Αγαπητό «ΝΕΟ»,

Με λύπη βιώνω τη διάσπαση της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης που σηματοδοτεί η αυτόνομη κάθοδος του «ΝΕΟΥ» στις εκλογές – με τις όποιες εκδοχές του. Θα ήθελα να είμαστε μαζί. Όπως είναι οδυνηρό για μένα να ακούω τα επιχειρήματα σου και να εγείρονται μέσα μου απαντήσεις αντιπαράθεσης για θέματα που είναι περισσότερο ζητήματα εσωτερικού διαλόγου  στον ευρύτερο χώρο. Και ακόμα πιο οδυνηρό είναι το γεγονός ότι η αντιπαράθεση αυτή καταλήγει να γίνεται με ανθρώπους που ξέρω ότι βρισκόμαστε στην ίδια πλευρά.

Λοιπόν «ΝΕΟ» δεν είσαι εσύ το νέο και όλοι εμείς το παλιό.

Δεν είσαι νέο επειδή δεν χρωστάς στις τράπεζες. Και το ΠΑΣΟΚ όταν δημιουργήθηκε αλλά και τα πρώτα χρόνια της πορείας του δεν χρώσταγε σε κανένα. Όμως η εκτίναξη των ποσοστών του μετέτρεψε μια πολιτική παρέα σε κόμμα θεσμό, και έτσι άρχισαν οι φυσιολογικές απαιτήσεις χρηματοδότησης. Εξάλλου, τα δάνεια και το χρέος δεν είναι κακό πράγμα. Η αλόγιστη χρήση τους και το να δανείζεσαι ενώ δεν έχεις να τα πληρώσεις είναι το πρόβλημα. Και για το λόγο αυτό το μέγα ζητούμενο της δημοκρατικής παράταξης είναι η διαφάνεια της χρηματοδότησης και της  χρήσης των χρημάτων. Όχι η χρηματοδότηση αυτή καθεαυτή.

Όπως και εμείς δεν είμαστε το παλιό επειδή βρισκόμαστε με ανθρώπους που έχουν τη δική τους μακρά ιστορία στο χώρο μαζί με άλλους νεώτερους και νέους με νωπό αποτύπωμα στα κοινά. Έτσι είναι η ίδια η ζωή. Μια εξέλιξη στην οποία αντικειμενικά μετέχουν και παλιοί και νέοι, και όπου μέσα από αυτή την συνύπαρξη γίνεται όσμωση ιδεών, αντιλήψεων και απόψεων,  σε μια ροή πραγματικότητας και προοπτικής. Με τα θετικά και τα αρνητικά. Τις υστερήσεις και τις υπερβάσεις. Τα άλματα ,και τα μικρά ή μεγάλα βήματα. Και εκεί, είναι οι ιδέες που κάνουν τη διαφορά. Οι ιδέες και ο πολιτισμός της συμπεριφοράς του καθένα και όλων μαζί. Και εκεί «ΝΕΟ» μου,  είμαστε τόσο παλιοί όσο και τόσο νέοι όσο είσαι και εσύ.

Εξάλλου, επέλεξες να συμμετέχουν στους συνδυασμούς σου παλιοί κομματάρχες της δεξιάς με ισχυρούς στρατούς ψηφοφόρων για να ενισχύσεις τα εκλογικά ποσοστά του κόμματος σου. Επέλεξες να διατηρείς το κίνημα του ΝΕΟΥ χωρίς διαδικασίες και θεσμική ολοκλήρωση. Επέλεξες αρχηγικές ατραπούς και προσωπολατρικές στρατηγικές στην προεκλογική σου καμπάνια. Επέλεξες διορισμούς ημετέρων στα όρια της νομιμότητας στην κυβερνητική σου θητεία … Και  αυτά δεν είναι νέο… Είναι το ίδιο παλιό όσο κάθε παλαιοκομματική επιλογή και συμπεριφορά.

Αγαπητό ΝΕΟ, το νέο για να είναι πραγματικά νέο πρέπει να συνυπάρχει με το παλιό και να αναδεικνύεται από αυτό, από  τις ανάγκες και τα κενά του. Και το παλιό ορίζεται ως παλιό γιατί υπάρχει το νέο. Μην αρνείσαι λοιπόν την ίδια τη ζωή και τον ορισμό της εξέλιξης αναζητώντας πολώσεις σε λογικοφανή επιχειρήματα.

Ας πορευθούμε τα χρόνια της μη κοινής ζωής μας με τον πολιτισμό και την αλήθεια που αρμόζει στο χώρο. Για να χαρούμε ακόμα περισσότερο την ώρα που θα αποφασίσει η ίδια η ζωή και η πορεία της ιστορίας, τη συνύπαρξη όλων των δυνάμεων της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, της δημοκρατικής αριστεράς και του προοδευτικού μεσαίου χώρου.