή θα παραμείνει σε μια κατάσταση εσωστρέφειας με της διαλυτικές τάσεις να κρέμονται ως «δαμόκλειος σπάθη»;
Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να εκφράσει εκ νέου θέσεις για τις ολοένα και διευρυνόμενες ανισότητες, για την εγκατάλειψη του κοινωνικού ιστού, για την απουσία οποιασδήποτε «ασπίδας» στα χαμηλά και μεσαία κοινωνικά στρώματα.
Η Αλλαγή Παραδείγματος στην άσκηση της πολιτικής είναι επιτακτική ανάγκη, μια ανάγκη που θα ανταποκριθεί στις ανάγκες της κοινωνίας.
Ήρθε η ώρα; Ναι, ήρθε!