Πολλοί θα … «σκότωναν» σήμερα για να μάθουν τι σκέφτεται ο κ. Τσίπρας. Με την αδιάκοπη ροή πληροφοριών που καλύπτουν όλο το φάσμα αξιοπιστίας, εγκυρότητας και …σκοπιμότητας, κανείς δεν πιστεύει κανέναν. Όλοι έχουν άποψη, αλλά τα στοιχήματα είναι ελάχιστα, όπως δείχνει και το Χρηματιστήριο. Η σταθερά ήπια πτωτική πορεία είναι η αναμενόμενη αντίδραση στην αβεβαιότητα, αλλά δεν παρατηρείται η έξαρση, που σηματοδοτεί διαμορφωμένη «άποψη», θετική ή αρνητική.
Πώς, αλήθεια, διαμορφώνει άποψη ένας ηγέτης; Πώς «διαβάζει» την πραγματικότητα, πώς διαμορφώνει πολιτική και πώς καθορίζει την άμεση και μακρόπνοη αντίδρασή του σε σχέση με τις εξελίξεις, αλλά και τις επιθυμίες και αξίες του; Στο σημείο αυτό να προτείνω την εξάτομη αυτοβιογραφική πραγματεία του Ουίνστον Τσώρτσιλ, «Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος», αν και ίσως αποτελεί ύβρη η αναφορά της σε ένα άρθρο με θέμα τον κ. Τσίπρα. Πολλοί εκεί μέσα θα δουν μία «άλλη» ανάγνωση της πραγματικότητας, ακόμη και σε σχέση με την …ελληνική ιστορία.
Η πραγματικότητα είναι αντικειμενική και υποκειμενική, δυστυχώς, όπως δίδαξε ο Βάρδος στο «Όπως σας Αρέσει». Όταν συναντάς την κ. Μέρκελ, σχηματίζεις μία κάποια άποψη βασισμένος σε ότι βλέπεις και ακούς, αλλά και σε ότι εσύ πιστεύεις ότι «σημαίνουν» όσα βλέπεις και ακούς. Και αυτό εξαρτάται απόλυτα από την παιδεία σου και τη γνωσιακή, εμπειρική και πολιτισμική σου συγκρότηση. Ο κ. Τσίπρας, συνεπώς, θα αποκομίσει άλλα από ότι κάποιος άλλος, ας πούμε ο κ. Βενιζέλος, από μία τέτοια συνάντηση.
Ας δούμε τώρα πώς αντιμετωπίζει ο κ. Τσίπρας τη σημερινή πραγματικότητα ότι η χώρα έχει «ξεμείνει από ρευστό», όπως όλοι, ακόμη και μέσα στην Κυβέρνηση, ομολογούν. Ζητούμενο είναι η ερμηνεία της με σκοπό την αντιμετώπιση. Όταν η κα Μέρκελ λέει ότι «σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα πρέπει να τηρήσει τις υποσχέσεις της», τι, πραγματικά, ακούει; Μία εχθρική απειλή με σκοπό να «κάμψει το φρόνημα του υπερήφανου λαού», ή μία ρεαλιστική επισήμανση ότι μόνο έτσι μπορεί να λειτουργήσει μία «κοινότητα εθνών». Πιστεύει ότι η πραγματικότητα πίσω από τους «αριθμούς» είναι ότι βλέπουν οι άλλοι, δηλαδή χρεοκοπία σε λίγες μέρες, ή ότι η πραγματικότητα θα υποκύψει στο μήνυμα των εκλογών για «ρήξη αν χρειαστεί»;
Ομολογώ ότι ο κ. Τσίπρας δεν είναι «ανοικτό βιβλίο». Είναι, όμως, γνωστό ότι μέντοράς του είναι ο κ. Φλαμπουράρης και alter ego ο κ. Παππάς. Αρκετά είναι γνωστά για το μορφωτικό και πολιτισμικό του υπόβαθρο, και είναι κραυγαλέο το ότι στην εποχή μας «κατόρθωσε» να φτάσει στα σαράντα χωρίς να μιλάει, να διαβάζει ή, έστω, να καταλαβαίνει στοιχειωδώς μία ξένη γλώσσα. Πολύ περισσότερα μπορούν να συναχθούν από τη μονοσήμαντη πολιτική του παρουσία την τελευταία 15ετία. Κατατρόπωσε τον πολιτικό του «πατέρα» Αλέκο Αλαβάνο και έφθασε το κόμμα του από το 4,5% στο 36,5% με τη βοήθεια της κρίσης και «μικρών» πολιτικών αντιπάλων. Ίσως, bon pour l”orient, αλλά με αυτά τα «προσόντα» καλείται να «διαβάσει» την πραγματικότητα που λέει ότι σήμερα χρειάζονται χρήματα άμεσα για να μη χρεοκοπήσει η χώρα, και να αντιδράσει ανάλογα.
Χρήματα υπάρχουν, είτε στο εξωτερικό, είτε στην Ελλάδα. Οι εκτός Ευρώπης πηγές αποδείχτηκαν στεγνές και εντός Ευρώπης οι όροι είναι γνωστοί και μη αποδεκτοί, από τον κ. Τσίπρα. Στην Ελλάδα κανείς δεν πιστεύει ότι οι Έλληνες μπορούν ή προτίθενται, ειδικά τώρα και μετά το PSI να «αγοράσουν έντοκα». Μένουν οι όποιες καταθέσεις μας. Στο μυαλό του κ. Τσίπρα, δεν χωράει το δίλημμα «Υποταγή ή Χρεοκοπία». Η απλή λύση υπάρχει και είναι μία και μόνο: «Εθνική Σωτηρία» με τα δικά (σας) λεφτά.