«Ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των απατεώνων» έλεγε ο Σάμιουελ Τζόνσον και η ρήση του επιβεβαιώνεται πλήρως στην περίπτωση της Ελλάδας στη διάρκεια της κρίσης. Oι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ χρησιμοποίησαν τον πατριωτισμό ως όχημα για να ανέβουν στην εξουσία, με βαρύ κόστος για τους πολίτες και ακόμη βαρύτερη υποτέλεια για τη χώρα. Υπόσχονταν σκληρή διαπραγμάτευση σε αντίθεση με τους “προσκυνημένους” που υπέγραφαν ό,τι τους έδιναν.
Μιλούσαν για εθνική περηφάνια την οποία θα αποκαθιστούσαν διώχνοντας την τρόικα, σκίζοντας τα μνημόνια, διαγράφοντας μονομερώς μεγάλο μέρος του χρέους και κάνοντας τις αγορές να χορεύουν στο ρυθμό που θα υπαγόρευε ο κ. Τσίπρας που θα βαρούσε τους ζουρνάδες και τα νταούλια. Τα παραπάνω δεν αποδείχθηκαν απλώς λόγια του αέρα. Δεν έμειναν μόνο ανεκπλήρωτες υποσχέσεις. Οδήγησαν σε ακόμη μεγαλύτερη εξάρτηση, όπως συμβαίνει πάντα όσες φορές η Ελλάδα οδηγείται σε επιλογές που υπαγορεύουν οι “υπερπατριώτες”. Από την “Εθνική Εταιρεία” που οδήγησε στην εθνική τραγωδία του 1897, ως τους “εθνικόφρονες” που οδήγησαν στην τραγωδία της Κύπρου.
Κάνοντας τον απολογισμό, λοιπόν, της υπερήφανης διαπραγμάτευσης και της ανυπότακτης στάσης πέραν της τεράστιας οικονομικής ζημιάς δεκάδων δισ. καταγράφονται και τα εξής “εθνοπατριωτικά”:
– Αντί να αρχίσει η χαλάρωση της επιτροπείας που ξεκίνησε το 2010, με την είσοδο στην προληπτική γραμμή στήριξης το 2015, φορτωθήκαμε άλλα δύο μνημόνια με παράταση της παρουσίας της τρόικας για άγνωστο ακόμη αριθμό ετών, με ακόμη σκληρότερους όρους. Το μόνο “κέρδος” της υπερήφανης στάσης είναι ότι αντί να κάνουν τον κόπο οι τροϊκανοί να μπαινοβγαίνουν στα υπουργεία, μπαίνουν στον κόπο οι υπουργοί να πεταχτούν μέχρι το Χίλτον.
– Η κρατική περιουσία, αυτή που οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κατήγγελαν ότι ξεπουλιέται, μεταφέρθηκε με υψηλό αίσθημα εθνικής υπερηφάνειας για 99 χρόνια στο υπερταμείο. Πρόεδρος του Εποπτικού Συμβουλίου του υπερταμείου, είναι ο Γάλλος, Ζακ Λε Παπ, επί περίπου τέσσερα χρόνια, νούμερο 2 στο επιτελείο της Κριστίν Λαγκάρντ. Καμιά απόφαση δεν μπορεί να ληφθεί από το υπερταμείο δίχως σύμφωνη γνώμη των δανειστών. Κι όλα αυτά με αίσθημα εθνικής περιφάνειας και λόγω της ασυμβίβαστης στάσης της νέας ελληνικής κυβέρνησης, εκεί που οι προσκυνημένοι προηγούμενοι είχαν αρνηθεί να συμφωνήσουν.
– Οι τράπεζες που στα χαρτοφυλάκια τους υπάρχουν αξίες που αφορούν στο σύνολο της ελληνικής οικονομίας, πουλήθηκαν για μόλις 5 δισ., με ξένα funds να έχουν τον πρώτο λόγο στο νέο τραπεζικό σύστημα. Οι 4 συστημικές τράπεζες με σταθμισμένο ενεργητικό 210 δισ. ευρώ αποτιμήθηκαν χρηματιστηριακά σε αξία μικρότερη των 770 εκ. ευρώ. Αξίζει να σημειωθεί ότι τον Απρίλιο του 2014, μετά την ανακεφαλαιοποίησή τους, η αξία των μετοχών των 4 συστημικών τραπεζών ανερχόταν στα 31 δισ. ευρώ εκ των οποίων το δημόσιο κατείχε τα 18,5 δισ. ευρώ. Τα λεφτά αυτά, όπως κι εκείνα των ιδιωτών μετόχων εξανεμίστηκαν. Η ζημιά για τα λεφτά των φορολογουμένων τεράστια, η ελληνική οικονομία σε ξένα χέρια, αλλά η εθνική περιφάνεια στα ύψη.
– Το Γενικό Συμβούλιο του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας απαρτίζεται από 5 ξένους και 4 Ελληνες. Η Εκτελεστική Επιτροπή απαρτίζεται από έναν Αυστριακό ως διευθύνοντα σύμβουλο, έναν Γάλλο και έναν Ελληνα ως μέλη, δηλαδη δύο ξένους και έναν Ελληνα.
Η Ελλάδα έχει μέλλον ως μια ανοιχτή οικονομία, γιατί αυτό συμφέρει τη χώρα και τους πολίτες της. Οφείλει να αποσκοπεί στην προσέλκυση κεφαλαίων από τον διεθνή χώρο. Ολες οι επιτυχημένες οικονομίες στον κόσμο, είναι οι ανοιχτές οικονομίες. Ο συγχρονισμός ώστε να ανταποκρίνεται η χώρα στις διεθνείς εξελίξεις είναι όρος sine qua non για την ανάπτυξη σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον. Από αυτό μέχρι την απώλεια κάθε ελέγχου, υπάρχει διαφορά. Και η πλήρης απώλεια ελέγχου είναι “επίτευγμα” των υπερπατριωτών, πάντα στο όνομα της υπερηφάνειας και της υπεράσπισης της πατρίδας.
YΓ. Την ώρα που η εθνικά υπερήφανη Ελλάς βολοδέρνει για 8ο χρόνο και ψηφίζει 4ο μνημόνιο, στην Κύπρο που μπήκε πολύ αργότερα από εμάς σε μνημόνιο και βγήκε πολύ νωρίτερα δίχως κάλπικες αντιμνημονιακές παντιέρες, ανακοίνωναν ανάπτυξη 3,3% για το πρώτο τρίμηνο του 2017.