Προκόπης Παυλόπουλος!
Σηκώθηκαν με τη σειρά, ένας – ένας, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης και η αριστερή πλατφόρμα του και φώναξαν με… περηφάνεια το όνομα του εκλεκτού της ηγεσίας τους για την προεδρία της Δημοκρατίας.
Ο ίδιος είχε δηλώσει από την πρώτη στιγμή ότι θα προτιμούσε έναν πρόεδρο,από τον δικό τους χώρο.
Το ίδιο όνομα φώναξαν βέβαια και τα πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ που κι αυτά δήλωσαν ότι θα προτιμούσαν κάποιον άλλο, αλλά δεν έκαναν και τόσο δρόμο να κυβερνήσουν – και – με τον ΣΥΡΙΖΑ για να τα χαλάσουν στις λεπτομέρειες…
Ακόμα και νεοδημοκράτες δήλωσαν ότι «δεν θα πήγαινε ποτέ το μυαλό τους να τον προτείνουν για πρόεδρο» κι ας ήταν επί χρόνια υπουργός των κυβερνήσεών τους.
Είναι η πρώτη φορά που εκλέγεται πρόεδρος με τέτοια διακομματική συναίνεση στην… ακαταλληλότητά του και μάλιστα απέναντι σε έναν – κατά γενική ομολογία – πολύ πιο αξιόλογο και αξιοπρεπή για το αξίωμα υποψήφιο.
Γι αυτό και πολλάπλασιάζονται τα ερωτήματα για την επιλογή του «πρώτου αριστερού πρωθυπουργού» που ο μόνος του προβληματισμός και η ταλάντευση  φάνηκε να είναι ανάμεσα στον Παυλόπουλο και τον Αβραμόπουλο!

Κι αν ταλαντεύτηκε μπροστά σ’ αυτό το… φοβερό δίλημμα, σε άλλες περιπτώσεις δεν φάνηκε να δίστασε καθόλου τις λίγες αυτές μέρες που κυβερνάει τη χώρα.
Η συγκρότηση της κυβερνητικής πλειοψηφίας, συμφωνημένη από τα πριν, έφερε μαζί με την αριστερά και την ακροδεξιά στη διακυβέρνηση του τόπου.
Οι αυθόρμητοι πανηγυρισμοί, μετά την ψήφο εμπιστοσύνης και οι εναγκαλισμοί με τους εθνικιστές, τους λαϊκιστές και τους ρατσιστές «των πουσταριών της Ευρώπης» έγιναν κηλίδα που θα σημαδεύει για πάντα αυτή τη συνεργασία.
Το ένα – και… μοναδικό – άρθρο που θα καταργούσε το μνημόνιο και θα διέγραφε το χρέος έγινε αίτηση εξάμηνης παράτασης με πλήρη αναγνώριση του χρέους και των δεσμεύσεων της χώρας που όλοι ελπίζουμε να γίνει αποδεκτή από τους δανειστές της χώρας, έστω και με τις λεκτικές της ακροβασίες, για να αποφευχθούν τα χειρότερα.
Κι όσο για τις… ανυποχώρητες δεσμεύσεις του προγράμματος της Θεσσαλονίκης – που κάθε άλλο παρά «πρόγραμμα» αποδείχτηκε – αυτές αποσύρθηκαν πανηγυρικά στο eurogroup, χάριν των επόμενων εκταμιεύσεων που μέχρι πριν λίγες μόλις μέρες δήθεν δεν χρειαζόμασταν!

Όσο κι αν σέβεται και κατανοεί κανείς την ισχυρή υποστήριξη της πλειοψηφίας των πολιτών, που πιο πολύ δεν θέλουν να δουν τις ελπίδες τους να διαψεύδονται με τόσο άδοξο τρόπο, δεν μπορεί παρά να ανησυχεί για την διεθνή απομόνωση, τον διασυρμό αλλά και το μέλλον μιας αλλοπρόσαλλης κυβέρνησης. Ιδιαίτερα όταν όλα αυτά γίνονται στο όνομα της Αριστεράς!