Η Ελλάδα μετά τις εκλογές του Γενάρη έχει χάσει το βηματισμό της, το κράτος παραπαίει. Ο τόπος αυτή τη στιγμή δεν κυβερνάται. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ αυτοσχεδιάζει και ταυτόχρονα προβάλλει μία σθεναρή αντίσταση σε κάθε εκσυγχρονιστικό κεκτημένο και πρόταση μεταρρύθμισης. Ο ορθολογισμός δαιμονοποιείται και αντικαθίσταται από τον αυταρχισμό και τα εθνολαϊκιστικά κηρύγματα. Η ανασφάλεια των κυβερνώντων βρίσκει καταφύγιο στη δημιουργία μίας νέας κάστας οικογενειοκρατίας.
Αυτό που πραγματικά απειλείται είναι η ευρωπαϊκή προοπτική της Ελλάδας. Για να παραμείνει η Ελλάδα στο ευρώ και το σκληρό πυρήνα της Ε.Ε., όπως απαιτεί η πλειοψηφία των πολιτών, ο πρωθυπουργός προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στις αντίρροπες τάσεις του κόμματός του και στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Ήδη, το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης αποτελεί παρελθόν. Το παλιό μνημόνιο, αντί να διαγραφεί με ένα νόμο εν μια νυκτί, ισχύει πάντα. Και το νέο μνημόνιο είναι προ των πυλών, πιο σκληρό και πιο μεγάλης διάρκειας. Αλλά θα χρειαστεί ακόμα πολλή δουλειά και προπόνηση μέχρι να γίνει ο κ. Τσίπρας ο Γιαννάκης Μελισσανίδης της ανάποδης τριπλής κωλοτούμπας.  Προετοιμάζεται σιγά σιγά και με δόσεις ομοιοπαθητικές, με τη βοήθεια εξελιγμένων μορφών επικοινωνιακής πολιτικής: αυτής που δε διστάζει να κάνει το άσπρο μαύρο, το κρέας ψάρι και δεν το έχει σε τίποτα, άλλα να λέει τη μία μέρα και άλλα την άλλη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε για να μείνει και θα κάνει τα πάντα για να μην καταγραφεί στην ιστορία ως μία παρένθεση. Για να το επιτύχει αυτό θα επιχειρήσει την αναδιάταξη του πολιτικού συστήματος. Για αυτόν όμοροι χώροι δεν υπάρχουν. Κινείται οριζόντια και ακουμπά σε όλα τα κόμματα, από την άκρα αριστερά ως την άκρα δεξιά, χωρίς ιδεολογία, χωρίς αρχές. Είναι ένα κόμμα «σαβουροφάης», που το μόνο που το ενδιαφέρει είναι η με κάθε τρόπο παραμονή στην εξουσία και η επιβολή της ηγεμονίας του στην κοινωνία. Κάτω από τους ήχους της εθνικολαϊκής ντουντούκας η χώρα θα μεταμορφώνεται ανεπαισθήτως σε καθεστώς τύπου λαϊκής δημοκρατίας και οι νεόκοποι ταγοί του έθνους θα καμαρώνουν σαν γύφτικα σκεπάρνια στις εξέδρες των επισήμων στις παρελάσεις και τις εθνικές επετείους.
Είναι πολλοί αυτοί, που υπό το πρόσχημα της διάσωσης των βασικών, δηλαδή της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας, σπεύδουν να παρασταθούν στην κυβέρνηση. Και άλλοι ετοιμάζονται περιμένοντας στην όχθη του ποταμιού πρόθυμοι να διαβούν τον Ρουβίκωνα. Να βοηθήσουν τον «καλό» Τσίπρα να απαλλαγεί από τις «κακές» αριστερές συνιστώσες του και από τους παράταιρους εκ δεξιών εταίρους του. Είναι οι μνημονιακοί παλαιάς κοπής, που δεν έχουν αναστολές να υπηρετήσουν το μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ που έρχεται και πιστεύουν ότι έτσι θα απομονώσουν την πλατφόρμα Λαφαζάνη και θα στείλουν σπίτι του τον μεταμοντέρνο οικονομολόγο Βαρουφάκη.
Όσους μας εκφράζουν οι αρχές της πολιτικής, οικονομικής, κοινωνικής δημοκρατίας, όσοι θέλουμε να γίνει η Ελλάδα ένα ευνομούμενο ευρωπαϊκό κράτος σαν τα άλλα, δεν έχουμε τίποτα κοινό με τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να παρακολουθούμε αδρανείς την περιθωριοποίηση της χώρας και την εδραίωση της παντοδυναμίας του, ενώ βαθαίνει ο κατακερματισμός των δυνάμεων της σοσιαλδημοκρατίας.
Η κατάσταση τόσο της χώρας όσο και του πολιτικού μας χώρου δεν αφήνει άλλη επιλογή. Στροφή τώρα ή καταστροφή. Είναι η ώρα να εγκαταλείψουμε την εσωστρέφεια και να απεγκλωβιστούμε από τη λογική του μικρού ψιλικατζίδικου. Όλοι μαζί, δηλαδή το εναπομείναν ΠΑΣΟΚ, οι δυνάμεις που συμπορεύτηκαν μαζί του κάτω από την ομπρέλα της Ελιάς ή της Δημοκρατικής Παράταξης, καθώς και οι αναρίθμητοι ανέστιοι πολίτες, οι αποστασιοποιημένοι πολιτικά, επώνυμοι και ανώνυμοι, να διακηρύξουμε την ανάγκη δημιουργίας ενός κόμματος που να εκφράζει την ελληνική εκδοχή της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας.
Η πρωτοβουλία ανήκει αναγκαστικά στα νεώτερα στελέχη, καθώς αυτά κουβαλούν λιγότερα βαρίδια από το παρελθόν και έχουν πιο φρέσκια ματιά για το μέλλον. Αυτό το μήνυμα πρέπει να απευθύνουν από το βήμα του Συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ στις 5-7 Ιουνίου. Και όλοι οι άλλοι να δώσουμε το «παρών» σε αυτό το προσκλητήριο. Να προχωρήσουμε χωρίς αποκλεισμούς και προαπαιτούμενα στη δημιουργία ενός κόμματος με ευρωπαϊκό όραμα και προοδευτικό λόγο, μακριά από μύθους, στερεότυπα και λαϊκιστικές πρακτικές. Ενός κόμματος που θα χτίζει συμμαχίες μεταξύ της κοινωνίας, της οικονομίας και της οικολογίας και θα δίνει σύγχρονες απαντήσεις στα μεγάλα διακυβεύματα του σήμερα και του αύριο.

Δημοσιεύτηκε και στην εφημερίδα «Θάρρος» της Καλαμάτας