Μπορεί αυτή η χώρα να γίνει από ημιευρωπαϊκή πραγματικά ευρωπαϊκή; Προσωπικά πιστεύω ότι μπορεί, αλλά θα χρειασθεί μεγάλη προσπάθεια, βοήθεια από έξω και μια νέα γενιά πολιτικού προσωπικού. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα «ιστοριών επιτυχίας», που δείχνουν ότι ο Ελληνας μπορεί να λειτουργήσει με σύστημα και επαγγελματισμό, χωρίς τίποτα να ζηλέψει από οιονδήποτε. Ο Ελληνας μεταμορφώνεται σε κάτι εντελώς διαφορετικό όταν μπλέκεται με το κράτος, τον συνδικαλισμό και το διεφθαρμένο κομμάτι του πολιτικού συστήματος. Τα παραδείγματα είναι πολλά γύρω μας. Σκεφθείτε την «Ολυμπιακή» της περιόδου της ηγεμονίας κομμάτων και συνδικαλιστών και συγκρίνετέ την με τις δύο ιδιωτικές αεροπορικές εταιρείες που έχουμε σήμερα. Ελληνες διοικούσαν την παλιά κρατική Ο.Α., Ελληνες διοικούν την Αegean και τη σημερινή «Ολυμπιακή», οι οποίες δεν μειονεκτούν σε τίποτα από ξένες εταιρείες και μάλιστα χωρίς να κοστίζουν ούτε ένα ευρώ στον Ελληνα φορολογούμενο.
Σκεφθείτε ακόμη τον ΟΤΕ της εποχής των κομματικών διοικήσεων και τον ΟΤΕ σήμερα. Το ανέκδοτο της νιότης μας ήταν πόσος χρόνος θα χρειασθεί για να απαντήσει το κέντρο για τις βλάβες. Τώρα απαντάει αμέσως και κάποιος –με ονοματεπώνυμο– δεσμεύεται για την επισκευή της βλάβης μέσα σε 48 ώρες. Σκεφθείτε ακόμη το μετρό, στο οποίο παρότι επιχείρησαν να κανιβαλίσουν διάφοροι φαύλοι υπουργοί με άπειρους διορισμούς, λειτουργεί ακόμη σαν ένα ευρωπαϊκό μετρό.
Η Ελλάδα έχει αλλάξει και μπορεί να αλλάξει και άλλο. Δείτε τα φαρμακεία νέας γενιάς που είναι ανοικτά κάθε μέρα έως τις 11 το βράδυ και που, με κόπο και με μάχες κάποιων καλών επαγγελματιών, βάζουν τέρμα σε εκείνο το ανεκδιήγητο φαινόμενο της αναζήτησης διημερεύοντος, διανυκτερεύοντος κλπ. φαρμακείου. Δείτε τέλος τα μικρά και μεγάλα ελληνικά ξενοδοχεία που δουλεύουν «ρολόι», συνδυάζοντας τον επαγγελματισμό με τη ζεστασιά και τον αυθορμητισμό του Ελληνα.
Τώρα δεν βλέπουμε φως γιατί έχουμε βυθιστεί στην απελπισία. Οι πολιτικοί μας επιλέγουν πάντοτε την εύκολη λύση του κοψίματος, γιατί δεν ενδιαφέρονται ή δεν θέλουν να αλλάξουν τα δύσκολα, αυτά που κρατούν την ελληνική δημιουργικότητα καθηλωμένη. Η αδράνεια και η αντίσταση σε κάθε αλλαγή είναι υπολογίσιμες δυνάμεις. Θα χρειασθεί μεγάλη προσπάθεια και πολύς χρόνος για να αλλάξει ριζικά η χώρα. Ο Ελληνας όμως είναι το απόλυτα προσαρμοστικό ον και γι’ αυτό πιστεύω ότι στο τέλος θα τα καταφέρουμε, εκτός αν τρελαθούμε τελείως και αρχίσουμε να νοσταλγούμε τα κλειστά φαρμακεία, την «Ολυμπιακή» και τον ΟΤΕ της ημι-σοβιετικής μας περιόδου…