«Διαλέγεις και μετά πως το σηκώνεις το βάρος το ασήκωτο που έχει η εκλογή σου. Ενώ εκείνο το έτυχε τι πούπουλο. Στην αρχή. Γιατί μετά σε γονατίζουν οι συνέπειες. Ασήκωτες κι αυτές. Κατά βάθος είναι σαν να διάλεξες. »
Κική Δημουλά
Στην πολιτική ,όπως και στη ζωή, ακόμη και η μη απόφαση, συνιστά απόφαση. Καθώς επί της ουσίας έχεις επιλέξει να παραμείνεις στην κατάσταση που είσαι. Κάπως έτσι κάνει και η ελληνική κυβέρνηση. Η επιλογή της να μην κλείνει η αξιολόγηση, η προσπάθεια αξιοποίησης προϊόντων υποκλοπών ως διαπραγματευτικό όπλο, οι μονομερείς ενέργειες με την κατάθεση νομοσχεδίων των τελευταίων ημερών και η έναρξη του θεατρικού sequel τύπου Ιονέσκο «πολιτική διαπραγμάτευση» είναι μια σαφής απόφαση. Η κυβέρνηση αποφασίζει τη μη συμφωνία σε κανονικές συνθήκες ή με άλλα λόγια οριακές καταστάσεις εφάμιλλες του περσινού ελληνικού δράματος.
Ακόμη και μετά την μνημονιακή στροφή του περσινού καλοκαιριού και τη φαινομενική μετάλλαξη του Τσίπρα σε υπεύθυνου και ευρωπαϊστή πολιτικού, έμπειροι παρατηρητές των εξελίξεων δεν πείστηκαν ποτέ ότι ο ίδιος ο Τσίπρας πίστεψε , παρόλο του έπεισε τους ψηφοφόρους του, ότι το πρόγραμμα βγαίνει. Και όντως εάν είχε όντως την πεποίθηση αυτή, τώρα η κυβέρνηση θα είχε ήδη ξεκινήσει τις συζητήσεις για την 3η αξιολόγηση του προγράμματος, ήδη θα είχε ψηφίσει τα απαραίτητα μέτρα για τις δύο προηγούμενες αξιολογήσεις και αυτά θα είχαν ήδη αρχίσει να εφαρμόζονται. Αυτό ήταν το οργανόγραμμα-αποκύημα της 17ωρης διαπραγμάτευσης του Πρωθυπουργού. Αντίθετα, καμία αριστερή κυβέρνηση, ούτε η πρώτη, ούτε η δεύτερη δεν έχει εφαρμόσει κανένα μνημονιακό μέτρο μέχρι στιγμής.
Ίσως αυτό να είναι και το σημείο κλειδί των επερχόμενων εξελίξεων. Ο Πρωθυπουργός πέρυσι το καλοκαίρι, αμέσως μόλις ψήφισε το Μνημόνιο 3, οδήγησε τη χώρα σε εκλογές πριν προλάβουν οι Έλληνες να εμπεδώσουν τι είχε συμβεί. Το δίλημμα του είναι να πάει σε εκλογές όπως οι Σαμαροβενιζέλοι, χωρίς προηγουμένως να κλείσει η αξιολόγηση το Δεκέμβρη του 2014 ή να επαναλάβει τον περσινό εαυτό του και να πάει σε εκλογές αφού κλείσει πριν εφαρμόσει την αξιολόγηση;
Μπορεί για πολλούς οι εκλογές να μοιάζουν αυτοκτονία, ο 42χρονος όμως Πρωθυπουργός ξέρει ότι αν δεν θέλει πρόωρη συνταξιοδότησή του από την πολιτική, θα πρέπει να μεταπηδήσει στην αντιπολίτευση πριν χάσει οριστικά το όποιο πολιτικό κεφάλαιο του έχει απομείνει. Ώσπου να πάρει όμως τις τελικές του αποφάσεις θα ζήσουμε μερικά ακόμη επεισόδια δράματος, κόκκινων γραμμών και πολιτικών διαπραγματεύσεων. Που θα διατηρούν τον φαύλο κύκλο της ύφεσης της ελληνικής οικονομίας. Με άλλα λόγια μέχρι να πάρει τις τελικές του αποφάσεις ο Πρωθυπουργός οι Έλληνες θα είμαστε σαν τα ποντίκια. Που κυνηγάνε την ουρά τους και μένουν πάντα στο ίδιο σημείο.