Λίγες μέρες πριν από το έκτακτο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ, ποιος νοιάζεται όντως για την τύχη του ανανεωτικού εγχειρήματος της Αριστεράς, για την εξέλιξή του; Δυο χρόνια (και κάτι) από τη θριαμβική είσοδο του κόμματος στη Βουλή και την ανάληψη κυβερνητικών ευθυνών, στη συγκυβέρνηση των τριών, το κόμμα έχει πάψει να ανιχνεύεται στα ευρήματα των δημοσκοπήσεων. Η αποχώρηση από την κυβέρνηση, μετά το «μαύρο» της ΕΡΤ, και οι επόμενες πολιτικές επιλογές απομάκρυναν τους ψηφοφόρους. Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του αποψιλώνεται συστηματικά, ενώ οι στρατηγικές επιβίωσης των στελεχών του τα απομακρύνουν από τον μεταρρυθμιστικό πυρήνα του πολιτικού φάσματος. Η (καθυστερημένη) αποχώρηση του Σπύρου Λυκούδη θα επιτρέψει, πιθανόν, στον Φώτη Κουβέλη να επικρατήσει στο συνέδριο – αλλά προς τι; Τι μπορεί να περιμένει ένας αρχηγός που, με τις επιλογές του, έστειλε ένα στιβαρό κόμμα στην ανυπαρξία; Πάει λοιπόν; Η ανανεωτική Αριστερά στην Ελλάδα έχει γίνει οριστικά παρελθόν, τμήμα της Ιστορίας; Τα σπαράγματά της, όσοι πιστεύουν ότι μπορούν και θέλουν να συνεχίσουν να παρεμβαίνουν στη δημόσια ζωή, είναι μοιραίο να αναζητήσουν στέγη σε γενικότερα μεταρρυθμιστικά κυβερνητικά σχήματα – π.χ. στο ΠΑΣΟΚ ή στο Ποτάμι;

Κι όμως, οι ανανεωτικές ιδέες έχουν πολιτικά ακόμα μια ευκαιρία. Προφανώς, δεν μπορούν να εκφραστούν από άλλους παρά από τον Σπύρο Λυκούδη – και όσους ανανεωτικούς πυρήνες της ΔΗΜΑΡ συνεχίζουν να επιδιώκουν τη διακριτή παρέμβαση. Μπορεί αυτό να οδηγήσει στην ίδρυση ενός νέου κόμματος; Δεν είναι αδύνατον, αλλά είναι εξαιρετικά δύσκολο: απουσιάζουν οργανωτικές δομές και χρηματοδότηση – στον αντίποδα, πάντως, μπορεί να λειτουργήσει ένα τέτοιο σχήμα μέσα στη Βουλή υπέρ της αναγκαίας για τη χώρα σταθερότητας. Πιθανόν, επίσης, να μπορεί να φτιαχτεί μια ευρύτερη κίνηση, που θα παρεμβαίνει στις εξελίξεις. Αναλόγως της δυναμικής της, μια τέτοια κίνηση είτε θα μπορούσε να λειτουργήσει συσπειρωτικά για πολίτες που εκφράζονται από τους ανανεωτές, είτε ως πεδίο ωσμώσεων με τον ευρύτερο μεταρρυθμιστικό χώρο.

Σε κάθε περίπτωση, ένα νέο ανανεωτικό εγχείρημα Λυκούδη δεν είναι χαμένη υπόθεση. Αλλωστε στην πολιτική, όπως και στο σεξ, το μέγεθος δεν έχει σημασία.