Είναι δύσκολο να κατανοήσει κάποιος πώς σκέφτονται οι πολιτικοί. Ακόμη και σήμερα πολλοί συμπολίτες μας αναρωτιούνται: «Μα δεν ήξεραν ότι χρεοκοπούμε; Γιατί άφησαν τη χώρα να διολισθήσει;». Μάλλον δεν θα το καταλάβουμε ποτέ, όπως δεν θα καταλάβουμε γιατί η κυβέρνηση Δ. Γούναρη προέλασε στη Μικρά Ασία, όταν μάλιστα είχε υποσχεθεί προεκλογικώς το «οίκαδε».

Με αυτά τα δεδομένα, μπορούμε να καταλάβουμε πόσο δύσκολο είναι να αποκρυπτογραφηθεί το βαθύ σκεπτικό του κ. Μανώλη Κεφαλογιάννη, ο οποίος αρνήθηκε την παραπομπή του κ. Ηλία Κασιδιάρη. Ο βουλευτής Ηρακλείου αιτιολόγησε την ψήφο του με το επιχείρημα ότι έπρεπε να δοθεί στον τραμπούκο βουλευτή της Χρυσής Αυγής μια ευκαιρία να ζητήσει συγγνώμη. Ακόμη κι αν παραβλέψουμε το γεγονός ότι ο κ. Κασιδιάρης μπορεί να ζητήσει συγγνώμη και μέσα στο δικαστήριο, μπαίνει το ερώτημα: μπορεί κάθε πολίτης να χαστουκίζει τους συνανθρώπους του και μετά ζητώντας «συγγνώμη» να καθαρίσει; Ή αυτό ισχύει μόνο για βουλευτές της Χ.Α.; Αν είναι έτσι, να ζητήσουν «συγγνώμη» και τα καλόπαιδα του Βελβεντού και να ξεκινήσει η πολυπόθητη αποσυμφόρηση της δικαιοσύνης. Ληστές, βιαστές, φονιάδες, κ.λπ. κακοποιοί μπορούν να υπογράφουν υπεύθυνες δηλώσεις-συγχωροχάρτια και η Ευελπίδων θα ερημώσει.

Ας το δούμε και αλλιώς: ας υποθέσουμε ότι και άλλοι διακόσιοι σκέπτονταν σαν τον κ. Κεφαλογιάννη. Τι εξασφάλιζε ότι ο κ. Κασιδιάρης, που δεν σκέφτηκε τίποτε πριν χαστουκίσει μια γυναίκα μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες, θα σκεπτόταν ότι αυτό που έκανε ήταν λάθος;

Το κακό με τον κ. Κεφαλογιάννη είναι ότι οι δικαιολογίες του είναι τρεις φορές χειρότερες από την πράξη του. Το ακατανόητο σκεπτικό του «συνειδητή πράξη είναι η πράξη καταδίκης, δεν είναι η πράξη ψήφου. Ολες οι πράξεις είναι συνειδητές και η πράξη ψήφου, του έδωσα ένα άλλοθι να ζητήσει συγγνώμη» δεν κρύβει την πολιτική ένδεια του ανδρός.

Ο ελληνικός λαός λέει ότι «όταν εφευρέθηκε η συγγνώμη, χάθηκε το φιλότιμο». Οχι των δραστών κάποιων πράξεων, αλλά εκείνων που τους καλύπτουν. Χειρότερο δε είναι ότι κάποιοι πολίτες τίμησαν τον κ. Κεφαλογιάννη με την ψήφο τους και χείριστο ακόμη ότι το ένα από τα πάλαι ποτέ μεγάλα κόμματα τον έκανε γραμματέα του. Η βαθιά σκέψη του κ. Κεφαλογιάννη ίσως να αποτελεί μια εξ αντανακλάσεως εξήγηση της χρεοκοπίας της χώρας. Αν σκέφτεται έτσι ως βουλευτής, μπορούμε να φανταστούμε πώς σκεφτόταν ως υπουργός. Τρομάρα μας…