Τι να σκεφτεί ο μέσος πολίτης όταν μαθαίνει ότι μετά από 11 χρόνια καθυστερήσεων και αδιέξοδων εγχειρημάτων διαλεύκανσης ανοίγει ο δρόμος της παραγραφής της υπόθεσης Siemens; Και ότι η κυβέρνηση ρίχνει την ευθύνη στη Δικαιοσύνη για την μοιραία αργοπορία;  Αν δεν υπάρχει εμπιστοσύνη στους θεσμούς και εξελίσσεται μια τέτοια αντιπαράθεση κορυφής ποιος μπορεί  να πιστέψει ότι υπάρχει πιθανότητα να γίνει η χώρα μας μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα;

Με αφορμή τον κίνδυνο παραγραφής της υπόθεσης Siemens έχει νόημα να αναλογιστούμε ότι υπάρχει κάτι χειρότερο από τα σκάνδαλα και είναι η εμπέδωση της αίσθησης ότι το σχήμα έγκλημα και τιμωρία δεν ισχύει όταν μιλάμε για τις ελίτ, ότι η διαφθορά είναι συστημικό πρόβλημα και διαχέεται οριζόντια και κάθετα, με τους πάνω να έχουν ασυλία και να εξαιρούνται από τους κανόνες που ισχύουν για τους κάτω.

Ο ΣΥΡΙΖΑ που κάποτε κονούσε το δάχτυλο στο παλιό πολιτικό σύστημα εξουσίας τώρα αναγκάζεται να δίνει εξηγήσεις για τη συγκάλυψη.

Εδώ και έντεκα χρόνια η υπόθεση της Siemens διερευνάται στο δικαστικό επίπεδο ενώ πέρασε και από Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής. Τι μένει απ όλα αυτά; Η γενικευμένη εντύπωση ότι μερικοί είναι πιο ίσοι αφού άλλωστε Χριστοφοράκος και Καραβέλας, οι πρωταγωνιστές της ιστορίας από την πλευρά της γερμανικής εταιρείας, μας χαιρετούν ποιος ξέρει από πόσο μακριά…