Το έργο το έχουμε ξαναδεί. Η πλοκή της υπόθεσης γνωστή από πέρσι. Μόλις πλησιάζει η ώρα της αξιολόγησης, ο πρωταγωνιστής εμφανίζεται στη σκηνή αγριεμένος, κάτι σαν τον Λεωνίδα στους 300 και δηλώνει ότι δεν θα πατήσουν τις κόκκινες γραμμές μας. Μετά εμφανίζονται οι βρυκόλακες εκπρόσωποι των δανειστών – προσαρμόζονται κατάλληλα και τα ονόματά τους – που ερεθίζονται από το χρώμα των γραμμών και χυμάνε να τις… ρουφήξουν.

Ο άνισος αγώνας κρατάει κάμποσους  μήνες, οι γενναίοι μαχητές υπερασπίζονται το Μαξίμου με αυτοθυσία, αλλά πέφτουν στο τέλος ηρωικά προδομένοι και από κάποια συνιστώσα που λυποψύχησε μπροστά στην κωλοτούμπα.

Σκέτη βαρεμάρα. Τόση που, ακόμα και οι βρυκόλακες, προτίμησαν να γυρίσουν στο τέλος μερικές ακόμα προληπτικές σκηνές από τώρα, παρά να ξαναγυρίζουν ολόκληρο το έργο το ’18!